غزه رونوشت عاشورا

امروز عاشورای دیگری در حال وقوع است

زیتون را خورد وَ کبوتر را کشت

آتش شد و گل های معطر را کشت

امروز دوباره حرمله برگشت و در غزه

نه یک، صد علی اصغر را کشت

امروز عاشورای دیگری در حال وقوع است. ای کسانی که در تحلیل واقعه عاشورا در جست‌وجوی نمادی عینی از آن بودید و پذیرفتن جنایتی این چنینی در ذهن و تصورتان مشکل بود. چشم باز کنید و رونوشتی هر چند کوچک از حماسه عاشورا را زنده تماشا کنید. امروز به لطف دنیای ارتباطات و ماهواره‌های تلویزیونی به راحتی می‌توان قتل عام مردان و زنان و کودکان دربند را به دست شکارچیان خونخوار به نظاره نشست.

اگرچه در حادثه عاشورا جز زینب ـ سلام‌الله‌علیها ـ‌، امام زین‌العابدین ـ علیه‌السلام ـ و تنی چند از اصحاب کسی تاریخ‌نگار نبود و از دوربین‌های تلویزیونی نیز خبری نبود تا بتواند وسعت و عمق فاجعه‌بار آن را به تصویر بکشد. اما امروز غزه چون تمثالی کوچک از عاشورا در مقابل چشم جهانیان است. اگر به دقت فاجعه غزه را مرور کنید می‌بینید که همان گونه که یزیدیان آب را بر کاروان امام حسین(ع) بستند، چندین ماه همه راه‌های ارتباطی غزه را بستند تا مردم را در فشار قرار دهند و استقامت خود را از دست بدهند و هم نتوانند خود را برای مقابله در مقابل تجاوز کار آماده کنند، تجاوزگرانی که امروز در خانه آنان مسلح شده است. اکنون نیز آنان را از زمین و هوا قتل عام می‌کنند و آن را دفاع از خود و مبارزه با تروریسم می‌نامند!!!

آیا جنایت غزه شما را به یاد عاشورا نمی‌اندازد؟ مگر کاروان امام حسین(ع) را محاصره نکردند؟ و آب را بر زنان و کودکان نبستند؟ مگر آنان را یاغی حکومت و سلطه‌طلب ننامیدند!؟ مگر از امام حسین(ع) نخواستند که با یزید بیعت کند؟ مگر به کودک شش ماهه و پیرمرد هفتاد ساله رحم کردند.؟ مگر لشگری سی هزار نفری را برای ۷۲ نفر تجهیز نکردند؟ و آنان را نوبت به نوبت شهید نکردند و بر اجسادشان اسب نتاختند؟ و اهل بیت(س) را به اسیری نبردند؟

غزه اگرچه هرگز در وسعت عاشورا نیست؛ اما برداشتی هر چند کوچک از آن است. آزمونی است زنده؛ برای چشمان خواب گرفته بشریت، مسلمانان سازش‌کار و به خصوص برخی از اعراب مسلمان‌نما!

البته برای کسانی که واقعه عاشورا را تحریف کردند و امام حسین(ع) را نکوهش کردند که چرا با یزید بیعت نکرد. طبیعی خواهد بود که امروز نیز در محاصره غزه و کشتار زنان وکودکان سکوت کنند؛ زیرا همانند عمر سعد در فکر تاج و تخت پادشاهی خود هستند و حاضرند برای یک روز بیشتر نشستن بر تاج و تخت، هر ذلتی را بر مسلمانان تحمیل کنند. اسلام آمریکایی و دمکراسی غربی گرد و خاک مسلمانی آنان را برده است؛ زیرا فراموش کرده‌اند که خداوند در قرآن می‌فرماید:‌ «ما هیچ راهی برای تسلط کفار و مشکران بر مسلمانان قرار نداده‌ایم.». آنان حدیث پیامبر(ص) را نیز که می‌فرماید: «اگر مسلمانی صدای کمک و یاری مسلمان دیگری را بشنود و کاری نکند مسلمان نیست.» با رنگ و لعاب صهیونیستی کمرنگ کرده‌اند.

