گـهر گوهر آبی لرستان

در میان خنکای صبح وقتی از مینی بوس کرایه ای دورود پیاده می شویم, هیچ نشانی از آبادانی و آب آنهم آن چنان که دریاچه ای باشد نیست ماه هنوز در آسمان است و ذره ذره پایین می رود که شیب ابتدای راه را باید بالا بروید

در میان خنکای صبح وقتی از مینی‌بوس کرایه‌ای دورود پیاده می‌شویم، هیچ نشانی از آبادانی و آب آنهم آن چنان که دریاچه‌ای باشد نیست. ماه هنوز در آسمان است و ذره ذره پایین می‌رود که شیب ابتدای راه را باید بالا بروید.

نگران نباشید که هر سربالایی در راه رفت نشان از سرپایینی راه برگشت دارد. پس در ابتدای سفر و وقتی که هنوز توان هست بهتر است بالا بروید تا در ظهر سوزان و گرم، مسیر بازگشت با زحمت کمتری به پایین سرازیر شوید. در گوشه گوشه ابتدای مسیر قاطرها هستند که می‌توانید کوله‌ها را به آنها بسپارید تا با سبکی بیشتری مسیر را طی کنید. کرایه هر کدام نزدیک به سی و پنج هزار تومان است. پس اگر احساس می‌کنید برای سه تا چهار ساعت راه آمادگی زیادی ندارید از همان ابتدای راه خودتان را خسته نکنید و از چهارپا برای رفتن به مسیری که در انتهای آن به گردنه و سربالایی می‌رسید بهره بگیرید. وقتی به دریاچه گهر برسید و تمیزی و زلالی و خنکای آن را لابلای انگشتان پایتان احساس کنید، می‌بینید که کمی پیاده‌روی به این چشم‌انداز زیبا می‌ارزد. زباله‌ای نیست که به پایتان بچسبد، کف آب دیده می‌شود، حتی فضایی برای شنا کردن هم در بخش‌های مختلف دریاچه هست.

