زندگی فرصت تلاش

امروز و فردا کردن برای انجام امری, زمان آن را هدر می دهد با شروع هر کار, نقطه امیدی در انسان ایجاد می شود و انجام هر کار نیز تجربه جدید به انسان می آموزد که تا سال های سال می تواند مورد استفاده دیگران قرار گیرد

امروز و فردا کردن برای انجام امری، زمان آن را هدر می‌دهد.با شروع هر کار، نقطه امیدی در انسان ایجاد می‌شود و انجام هر کار نیز تجربه جدید به انسان می‌آموزد که تا سال‌های سال می‌تواند مورد استفاده دیگران قرار گیرد.با نگاهی به آیات سی و هشتم تا چهلم سوره نجم، درمی‌یابیم که هر کس باید سعی کند خودش کار خودش را انجام دهد تا بتواند جوابگوی آن باشد. خداوند در این مورد فرموده است:«کسی بار گناه دیگری را به دوش نمی‌کشد و برای انسان،جز آنچه در راهش کوشش نماید،چیزی وجود ندارد و البته روزی نتیجه کوشش را خواهد دید».با قرار گرفتن در موقعیت دو نفر که یکی از آنها هدفی را با تلاش دنبال می‌کند تا به هدف برسد و دیگری که در میان راه،توجهش به چیز دیگری غیر از هدف معطوف می‌شود و گاه راه را می‌پیماید و گاه از آن منحرف می‌شود و یا احساس ناتوانی و درماندگی می‌کند و سرانجام،در یک جا می‌ماند و از رسیدن به مقصد صرف نظر می‌کند و یا پیمودن آن را به زمانی دیگر وا می‌گذارد، معنی این آیات را به خوبی درمی‌یابیم. نکته‌ای که باید به آن توجه داشت، این است که هر کاری که بدون در نظر گرفتن خدا انجام شود، یا به مقصد نمی‌رسد و یا بی نتیجه می‌ماند. انسان‌هایی هستند که کار می‌کنند، ولی کارشان بیهوده است و افزون بر آن،چون رنگ خدایی ندارد،در جامعه نمود پیدا نمی‌کند.

چنین افرادی زیانکارترین مردم به شمار می‌روند؛زیرا دستاورد تلاش خود را نمی‌بینند. همچنان که خدواند متعال در قرآن کریم فرموده است آیا شما را به زیانکارترین انسان‌ها در کارها خبر دهم؟ کسانی که سعی و تلاششان در زندگی دنیا ضایع شده و پنداشتند که کارهایشان را،به خوبی انجام داده‌اند (سوره کهف،ایه ۱۰۴) کار خوب آن است که رضای خداوند را هم به دنبال داشته باشد. اگر بر هر کاری که انجام می‌دهیم، خدا را حاضر و ناظر ببینیم،کمتر دچار ناراستی و کجی می‌شویم.اگر کار برای خدا انجام نگیرد،پاداشی نخواهد داشت،چنان که خداوند در این مورد فرموده است: هر کس کار شایسته و نیکی انجام دهد و مؤمن باشد(برای خدا انجام دهد)،پس تلاش او را انکار نمی‌کنیم(نادیده نمی‌گیریم) و آن را برایش می‌نویسیم (سوره انبیاء،آیه ۹۴)،در جای دیگر هم می‌فرماید: و هر کسی که آخرت را خواست و برای آن تلاش نمود و ایمان داشت،پس آنها تلاششان ستوده (مورد توجه خداوند) است (سوره انبیاء،آیه ۱۹) از معنی این دو آیه، به خوبی در می‌یابیم،تلاش پاداشی دارد که اگر با ایمان به خداوند و برای او انجام گرفته باشد، بر عهده او واگرنه، پاداشش بر عهده کسی خواهد بود که کار برای او انجام شده است. خداوند به کسانی که تلاششان در راه خشنودی او باشد، چنان پاداشی می‌دهد که آنها را خشنود کند.

چنانچه در سوره غاشیه آیه ۹ نیز می‌فرماید: (بهشتیان) از تلاششان راضی هستند؛ (یعنی در کاری که برای خدا انجام گیرد،پشیمانی راه ندارد). موضوع دیگری که لازم است بدان توجه شود،این است که یک مسلمان حق ندارد کاری را که خودش توانایی انجامش را دارد،به دیگری واگذار کند؛زیرا این کار،افزون بر تنبلی،موجب ایجاد غرور و خودبینی در فرد می‌شود.به طوری که به خود اجازه می‌دهد،به دیگران با دیده «تحقیر» نگاه کند و «خودبزرگ‌بینی» که از صفات رذیله انسانی است، در او پرورش پیدا کند.بنابراین،اگر هر یک از ما بکوشیم تا وظیفه‌ای را که برعهده ما گذاشته شده است، به خوبی انجام دهیم و در هر حالی خدا را در نظر داشته باشیم، کار ما ارزش می‌یابد، افزون بر آن، جایگاه اجتماعی مان را نزد دیگران بالا می‌برد. بهتر زیستن در دنیا،خشنودی خداوند را در آخرت که بهترین پاداش می‌باشد،به دنبال دارد. خداوندا،از تنبلی و انجام کاری که رضای تو در نباشد،به تو پناه می‌بریم.