شیرهائی که به خود زخم می زنند

اینکه چرا تیم ملی انگلستان همواره به عنوان یک مدعی, پای به رقابت های مهمی همچون جام جهانی و جام ملت های اروپا گذاشته و ناکام بازگشته, سؤالی است که جواب آن چندان دور از دسترس نخواهد بود

اینکه چرا تیم ملی انگلستان همواره به‌عنوان یک مدعی، پای به رقابت‌های مهمی همچون جام‌جهانی و جام ملت‌های اروپا گذاشته و ناکام بازگشته، سؤالی است که جواب آن چندان دور از دسترس نخواهد بود.

شیرهای سپید هرگز جام ملت‌های اروپا را فتح نکرده‌اند. در این عرصه رکورد آنها وحشتناک است: یورو ۲۰۰۴ اولین باری که انگلستان خارج از مرزهای خود، در این عرصه پای خود را فراتر از مرحله گروهی گذاشت! بهترین عملکرد تیم، هنگامی رقم خورد که در یورو ۹۶ میزبان بوده و تا مرحله نیمه نهائی پیش رفت.در جام‌جهانی نیز انگلستان قصه تلخ و مخصوص به خود را دارد. آنها در جام‌های جهانی قبل از جنگ‌جهانی دوم، به‌علت عدم سازش با فیفا مبنی بر حضور چند کشور از بریتانیا، حضور نداشتند و در دوره‌های بعدی نیز به‌جزء یک بار راه به‌جائی نبردند. انگلستان در جام‌جهانی سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸ که در آلمان و آرژانتین (۲ دشمن سنتی) برگزار می‌شد، جائی نداشت؛ اما پس از آن همواره در این جام حضوری فعال داشت تا اینکه در سال ۱۹۹۴ در سد نروژ گرفتار آمده و باز هم حذفی دیگر را تجربه کرد؛ با این حال نمی‌توان دگردیسی که از آغاز دهه ۹۰ در فوتبال این کشور رخ داد را نادیده گرفت.تولد مجددی که با کسب مقام چهارم جام‌جهانی ۱۹۹۰ (بهترین مقام تیم پس از قهرمانی در جام‌جهانی ۱۹۶۶) آغاز شد و تاکنون که می‌گویند اریکسون قویترین تیم دنیا را در اختیار دارد، ادامه دارد.آنچه موضوع بحث است، نه تاریخچه رقابت‌های تیم ملی انگلستان، که مسئله بزرگی است که از دهه ۹۰ تاکنون باعث عدم نتیجه‌گیری تیم پرامید و پرهوادار انگلستان شده است.می‌توان گفت ”اشتباهات فردی“، سد راه تیم ملی این کشور از ابتدای دهه ۹۰ تاکنون محسوب می‌شود. انگلستان به سبب سبک بازی و حضور ستارگان بزرگ، همچنین اصالت نهفته در فوتبالش، علاقه‌مندی بسیاری جذب کرده؛ کسانی که حتی با وجود شکست‌های پیاپی باز هم این تیم را به بسیاری از همتایان اسم و رسم‌دار خود ترجیح می‌دهند؛ اما اشتباهات فردی.ما با هم مروری داریم بر خطاهای بزرگ بازیکنانی که همواره از سال ۱۹۹۰ آرزوهای یک کشور را به باد دادند.

۱۹۹۰، پی‌یرس، وادل و شیلتون

انگستان در جام‌جهانی ۱۹۹۰ به رهبری رابسون و فرماندهی گاسکوئین، تیمی طلائی در اختیار داشت. آنها با تساوی مقابل هلند، ایرلند و غلبه بر مصرف به‌عنوان سرگروه، پای به کارزار بلژیک گذاشتند و آنجا به سختی با عنوان ”فاتح“ از زمین خارج شدند. انگلیسی‌ها با ”حقه پنالتی“، شیرهای رام‌نشدنی را رام کردند تا برای حضور در فینال پنجه در پنجه آلمان بیندازند. ضربه آزاد آلمانی‌ها با برخورد به خط دفاعی انگلیسی‌ها و تعلل شیلتون راهی دروازه شد. در ضربات پنالتی، ابتدا ”وادل“ ستاره موبلند و خوش‌تکنیک المپیک مارسی پنالتی خود را به هوا فرستاد و سپس نوبت به استیورات پی‌یرس رسید که آرزوهای یک تیم ملی را به باد دهد. بر اثر اشتباه این ۲ نفر تیم ملی حذف شد...اوضاع فعلی ستارگان نگون‌بخت: وادل هم‌اکنون خارج از گود قرار دارد. او را در نقش مفسر ورزش می‌بینیم؛ اما پی‌یرس. او هم‌اکنون مربی منچسترسیتی است و با این تیم به موفقیت‌های جالبی رسیده است.