بگذارید به عقب برگردیم به همان ابتدای مسیر رفت، به خورشیدی که هنوز بالا نیامده و مسیر سربالایی که حال آرام آرام از آن عبور می‌کنید تا به جاده کفی و سرپایینی می‌رسید. شیب تند را پایین می‌روید، الان حدود دو ساعت است که راه رفته‌اید و به دکه‌ای در کنار رودخانه رسیده‌اید که می‌توانید صبحانه را در آنجا صرف کنید. اگر خوش‌شانس باشید پیش از رسیدن شما عشایر از آنجا رد شده‌اند و مرد دکه دار دوغ و کره‌محلی دارد که بتوانید برای صبحانه آنها را نوش جان کنید. برای مسیر برگشت می‌توانید از او خواهش کنید اگر مواد غذایی محلی برای سوغات می‌خواهید برایتان نگه دارد. مرد خوش قولی است؛ می‌توانید از این بابت مطمئن باشید. پس از صرف صبحانه هنوز نیمی از راه را باید ادامه دهید. جاده بالا و پایین زیادی ندارد تا به گردنه بزکش برسید که پس از آن دریاچه در فاصله کوتاهی واقع شده است. آرام آرام مسیر را بالا بروید، بیش از یک ربع معطل نخواهید شد، می‌توانید قبل از آن زیر سایه درخت استراحت کرده و تمان توان خود را برای سربالایی آخر جمع کنید. پس از این گردنه مسیر دوباره کفی است و ذره ذره دریاچه اثر خودش را با درختان انبوه نشان می‌دهد. دشت را که دیدید یعنی اینکه راه تمام شده و شما به دریاچه رسیده‌اید. کافی است ساختمان محیط زیست را رد کنید تا چشم تان با دیدن دریاچه‌ای به این زیبایی روشن شود. اگر دریاچه اوان، زریوار، ولشت را رفته باشید و گهر را نه! باید بگویم که بهترین بخش دریاچه گردی در ایران را از دست داده اید. تنها در گهر است که می‌توانید لذت زیبایی و آرامش را تجربه کنید. پاکی آب دریاچه موهبتی است که متاسفانه در ایران کمتر از آن برخوردار شده‌اید و مقصر هم نه گرازهای اطراف دریاچه‌اند و نه ماهی‌های آن.. گناه از گردشگرانی است که لذت خود را در تخریب طبیعت می‌بینند و نگاهشان چنان کوتاه مدت است که حتی به فردای خود نیز نمی‌اندیشند. گهر نیز گرچه از این مصیبت آسیب دیده، اما حجم آن به گونه‌ای نیست که شما را آزار دهد. چادرتان را در نزدیکی دریاچه برپا کنید، اما امید نداشته باشید که هیزمی در محل پیدا شود. برای هیزم می‌توانید به جنگل آن سوی دریاچه بروید، توجه داشته باشید که تبرهای برخی از گردشگران به چشم شما نیایند که این در مقابل زیبایی‌ای که دریاچه و آن محیط به شما می‌دهد، بی انصافی بزرگی است؛ ممکن است حتی به شما تبرشان را تعارف کنند، اما می‌توانید با رد کردن آن درسی نیز به آن گردشگر بی‌احتیاط داده باشید. در جنگل چوب بزرگی نیست بیشتر شاخه‌های کوچک است که از لابلای درختان می‌توانید پیدا کنید؛ در اینجاست که نتیجه کار آن تبر به دستان را در تخریب بی‌رویه می‌بینید. به دریاچه که برگشتید هیزم‌ها را برای شب و هنگام شام کنار بگذارید و تنی به آب دریاچه بزنید، کمی سرد است؛ اما تنها چند لحظه در آب ماندن کفایت می‌کند که با آن هم دما شوید. بیرون که بیایید آفتاب گرم به سرعت شما را خشک می‌کند. زمان زیادی دارید برای بازی و گفت‌وگو و شعرخوانی و هرآنچه برای پر کردن اوقات فراغت به آن فکر کرده‌اید، ماه که پشت کوه بیرون بیاید و بر سطح دریاچه قرار بگیرد شاید رویایی‌ترین قسمت سفرتان را تجربه کنید، می‌توانید آتش روشن کنید و شام بخورید و گپی کوتاه با خانواده یا دوستان بزنید. خواب در چادر آنهم کنار دریاچه آرام تجربه‌ای است ناگفتنی در گهر، تنها ممکن است صدای پای گرازها شما را از خواب بپراند که جایی برای نگرانی نیست، تنها برای رفع تشنگی کنار دریاچه آمده‌اند و زود برمی‌گردند. صبح روز بعد شده و حال می‌توانید پس از شنای کوتاه و صرف صبحانه به شهر بازگردید. مرد سفارش شما را نگه داشته، مسیر سختی در پیش دارید حال باید شیب تند را گردنه به گردنه آن هم در گرما طی کنید، اما همه اینها به زیبایی دریاچه می‌ارزد. وقتی در مسیر بازگشتید نه از خستگی اثری هست و نه از آفتاب، تنها زلالی دریاچه در ذهن شما مانده است.

برای سفر به گهر ابتدا باید به شهرستان دورود رفته و از آنجا برای رفتن به دریاچه یا ماشین کرایه کرده یا با ماشین شخصی بروید. از آنجا تا دریاچه تنها نیم ساعتی راه هست.

در نزدیکی دریاچه دکه‌ای برای فروش برخی اقلام وجود دارد، بنابراین نگران نباشید که ممکن است چیزی را فراموش کرده باشید آن را با قیمتی بالاتر می‌توانید از دکه نزدیک دریاچه تهیه کنید.

از ساختمان محیط زیست می‌توانید کیسه زباله بگیرید و پیش از بازگشت از دریاچه آن را به مسوولان تحویل دهید، به این ترتیب شما برای سال بعد نیز گهر را به همین زیبایی و تمیزی خواهید دید.

می‌توانید از همان ابتدای مسیر قاطر برای کوله‌هایتان بگیرید یا خودتان هم مسیر راه تا دریاچه را به قاطر طی کنید. تنها باید هزینه قاطر را به همراه داشته باشید.

عکس :مرتضی احمدی

فریده میرزا احمدیان