حقیقت ۲ ساعت فرصت داشت

وقایع دانشگاه کلمبیا به روایت یک خبرنگار

شصت و دومین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد فرصت دیگری را ایجاد کرد تا مواضع حق طلبانه مردم ایران از زبان رئیس جمهور کشورمان به اطلاع مردم آمریکا و سیاستمداران حاضر در مجمع عمومی سازمان ملل متحد برسد. مقام ها و رسانه های گروهی آمریکا قبل از ورود آقای احمدی نژاد به نیویورک با نگرانی اخبار مربوط به حضور آقای احمدی نژاد در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل را دنبال می کردند. از این رو از چند روز قبل تلاش گسترده ای را آغاز کردند تا با طرح مسائل حاشیه ای همچون بحران عراق و مسائل هسته ای ایران این سفر را تحت الشعاع قرار دهند، اما به رغم این تلاشها سرانجام وجه غالب در این منازعه سیاسی به نفع آقای احمدی نژاد رقم خورد و برنده این جدال سیاسی مردم ایران بودند.

سفر رئیس جمهوری کشورمان به آمریکا در ۲ بخش ملاقات های دو جانبه با سران کشور ها و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و همچنین گفت و گو با قشرهای مختلف مردم آمریکا اختصاص یافت. به گونه ای می توان گفت که این سفر ۲ مخاطب داشت ؛ سران کشورها و مردم آمریکا، از این رو رسانه ای گروهی وابسته به لابی اسرائیل که وجه غالب تبلیغات رسانه ای در آمریکا را تشکیل می دهند با نگرانی سفر آقای احمدی نژاد را دنبال کردند. به طوری که از چند روز قبل با جو سازی منفی تبلیغاتی تلاش کردند تامانع از انجام برنامه های حاشیه ای رئیس جمهور در نیویورک شوند.

نخستین گام آنان ممانعت از حضور رئیس جمهوری کشورمان در محل یادبود قربانیان یازدهم سپتامبر یا گراند زیرو یا زمین صفر بود.... اگرچه این اقدام از جانب نئومحافظه کاران ایالت نیویورک پیروزی ظاهری را برای آنان در پی داشت اما در حقیقت یک شکست سیاسی برای آمریکا بود، زیرا آنان مانع از اقدامی انساندوستانه شدند که هدفی جز محکوم کردن تروریسم و همدردی با خانواده های قربانیان حادثه نداشت. لابی اسرائیل در آمریکا تنها به این اقدام بسنده نکرد، تلاشهای منفعلانه خود را به دانشگاه کلمبیا نیز تسری داد تا مانع از سخنرانی رئیس جمهوری کشورمان در این دانشگاه شود. پس از مخالفت استادان و دانشجویان دانشگاه با درخواست مقام های دولتی ایالت نیویورک، طراحان صحنه سیاسی تصمیم گرفتند تا شگرد دیگری را به کار گیرند، تصمیمی که می توانست سخنران مدعو را عصبانی کرده و وی را در مسیری هدایت کند که زمینه تبلیغات منفی جدیدی علیه وی مهیا شود. از این رو می بایستی به موازات این اقدام ها، جو سالن نیز علیه احمدی نژاد باشد و بهترین راه برای رسیدن به این هدف جمع آوری دانشجویان یهودی طرفدار اسرائیل در سالن بود.

در این راستا در نخستین ساعات موافقت با حضور رئیس جمهور برای سخنرانی در دانشگاه کلمبیا بیش از ۹۰ درصد از صندلی های سالن رزرو شد و به گروه های یهودی اختصاص یافت به گونه ای که هیچ یک از ایرانیان مقیم نیویورک و افراد مستقل نتوانستند در این سالن حضور یابند. لباس های متحدالشکل جوانان یهودی که نشان از سازماندهی آنان داشت، جو سالن را کاملاً ضد احمدی نژاد کرده بود حتی روی لباس های این جوانان شعارهایی در مخالفت با احمدی نژاد نقش بسته بود که تصاویر آن احتمالاً از تلویزیون پخش شده است. به هر حال همه چیز برای خراب کردن شخصیت رئیس جمهور مهیا شده بود. جو رسانه ای ضد ایرانی در داخل آمریکا، تظاهرات منافقین در خارج از دانشگاه و سرانجام اظهارات توهین آمیز رئیس دانشگاه علیه آقای احمدی نژاد، همه این شرایط زمینه را برای تحقق اهداف لابی صهیونیست ها مهیا کرده بود، اکنون نوبت آقای احمدی نژاد بود تا در این توفان سیاسی بر پا شده قدرت نمایی کند. پس از سخنرانی منفعلانه و بی منطق رئیس دانشگاه، احمدی نژاد با روحی آرام و مطمئن در پشت تریبون حاضر شد. او از خود دفاع نکرد. او در ابتدا قصور رئیس دانشگاه در رسم میهمان نوازی را یادآور شد و سپس از حقوق ملتی دفاع کرد که ۵۰ سال تحت ستم سیاستمدارانی بوده اند که در این چنین دانشگاه هایی تربیت شده اند. او از مقام علم و دانشگاه دفاع کرد. احمدی نژاد واقعیت های ایران را بدون کم و کاستی تشریح کرد و درست یک ربع بعد از آغاز سخنان احمدی نژاد جو عمومی سالن به نفع وی تغییر کرد. دانشجویانی که قبل از سخنرانی موضعی ضد احمدی نژاد داشتند، اکنون کمی ملایم تر شده بودند و با دقت به سخنان وی گوش می دادند. منطق شیوای رئیس جمهوری کشورمان در دفاع از آرمان های کشور آن گونه در افکار دانشجویان رسوخ کرده بود که صحنه را به نفع وی تغییر داد. از چهره رئیس دانشگاه نیز مشهود بود که او از کار خود پشیمان شده و صحنه را به آقای احمدی نژاد واگذار کرده است.

