شعله هایی كه به سردی می گراید

خیلی از دختر و پسرها, خیلی از جوان های عاشق و حتی خیلی از افراد متأهل تصور می كنند این حال و هوای عاشقانه, این تب تند عشق, این بی قراری های شیرین و غیرقابل كنترل, یك حس ماندگار, یك نیروی مثبت و همیشگی برای تشكیل و استمرار زندگی است

خیلی از دختر و پسرها، خیلی از جوان های عاشق و حتی خیلی از افراد متأهل تصور می كنند این حال و هوای عاشقانه، این تب تند عشق، این بی قراری های شیرین و غیرقابل كنترل، یك حس ماندگار، یك نیروی مثبت و همیشگی برای تشكیل و استمرار زندگی است. شاید این باور برای جوانان یك تفكر واقعی باشد، چرا كه هنوز آینده و واقعیت های آن را ندیده و حس نكرده اند ولی كسی كه ازدواج كرده و حداقل ۵ سال از مدت زندگی مشتركش گذشته باشد، نه این كه این حس را انكار كند، نه، اما باور پیدا كرده كه در زندگی واقعیت های دیگری در جریان است كه برای پایداری این بی قراری ها و احساس های عاشقانه باید شناخت و به كار برد، تا همچون شناگر هوشیار و ماهری در برابر امواج مهیب و بی رحم به خود و احساساتمان لطمه ای وارد نشود و بتوانیم با رضایت خاطر،آرامش و شادی درونی عشق خود را به طرف مقابل مان حفظ نماییم و در كنار هم بتوانیم در برابر فراز و نشیب ها رشد نموده و به قول خودمان عشق و ایمان را به یاری زندگی مشترك جاودانی نماییم.

پس بهتر است برای آگاهی نسبت به دو وضعیت قبل و بعد از ازدواج و فرآیندهایی كه احساسات و افكار ما را تحت الشعاع قرار می دهند و گاهی اوقات آن را تضعیف و گاهی اوقات تهییج می نمایند، در دو مرحله زندگی جایگاه افكار ، احساس و واكنش های عاطفی خود را بررسی و تحلیل كنیم:

▪ قبل از ازدواج خیلی سریع شكل می گیرد، با یك نگاه، یك اشاره، یك پیغام، یك تلفن، حتی با یك حس، احساسات تند و غیرقابل كنترل و افكار خموش منفعل می شوند. در شكل گرفتن روابط، افراد كمتر به آینده و پارامترهای مهم زندگی اهمیت می دهند، بیشتر دنبال یك پاسخ سریع به یك نیاز عاطفی آنی خود هستند.

بعد از ازدواج، روابط خیلی سریع شكل نمی گیرد، بلكه با مساعدت ها، گفت وگوها، نشست و برخاست ها، با ملاقات های طولانی و شرط و شروط های فراوان و یا یك حس غریب و مشكوك به وجود می آیند، افكار دائم در حال پردازش و استدلال كردن است، یك خط كش و یك ترازو در یك دست، یك چرتكه و یك ماشین حساب در دست دیگر. افراد كمتر به حس آنی خود توجه دارند، گاهی اوقات اصلاً یادشان می رود یك لحظه به نگاه یار خود تأمل كنند و رضایت درونی خویش و او را جویا شوند.

▪ قبل از ازدواج، دختر و پسرها برای تقویت این رابطه عاشقانه شان، دنبال بهانه هایی می گردند تا به سرعت بتوانند به یار خود ابراز احساس داشته باشند و توجه خاص خود را به طرفشان نشان بدهند. یك ملاقات بعد از چند روز بی خبری، بهانه خوبی است كه افراد برای بیان ابراز احساسات می توانند از آن سود جویند و یا ارتباط را تقویت نمایند.

بعد از ازدواج، یا حتی بعد از قرائت خطبه عقد یك حس درونی می گوید دیگر تمام شد، هیچ چیز نمی تواند ما را از هم جدا كند و در واقع تمام آن انرژی و آن انگیزه های پرشور كه قصد داشت این ارتباط جاودانی شود، خاموش و غیرفعال می شود. حالا دیگر هیچ خلأ و كمبودی به ظاهر نمی بینند تا بخواهند برای دستیابی و حفظ آن تلاش كنند. این است كه روز به روز به زندگی یك حس بی تفاوت پیدا می كنند.

▪ قبل از ازدواج، دختر و پسرهای عاشق خیلی مصرند كه یك كادو یا یادگاری به بهانه های مختلف و حتی ساختگی به هم هدیه بدهند و تمام تلاش و خلاقیت و هنر خود را به كار می گیرند تا از پوشش، كاغذ كادو و روبان زیبایی برای آراستن هدیه خود استفاده كنند و همراه با هدیه دنیایی از انرژی های محبت ذخیره كرده خود را آزاد می كنند تا عشق را هرچه بیشتر و بیشتر بین خودشان زنده نگه دارند.

بعد از ازدواج و قرار گرفتن در جریان زندگی و روبه رو شدن با رویدادهای متفاوت و تغییر اولویت ها، زوجین كمتر به مسئله هدیه و كادو توجه می كنند. حتی چه بسا، آن را فراموش نیز می كنند و اگر بچه ای هم داشته باشند، رابط این كادوها خیلی وقت ها بچه ها می شوند. اگر مقید به انجام این رسم هم باشند، این امر تنها تبدیل به یك انجام وظیفه می شود و نفس اصلی این كار یعنی بیان ابراز احساسات و تبلور عشق و محبت به فراموشی و حاشیه سپرده می شود.

▪قبل از ازدواج، هر دختر و پسری بسیار كنجكاو می شود تا علائق و غیرعلائق طرف مقابل خود را بشناسد، سپس سعی می كند با جدیت از آنچه جزء علایق محبوبش نیست اجتناب كند تا خاطر یارش را پریشان نكند و برای نشان دادن علاقه و توجه خود به او با یك برنامه ریزی از پیش تعیین شده، هدایا و كادوهای انتخابی خود را طبق علائق طرف خویش انتخاب می كند و با یك فعالیت سورپرایز هم او را غافلگیر و هم بیش از پیش خوشحال و عاشق تر می نماید...

بعد ازدواج هرچند یك عمر در پیش است، اما انگار وقت كم است. دائم وقت كم می آید. آن قدر اتفاقات جانبی و رفت و آمدها و برو بیا هست كه تقریباً همیشه افراد خودشان را هم فراموش می كنند، چه برسد به دقت به علائق طرف مقابلشان. لذا وقتی هم كه كادو یا هدیه ای برای طرف مقابل خریداری می شود، طبق پارامترها و رسم و رسوم ها یا از قبل قابل پیش بینی است یا به مرور در زندگی بهانه ای می شود تا هریك از طرفین یكی از خواسته های زندگی را كه در فهرست رزرو شده ها یا غیرضروری ها گذاشته اند و شاید هزینه بالایی هم داشته باشد را به این بهانه می خرند و به طرف مقابل هدیه می دهند. بدین ترتیب برای همیشه آن حس دریافت خواسته درونی چه كوچك و چه بزرگ در دل طرف می ماند و خلأ محبت و عشق هم به قوت خود باقی است.

نیره سادات دیانه

---