خاصه خرجی های بی مورد

تیم ملی فوتبال ایران به میمنت و مبارکی, سوریه را هم شکست داد تا با صعود از مرحله نخست رقابت های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰, استعداد بکر و شایستگی های بالای خود را دیگر بار به رخ آسیایی ها بکشد

تیم ملی فوتبال ایران به میمنت و مبارکی، سوریه را هم شکست داد تا با صعود از مرحله نخست رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۰، استعداد بکر و شایستگی های بالای خود را دیگر بار به رخ آسیایی‌ها بکشد.

بی‌شک صعود، حق مسلم تیم ملی بود و شاید اگر ۳ مساوی نخست گریبانمان را نمی‌گرفت که البته دلایل آن را باید در فعل و انفعالات مدیریتی فوتبال دید باید پیشتر از اینها نیز جواز صعود به نام ایران می‌خورد؛ اما خدا را شکر دغدغه‌های صعود ختم به خیر شد تا رئیس فدراسیون متعاقب این پیروزی خبر از پاداش ۸ میلیون تومانی به هر یک از ملی‌پوشان دهد که البته در صورت پیروزی بر کویت نیز ۵/۳ میلیون به این رقم اضافه خواهد شد؛ هرچند که به طور طبیعی میزان پاداش کادر فنی بویژه سرمربی تیم دوچندان خواهد بود تا فدراسیون به این طریق اعضای تیم ملی را به خاطر انجام وظیفه شارژ مالی کرده باشد.

می‌گوییم انجام وظیفه و روی آن نیز تاکید داریم چرا که از قبل نیز که در گروه ۵ و در کنار امارات، سوریه و کویت قرار گرفتیم، این وظیفه طبیعی برای تیم ملی فوتبال تعریف شد که با صعود از مرحله مقدماتی برای انجام بازی‌های مهم‌تر در دور نهایی دست به دورخیز بزند. به عبارت دیگر ۳ تیم یاد شده که عمدتا نیز از رویارویی با تیم ملی نصیبی جز شکست نبرده‌اند، در حد و اندازه‌ای نبودند که بتوانند تیم ملی را در راه صعود تهدید کنند و برای همین بود که امارات و سوریه به رغم متوقف کردن ایران در آزادی، در خانه خویش در مقابل تیم ملی مغلوبی بیش نبودند تا گوشه‌ای از توانمندی‌های بالای فوتبال ایران نمایان شود.

بدیهی است برای فوتبالی که بنا بر تاکید رئیس‌جمهور باید جهانی فکر کرده و طی طریق کند، نباید عبور از سد حریفان درجه ۲ و متوسط آسیایی خوشحالی مضاعفی ایجاد کند که رئیس فدراسیونش از بیت‌المال دست به خاصه خرجی زده و پاداش‌های میلیونی اعطا کند.

مخالف اعطای پاداش نیستیم، اما بی‌شک باید برای هر پاداش دلیلی نیز باشد، چه در غیر این صورت فلسفه آن زیر سوال خواهد رفت.

ضمن آن که معلوم نیست اگر روزی قرار بر این باشد که تیم ملی، تیم‌های صاحب اسم و رسم دنیا را شکست دهد آن زمان چگونه باید پاداش مالی در خوری داد که چشم پرشده ملی‌پوشان را بگیرد.

متاسفانه تناقض رفتاری همیشه در ورزش ما وجود داشته و بین فوتبال و دیگر رشته‌ها فرق گذاشته‌ایم تا همیشه این سوال برای قهرمانان و ورزشکاران دیگر رشته‌ها باقی باشد که آیا خون فوتبالیست‌ها از خون آنان رنگین‌تر است؟ البته خاصه خرجی فوتبال از جیب بیت‌المال تمامی ندارد تا در شرایطی که عصر امروز (دوشنبه)‌ استقلال در آزادی، پگاه را برای کسب جام حذفی دیدار می‌کند، مدیرعامل باشگاه آبی، وعده اهدای یک دستگاه پژوی پارس را به هر یک از بازیکنان در صورت قهرمانی بدهد، یعنی چیزی در حدود ۷۰۰ میلیون تومان ناقابل!

همه اینها در شرایطی است که هم فدراسیون فوتبال و هم باشگاه استقلال از مشکلات مالی بری نیستند و همیشه نیز از خزانه ورزش التماس دعا داشته‌اند تا حکایت، حکایت خرج از کیسه مهمان باشد و بس.

براستی می‌پرسیم اگر استقلال قهرمان جام حذفی شود و پگاه را کنار بزند، دست به کار خارق‌العاده‌ای زده است که حالا باید قول پژوی پارس را به بازیکنان و کادر فنی آبی‌ها داد؟ شاید اگر پگاه پانزدهم شده در لیگ برتر، قول این پژو را بدهد و به این طریق بازیکنانش را در مقابل تیم بزرگ و قدرتمندی چون استقلال تهییج کند،چندان بیراه نرفته باشد، اما نه استقلالی که این همه بازیکن اسم و رسم‌دار دارد و در خانه نیز باید حریف شمالی را ملاقات کند.

بگذریم، تنها امیدواریم مسوولان فوتبال ما قبل از هر قول و قراری، فکر هزینه‌های آن را نیز کرده باشند تا بعدها توپ این خاصه خرجی‌ها به زمین سازمان ورزش نیفتد.

حجت‌الله اکبرآبادی‌