جالب این که بنده قبل از انجام سخنرانی یک نظرسنجی سطحی از دانشجویان داشتم تقریباً ۹۹ درصد افکار ضد احمدی نژاد داشتند و درست ۲ ساعت بعد یعنی پس از سخنرانی و پاسخ به سؤالات دانشجویان مجدداً نظرسنجی دیگری انجام دادم و از نحوه قضاوت آنان درباره شخصیت آقای احمدی نژاد دریافتم که برنده این مبارزه آقای احمدی نژاد و مردم ایران بوده اند. تقریباً همه آنان می گفتند که فکر نمی کردند آقای احمدی نژاد این گونه منطقی باشد و اکثریت آنان اظهارات رئیس دانشگاه را نیز مورد انتقاد قرار دادند. در آنجا تحقق آیه شریفه و مکروا و مکرالله را با تمام وجود حس کردم. نتیجه این نشست محکومیت رئیس دانشگاه و تنزل وجهه دانشگاه از یک سو و افزایش محبوبیت آقای احمدی نژاد را از سوی دیگر در پی داشت. این ادعای من نیست اظهارات مقام های بی طرف و حتی شخصیت های مخالف آقای احمدی نژاد است .همه به اتفاق گفتند احمدی نژاد پیروز این جدال و منازعه سیاسی بود. اوضاع به گونه ای پیش رفت که تندرو های وابسته به لابی اسرائیل از اقدام خود پشیمان شدند و اظهار داشتند که دعوت از رئیس جمهوری ایران در این نشست از اساس اشتباه بود زیرا او از این فرصت برای بیان دیدگاه های خود استفاده کرد در حالی که ما هدفی غیر از این در نظر داشتیم. اخیراً در خبرها ذکر شده بود صحنه گردانان نشست دانشگاه کلمبیا که قبلاً قول داده بودند ۳ میلیارد دلار کمک توسعه ای را به این دانشگاه اهدا کنند به دلیل نتیجه این نشست تغییر رفتار داده و این کمک را منوط به برخی خواسته های دیگر کرده اند. آنان ضعف آقای لی بولینگر رئیس دانشگاه را علت اصلی پیروزی احمدی نژاد در این منازعه سیاسی ذکر کرده اند ؛ شخصی که قربانی مطامع صهیونیست های درون حاکمیت آمریکا خواهد شد.

حادثه دانشگاه کلمبیا باعث شد که اخیراً چند تن از نمایندگان وابسته به لابی صهیونیسم در کنگره آمریکا طرحی را به مجلس نمایندگان ارائه کنند که بر اساس آن حضور و رفت و آمد رؤسای نمایندگی برخی از کشورها محدود به مقر سازمان ملل و هتل محل اقامت شود. ارائه این طرح نشان می دهد که تاچه حد دولت آمریکا به آزادی بیان معتقد است و این رفتار بیانگر چیزی جز افول سیاسی و آسیب پذیری یک ابرقدرت نیست، ابرقدرتی که بیش از ۶۰ سال پز آزادی بیان را داده است و این حادثه این ابرقدرت را به بن بست رسانده است. اما در مورد برخورد رسانه های گروهی آمریکا باید گفت که بیش از ۹۰ درصد از رسانه های گروهی آمریکا به طور غیرمستقیم از جانب حاکمان نظام سرمایه داری آمریکا و دولت این کشور هدایت می شوند. در سفر آقای احمدی نژاد نیز بار دیگر این امر به وضوح آشکار گشت و نشان داد که سمت و سوی خبرها و تبلیغات منفی آنان در جهتی است که دولت آمریکا آن را هدایت می کند و اما رئیس جمهوری کشورمان که بحق فردی شجاع و با هوش است و همواره از فرصت های رسانه ای آمریکا بخوبی استفاده کرده است تا پیام ملت ایران را به گوش مردم آمریکا برساند این بار نیز موفق بیرون آمد.

حضور در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل و یا حضور در دانشگاه ها و ملاقات های دوجانبه فرصت هایی است که آقای احمدی نژاد در سالهای گذشته بخوبی از آنها استفاده کرده است و می توان گفت َسفرهای رئیس جمهور به نیویورک از برگ های طلایی دوران خدمت وی خواهد بود. او فرم دیپلماسی دیکته شده و قدیمی جهان را تغییر داده و روش نوینی آفریده است که این رفتار وی سیاستمداران باسابقه را در موضعی انفعالی قرار داده است به گونه ای که هیچ یک از عملکرد او برای آنان قابل پیش بینی نیست و همین امر آنان را در موضعی انفعالی قرار داده است.

مرتضی غرقی ‎/ نیویورک ‎/ خبرنگار واحد مرکزی خبر