سلب آسایش با دزدگیر!

یکی از آزاردهنده ترین آلودگی هایی که سبب سلب آسایش و آرامش مردم در شهرها می شود، آلودگی صوتی است.

یکی از آزاردهنده ترین آلودگی هایی که سبب سلب آسایش و آرامش مردم در شهرها می شود، آلودگی صوتی است. هرچند برخی از علل و منابع این آلودگی غیرقابل احتراز و جلوگیری است و به عبارتی گریزناپذیر است، اما برخی را خود به وجود می آوریم، درحالی که ضرورتی ندارد و صرفا به سبب عادت به آن مبادرت می ورزیم، که یکی از مهمترین این موارد، صدای دزدگیر اتومبیل ها در سطح شهر است.

به نظر می رسد در مواردی که صدای دزدگیر اتومبیل ها در شب و هنگام استراحت شهروندان موجب ناراحتی و بی خوابی و آزار آنان می شود، می توان آنرا از مصادیق ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی دانست که بیان میدارد: هرکس با هیاهو و جنجال یا حرکات غیرمتعارف یا تعرض به افراد موجب اخلال نظم و آسایش و آرامش عمومی گردد یا مردم را از کسب و کار بازدارد، به حبس از سه ماه تا یک سال و تا هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم خواهد شد.

آیا فعال کردن دزدگیر اتومبیل، آنهم با درجه حساسیت بالا که با کوچکترین لرزشی به صدا در می آید، در شرایطی که بسیاری از اوقات به دلیل دور بودن مالک اتومبیل از محل پارک آن، صدای ناهنجار دزدگیر بارها و بارها در می آید و کسی آنرا خاموش نمی کند، حرکتی غیرمتعارف که سبب سلب آسایش و آرامش عمومی می شود نیست؟! آیا هیاهو و جنجال محسوب نمی شود؟ البته در حقوق قاعده ای هست به نام (قبح عقاب بلابیان) و بدان معناست که وقتی مجرمانه بودن عملی تذکر داده نشده، درست نیست مرتکب آنرا مجازات نمود و بدیهی است که نمی توان انتظار داشت با هرکس که دزدگیر اتومبیلش به صدا درآمد، مطابق این ماده رفتار شود و او را مجازات نمود لکن باید به فرهنگ سازی جدی در این امر همت گمارد، تا برخی شهروندان محترم متوجه این عادت نادرست خود بشوند و به جای استفاده از این ابزار که موجب سلب آسایش دیگران میشود و چندان پیشگیری موثری نیز از سرقت نمی کند! از سایر وسایل ایمن سازی استفاده نمایند تا هم ایمنی بیشتری را برای اتومبیل خود داشته باشند و هم موجب اذیت و آزار دیگران نشوند. پس از آنکه این فرهنگ سازی انجام شد و مانند سایر مقررات راهنمایی و رانندگی همچون بستن کمربند و... در ذهن شهروندان جاگرفت، می توان متخلفین از این قاعده را مجرم دانست و جریمه ی لازم را اعمال نمود تا دیگر شاهد اینگونه سلب آسایش در شهر نباشیم و شهری سالمتر و آرامتر داشته باشیم.

نویسنده: خدایار سعیدوزیری ـ روزنامه آفرینش