مقدماتی جام‌جهانی ۱۹۹۴، سیمن شروع کرد!

ظاهراً انگلستان مشکلی برای صعود از گروه خود نداشت؛ اما با سهل‌انگاری شیرهای سپید، هلند به‌عنوان تیم اول راهی آمریکا شد.در جریان بازی رودرروی ۲ تیم، از گوشه زمین یک سانتر بی‌خطر روی دروازه انگلستان ارسال شد. سیمن که تصور می‌کرد توپ جائی خارج از چهارچوب او فرود بیاید، تنها ایستاد و مسیر حرکت توپ را تماشا کرد. وقتی توپ چرمی کات وحشتناکی گرفت، ”دیوید سیمن“ مذبوحانه تلاش کرد؛ اما نتوانست کاری صورت دهد و.. توپ وارد دروازه شد و با همین گل، انگلستان از حضور مستقیم در جام‌جهانی محروم ماند. دیدار پلی‌آف مقابل نروژ با تساوی خانگی و شکست در ”اسلو“ همراه شد تا در کمار تعجب، ”انگستانِ تیلور“ را دور از جام‌جهانی ببینیم .اوضاع فعلی ستاره‌ نگون‌بخت: سیمن چندی قبل از فوتبال خداحافظی کرد. شاید او به زودی شغل جدیدی بیاید، البته هنگامی که احساس کند بار گناهان از روی دوشش برداشته شده است!

یورو ۱۹۹۶، شب بارانی و گرت ساوت گیت

آن مردمی که به ویمبلی آمده بودند تا دیدار مرحله نیمه نهائی مقابل آلمان را تماشا کنند، فقط و فقط از تیمشان قهرمانی می‌خواستند. آنها هنوز شکست تلخ تیم ملی در سال ۱۹۹۰مقابل آلمان را به یاد داشتند. وقتی ”شیرر“ گل اول بازی را به ثمر رساند، مردم تصور کردند لحظه انتقام فرا رسیده است؛ اما اینگونه نبود و آلمان‌ها بازگشتند. در نهایت کار به ضربات پنالتی کشید. ۵ ضربه اول هر ۲ تیم، وارد دروازه شد؛ اما ”ساوت گیت“ اولین ”تک به تک“ را خراب کرد تا ”اندی مولر“ با گل کردن ضربه خود بازی را تمام شده اعلام کند. بله! این بار هم یک بازیکن، یک تیم پرامید را حذف کرد.اوضاع فعلی ستاره‌ نگون‌بخت: ساوت گیت هنوز هم مشغول به بازی است و البته اشتباهاتی نیز مرتکب می‌شود. چندین سال پیش شخصی به او لقب ”دکور خط دفاعی“ داده بود!

جام‌جهانی ۱۹۹۸، تراژدی بکهام و شرکا

باز هم انگلستان مقابل یک دشمن دیرینه بازنده شد. این بار حریف، آرژانتین بود. این اولین ملاقات ۲ تیم پس از بازی معروف جام‌جهانی ۱۹۸۶ محسوب می‌شد. در حالی که انگلستان به بازی تسلط داشت و می‌رفت که نتیجه را از آن خود کند، حرکت بچگانه بکهام و اخراج او، ورق را برگرداند. حالا آرژانتین سرتر بود. انگلیسی‌ها بدشانس بودند که گل کمپل در وقت اضافه مورد قبول واقع نشد. شیرهای سپید که برای پیروزی می‌جنگیدند، ۱۰ نفره مجبور به مقاومت بودند. باز هم ضربات پنالتی. اینس و بتی پنالتی‌های دوم و پنجم تیم را هدر دادند. تیم پرامید هادل از ادامه راه بازماند.اوضاع فعلی ستارگان نگون‌بخت: بکهام در مادرید روزهای خوبی را سپری می‌کند. اینس اخرین بار در لباس ”ولووز“ دیده شد و بتی سرانجام با لیدز یونایتد محبوب، از عرصه فوتبال خداحافظی کرد.

