آیا پرخوری یک نوع اعتیاد است ؟

پرخوری بی اختیار در برخی افراد می تواند اعتیاد تلقی شود و استفاده از شیوه های سنتی درمان اعتیاد برای آن ها اثربخش باشد. علل چاقی بسیار پیچیده و فردی هستند اما پیداست که پرخوری …

پرخوری بی اختیار در برخی افراد می تواند اعتیاد تلقی شود و استفاده از شیوه های سنتی درمان اعتیاد برای آن ها اثربخش باشد. علل چاقی بسیار پیچیده و فردی هستند اما پیداست که پرخوری مزمن نقش بنیادی در این زمینه ایفا می کند. وقتی رفتار پرخوری بصورت بی اختیار درمی آید و خارج از کنترل فرد می شود غالبا « اعتیاد به غذا » نامیده می شود. براساس گزارش جدید پزشکی، این برچسب مناقشه زیادی در میان متخصصان ایجاد کرده است. دکتر « والری تیلور »، پروفسور همکار در روان پزشکی و علوم عصب رفتاری در دانشگاه « مک مستر » که خود متخصص چاقی است همراه با همکارانش این بحث را مطرح کرده اند که اعتیاد به غذا در برخی افراد ممکن است واقعا وجود داشته باشد.

در اینصورت این مقوله باید در برنامه ریزی مربوط به چاقی و کاهش وزن مورد نظر قرار گیرد. اعتیاد به غذا اختلالی است که با مشغولیت فکری با غذا مشخص می شود. پرخوری بی اختیار یکی از انوع اعتیاد به غذاست که منجر به افزایش وزن و چاقی می شود اما هرکسی که چاق است لزوما دچار این بیماری نیست و نیز اگرچه افرادی که دچار این مشکل هستند معمولا با افزایش وزن و چاقی روبرو می باشند اما افراد با وزن عادی نیز ممکن است دچار این مشکل شوند. « تیلور » و همکارانش می نویسند; « مفهوم اعتیاد یک مفهوم پیچیده است و ترسیم ویژگی های آن بحث زیادی را به بار آورده است. علیرغم فقدان آمار دقیق در این زمینه، محققان متفق القولند که فرایند چاقی دربردارنده الگوی خوردن بی اختیار است که حتی با وجود اثرات منفی آن بر سلامتی فرد و پیامد های اجتماعی متعاقب آن همچنان وجود دارد.» در این زمینه اعتیاد به غذا می تواند با سایر رفتارهای اعتیادآمیز همانند موادمخدر یا مصرف داروها مقایسه شود. بعبارت دیگر همان طور که اعتیاد به موادمخدر موجب ایجاد « تحمل » می شود و یا با متوقف کردن مصرف آن ها نشانه های « کناره گیری » در فرد ایجاد می شود چاقی نیز با این نشانه ها همراه است. مفهوم « تحمل » در مصرف موادمخدر یا موادغذایی به معنای افزایش تدریجی مقدار مصرف آن ماده برای دستیابی به حالت نشئگی و یا سیری است. از طرف دیگر وقتی فرد از ادامه مصرف آن ماده مخدر خودداری کند و یا در این مورد به شروع رژیم غذایی بپردازد، نشانه های « کناره گیری » مانند تغییرات خلقی در او نمایان می شود. این نشانه ها و برخی از نشانه های دیگر اعتیاد حتی در برخی از افراد چاق که تحت عمل جراحی معده قرار گرفته اند نیز دیده می شود. « تیلور » و همکارانش می نویسند : مفهوم اعتیاد نقش اراده آزاد و انتخاب فردی را انکار نمی کند اما موجب درک عمیق تر چگونگی کشمکش برخی افراد چاق با این مشکل خود می شود. نویسندگان از بررسی خود نتیجه می گیرند که درمان هایی که بطور سنتی برای رفع اعتیاد به کار می روند می توانند در تنظیم مسئله مربوط به وزن و چاقی نیز مفید واقع شوند. نویسندگان بر این باورند که ذهنیت کنونی که در مورد افراد چاق وجود دارد و با نوعی« سرزنش » همراه است بایستی مورد بازبینی قرار گیرد. آن ها می نویسند که اگرچه دانش پزشکی هنوز پرخوری بی اختیار را یک اعتیاد تلقی نمی کند اما ما نمی توانیم شواهدی را نادیده بگیریم که نقش آسیب پذیری زیستی و عوامل برانگیزاننده محیطی را نشان می دهند. نشانه های پرخوری بی اختیار عمدتا عبارتند از :

- خوردن بدون کنترل زمانی که فرد از نظر جسمی گرسنه نیست.

- خوردن با سرعت بیشتر از معمول.

- خوردن در تنهایی که ناشی از خجالت یا شرم یا احساس گناه ناشی از پرخوری.

- مشغولیت ذهنی در باره وزن بدن.

- تاریخچه فردی از نوسانات وزن.

- افسردگی یا نوسانات خلقی.

- آگاهی از اینکه الگوهای خوردن غیرطبیعی است.

- افزایش سریع وزن یا شروع ناگهانی چاقی.

- کاهش شدید تحرک که مربوط به افزایش وزن و نیز تاریخچه ای از رژیم های غذایی متفاوت غیرموفق.

- کم خوردن در جمع همراه با حفظ وزن بالای بدن.

- عزت نفس پایین و احساس نیاز به خوردن بیشتر و بیشتر مواد غذایی.

- پرخوری بی اختیار می تواند مشکلات جدی مانند کلسترول بالا، دیابت، بیماری قلبی، فشارخون و حتی افسردگی در فرد ایجاد کند.

گفتنی است; تحقیقات نشان می دهند که این مشکل کاملا با مشاوره و شیوه های درمانی قابل درمان است و تقریبا ۸۰درصد کسانیکه در جستجوی کمک تخصصی برمی آیند کاملا خوب می شوند و یا کاهش قابل ملاحظه ای در نشانه هایشان ایجاد می شود

aramesh-e-motlagh.mihanblog.com