پیامبر اكرم و اهل بیت(علیهم‌السلام) بزرگ‌ترین كلمه خداوند

برجسته‌ترین و بزرگ‌ترین كلمه‌ی‌ خدا در همه‌ی‌ آفرینش، وجود گرامی خاتم الأنبیا (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت اوست و روایات فراوانی بر این حقیقت، دلالت دارد كه تنها به …

برجسته‌ترین و بزرگ‌ترین كلمه‌ی‌ خدا در همه‌ی‌ آفرینش، وجود گرامی خاتم الأنبیا (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت اوست و روایات فراوانی بر این حقیقت، دلالت دارد كه تنها به دو مورد بسنده می‌شود:

. میثم تمار نقل می‌كند كه پیكی از سوی معاویه در كوفه به محضر امیر مؤمنان (علیه‌السلام) رسید و در اثنای سخن، معاویه را شایسته‌تر از حضرت علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) نسبت به مقام امامت خواند. امیر مؤمنان فرمان داد تا مردم را به اجتماع دعوت كنم و پس از چندی مسجد جامع كوفه، مملو از جمعیت شد؛ آنگاه حضرت علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) لب به سخن گشود و پس از بیان مطالبی با اشاره به ویژگی‌های امامت، چنین فرمود: "و الله لایكون الإمام إماماً حتی یحیی الموتی أو ینزّل من السماء مطراً أو یأتی بما یشاكل ذلك مما یعجز عنه غیره"(۱)؛ "به خدا سوگند، تنها كسی می‌تواند امام باشد كه (به اذن خدا) مردگان را زنده نماید یا از آسمان باران بباراند یا دیگر معجزاتی كه همگان از انجام آن ناتوان باشند، ارائه نماید".

سپس خطاب به جمعیت فرمود: میان شما هستند كسانی كه به جایگاه بلند من آگاهند و یقین دارند كه من آیه‌ی‌ جاوید خداوند و كلمه‌ی‌ تامّ الهی و حجّت بالغ خدای سبحانم؛ "و فیكم من یعلم أنّی الآیهٔ الباقیهٔ و الكلمهٔ التامّهٔ و الحجهٔ البالغهٔ".(۲) آنگاه میثم تمار به معجزات شگفت‌انگیزی اشاره می‌كند كه در همان مجلس توسط حضرت امیر مؤمنان (علیه‌السلام) صورت پذیرفت و پس از آن، امام (علیه‌السلام) دوباره بر منبر قرار گرفتند و خطبه‌ی‌ معروف شقشقیه را ایراد فرمودند.

براساس این حدیث، رسول خدا و اهل بیت او (علیهم‌السلام) نه تنها كلمات الله، بلكه كلمات تامّات خدای سبحان هستند.

. یحیی بن اكثم از امام علی بن موسی الرّضا (علیه‌السلام)، تفسیر این آیه را طلب كرد: "و لَو أنّمَا فی الأرض من شجرهٍٔ أقلـمٌ و البحر یمدُّه من بعده سبعهُٔ أبحُر ما نفدت كلمت الله إن الله عزیزٌ حكیمٌ"(۳) و امام رضا (علیه‌السلام) نام هفت دریا را كه مورد اشاره‌ی‌ آیه است، بیان داشتند و سپس فرمودند: ما آن كلماتی هستیم كه اگر هفت دریا مركّبِ شمارش آن‌ها شود، هرگز به شمارش نیایند و اوج فضایل آن‌ها آشكار نگردد؛ "و نحن الكلمات التی لاتدرك فضائلها و لاتستقصی".(۴)

ـ بحار، ج ۵۴، ص ۳۴۴، ح ۳۶.

ـ همان.

ـ سوره‌ی‌ لقمان، آیه‌ی‌ ۲۷.

ـ بحار، ج ۴، ص ۱۵۱، ح ۳.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی اسراء

صاحب اثر : آیت الله جوادی آملی