بودن و شدن: تغییرِ تجربه­ ی خلوت در فضای خانه­

مریم ارمغان

تصویر: نمایی از حسینیه امینی‌ها در شهر قزوین

چکیده: خلوت به عنوان یکی از مهم­ترین نیازهای ساکنان خانه در فرهنگ ایرانی همواره مورد توجه بوده است. این پژوهش به دنبال چگونگی تحقق یافتن مفهوم خلوت در خانه ­ی ایرانی در سه دوره ­ی تاریخی معماری معاصر ایران در شهر قزوین می­باشد. شناسایی مفهوم خلوت در هر یک و مقایسه­ ی آنها با یکدیگر، می­تواند فرایند تغییر مفهوم خلوت و تحقق آن در فضای خانه­ ی ایرانی در شهر قزوین را تبیین نماید.

در میان نسلی که هم­اکنون 50-70 ساله می­باشند، می­توان به گروهی اشاره کرد که تجربه ­ی زندگی در حداقل سه گونه خانه را دارند: خانه ­ی پدری که متعلق به اواخر دوره­ی قاجار بوده­است، خانه­ ی همسر که متعلق به دوره­ ی پهلوی است و خانه­ ی دیگری که در دوران پس از انقلاب ساخته شده است. این افراد که سه گونه خانه را زیسته­ اند مورد پرسش قرار گرفته ­اند تا ارزیابی آنها از خلوت مورد ملاحظه قرار گیرد. به عبارت دیگر، این پژوهش سعی بر آن دارد که به شناخت مفهوم خلوت در خانه، از طریق پی بردن به درک افراد از آن پدیده بپردازد. بنابراین مصاحبه­ های عمیق با افراد مورد نظر ضروری می­باشد.

 

برای خواندن این مقاله به طور کامل در زیر کلیک کنید: 

 

پیوست	اندازه
21052.doc	351 KB