اگر هیچ طوری توی دل تان جا نشد ...

قدیم ها، خیلی خیلی قدیم ها ، که صورت مادربزرگ ها و پدربزرگ های مان مثل آیینه صاف بود و روزگار ، خط چروک روی پوست شان نکشیده بود، موهای شان، سپید و قامت شان خمیده نبود، ریش سپیدها اعتقاد داشتند برای ازدواج حتی لازم نیست دو جوان یکدیگر را ببینند یا بشناسند و همین که خانواده های شان از هم خبر داشته باشند کافیست.

قدیم ها، خیلی خیلی قدیم ها ، که صورت مادربزرگ ها و پدربزرگ های مان مثل آیینه صاف بود و روزگار ، خط چروک روی پوست شان نکشیده بود، موهای شان، سپید و قامت شان خمیده نبود، ریش سپیدها اعتقاد داشتند برای ازدواج حتی لازم نیست دو جوان یکدیگر را ببینند یا بشناسند و همین که خانواده های شان از هم خبر داشته باشند کافیست.

به همین خاطر، خیلی از زوج ها یکدیگر را تا پای سفره عقد نمی دیدند و اولین دیدارشان وقتی بود که داماد تور سپید را از روی صورت عروس کنار می زد و هر دو با خجالت، سلام و علیک سردی با هم می کردند و زندگی مشترک آغاز می شد.

آن روزها طلاق هم پدیده ای خارج از عرف بود. زوج ها باید در هر شرایطی پای هم می ماندند و کم پیش می آمد که دو نفر از هم جدا شوند.

حالا اما روزگار تغییر کرده است و جوان ها حق دارند یکدیگر را پیش از ازدواج با آگاهی و نظارت خانواده های شان ملاقات کنند اما برخی عقاید اشتباه روزگار گذشته تغییر نکرده است برای مثال هنوز هم برخی خانواده ها به فرزندان شان می گویند علاقه و محبت بعد از ازدواج بوجود می آید و این که هیچ احساسی به طرف مقابل ندارند، دلیل قانع کننده ای برای ازدواج نکردن با او نیست اما حقیقت این است که وقتی فردی برای ازدواج با شما پیش قدم می شود باید تأثیری بر قلب تان داشته باشد و اگر دیدنش هیچ حسی در شما ایجاد نمی کند یا نسبت به او احساس منفی دارید مثلاً قیافه اش، جسمش ، صدایش یا رفتارش را نمی پسندید ، نباید با او ازدواج کنید.

البته ازدواج صرفاً با توجه به ظاهر یک نفر یا به قول جوان ها ازدواج بر مبنای عشق در نگاه اول هم درست نیست.

به هر حال کیفیت احساس آدم ها همیشه مثل آن حس خوش نگاه اول نمی ماند. شعله های عشق های تند، زود و به ناگهان خاموش می شود و آنچه حقیقتاً یک زندگی مشترک را حفظ می کند علاقه قلبی متعادل، وفاداری و تعهد است که معمولاً در عشاق پر تب و تاب و شتابزده ، از آن خبری نیست.

مریم یوشی زاده