اگرچه یزیدیان و عمال آنها تاریخ را پر از تحریف و دروغ کردند تا حضور خود را در تاریخ تأیید کنند؛ اما بوی گند آنها مشام هر مسلمان بیداری را آزرده کرده و زشتی سیمای آنان را هویدا کرده است. هنوز چند ماهی از کنفرانس ادیان و مذاهب! در آمریکا نگذشته است. هنوز اخبار ملاقات‌های پناهی اعراب دست‌نشانده با سران اسرائیل فراموش نشده است که غزه در خون مظلومین غوطه‌ور شده است. وای بر مسلمانی شما و وای بر سکوت شما. اگر هزار و چهارصد سال آیه «... و اولی امر منکم» را تحریف نکرده بودند و هر کسی را ولی امر مسلمین و خلیفه مسلمانان نمی‌نامیدند، امروز شاهد این همه فجایع در دنیای اسلام نبودیم.

بی‌شک امروز تاریخ در حال تکرار شدن است؛ زیرا تا چونان حسینی(ع) با چون یزیدی هرگز بیعت نخواهد کرد پس دنیا پر است از عاشورا ولی با ابعادی کوچک‌تر و با رنگ و لعاب دمکراسی و حقوق بشر!. اما وعده خداوند بر مظلومین تحقق خواهد یافت و همان گونه که خون امام حسین(ع) جرثومه فساد بنی‌امیه را ریشه‌کن کرد و خونخواهی امام حسین(ع) با وجود گذشت صدها سال هنوز زنده و پایدار است. همان فرهنگ امام حسین(ع) است که امروز رؤیای نیل تا فرات اسرائیل را به تفکری وهم‌آمیز در نظر سردمداران اسرائیل و هم‌پیمانان آنان تبدیل کرده است.

اکنون سؤال اینجا است. اگر دیروز ما در عاشورا نبودیم تا در رکاب امام حسین(ع) نباشیم، امروز نمی‌توانیم و نباید در مقابل جنایت غزه سکوت کنیم. امروز در آزمونی دشوار قرار گرفته‌ایم که قبولی و یا مردودی در این آزمون نشان‌دهنده این است که آیا ما به حقیقت دنباله‌رو راه امام حسین(ع) هستیم یا نه؟

اسرائیل و هم‌پیمانان آن، ایام کریسمس را بهترین زمان برای حمله به غزه انتخاب کرده‌اند؛ زیرا مردم دنیا مشغول جشن‌های کریسمس هستند و بسیاری از خبرگزاری‌های وابسته و غیر وابسته نیز تحت الشعاع همین مسأله قرار دارد. از آن گذشته همان گونه که استعمار همواره برای توجیه اعمال خود از حربه تبلیغات استفاده می‌کند و با شست‌وشوی افکار جهانیان راه را برای خود هموار می‌کند، مسلمانان نیز می‌توانند با تظاهرات و راهپیمایی و استفاده از همه ظرفیت‌های ارتباطی همچون ماهواره و اینترنت، مردم دنیا را نسبت به وقوع فاجعه انسانی بیدار کنند و دستگاه دیپلماسی نیز بایستی با حضور فعال در تریبون‌های بین‌المللی ابعاد این حمله ددمنشانه را اعلام کند تا وجدان‌های خواب دولت‌ها بیدار شود. این نیز درسی است که عاشورا به ما می‌آموزد. اگر نبود زینب(س) و حضرت زین‌العابدین(ع) چه بسا هرگز پیام عاشورا جهانی نمی‌شد و مسلمانان خواب‌رفته در تبلیغات بنی‌امیه، دودمان آنان را به باد نداده بودند.

پس هرگز فراموش نکنیم که عاشورا زنده است و خون امام حسین(ع) ضامن پیروزی ملتی است که بخواهد پرچم اسلام ناب محمدی ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ را به اهتزار درآورد.