یورو ۲۰۰۰، داستان فیل نویل

انگستان پس از ۳ دهه در مرحله گروهی، آلمان را با شکست مواجه ساخت و امیدوار بود با تساوی مقابل رومانی شکست بازی اول مقابل پرتغال را به‌دست فراموشی سپرده و راهی دور بعد شود. بازی پرتب و تاب ۲ تیم با گل اول رومانی وارد فاز حساس خود شد. در ادامه، شیرر و اوون کار را به سود انگلستان نمودند تا اینکه رومانی یک گل را جبران کرد. با همین تساوی انگلستان به دور دوم راه می‌یافت؛ اما در دقیقه ۸۹ ”فیل نویل“ در جائی که شاید لازم نبود، خطا کرد و پنالتی ”گانیا“ انگلستان را به خانه هدایت کرد.اوضاع فعلی ستاره نگون‌بخت: نویل امسال از برادر و تیم محبوبش دل کند و راهی اورتون شد. اگر در صدای امکان پیشرفت برای او وجود داشت، با آن اشتباه، تمام پل‌های پشت سر و فرآروی خود را خراب کرد.

جام‌جهانی ۲۰۰۲، این بکهام، این سیمن

انگلستان به راحتی تا مرحله یک‌چهارم پیشروی کرد. عده‌ای می‌پرسیدند چرا آنها در آخرین بازی مرحله گروهی بر نیجریه غلبه نکرده تا به‌عنوان تیم اول از خطر برخورد با برزیل تا قبل از مرحله نیمه نهائی اجتناب کنند.به هر حال این ناشی از تفکر خاص اریکسون مبنی بر ”روزی همان روز را همان مقطع استفاده کنید“ بود. به هر حال انگلستان تا دقایق پایانی نیمه اول با گل اوون از برزیل پیش بود. در آن دقیقه کلیدی، بکهام از روی یک توپ ساده نپرید (جا خالی نداد) تا راهی خارج شود. همان توپ به حمله منجر به گل برزیل مبدل شد. آیا اگر انگلستان پیروز به رختکن می‌رفت، برتری خود را تا پایان ۹۰ دقیقه حفظ نمی‌کرد و در ادامه حتی به جام نمی‌رسید؟ (چه رقیب دیگری باقی مانده بود؟) این اشتباه در نیمه دوم با اشتباه وحشتناک سیمن که نتوانست شوت ۳۵ متری رونالدینیو از یک زاویه بسته را مهار کند، توأم شد تا برزیل فینال واقعی را از آن خود کند.

یورو ۲۰۰۴، بکهام و واسل

انگلستان برای دومین بار در طول تاریخ جام ملت‌های اروپا، از گروه خود صعود کرد! حریف مرحله یک‌چهارم نهائی، پرتغال میزبان بود. باز هم یک فینال زودرس. گل اوون در دقایق پایانی جبران شد تا وقت اضافه، پیش روی ۲ تیم قرار بگیرد. شوت فوق‌العاده کاستا سرانجام با گل لامپارد جواب داده شد. نوبت ضربات پنالتی رسید. کاپیتان بکهام آنقدر توپ را بالا زد که عده‌ای می‌گویند هنوز منجمان دنبال کشف توپ در فضا هستند! ادعای نامناسب بودن منطقه ضربه‌زنی، دروغ بزرگی از سوی وی بود. ”واسل“ مهره جوان اریکسون پنالتی هفتم را نیز هدر داد تا دروازه‌بان پرتغال با گل کردن ضربه‌اش به زیارت ”فاطیما“ برود.اوضاع فعلی ستاره‌ نگون‌بخت: واسل از آستون‌ویلا راهی منچسترسیتی شد. او هم‌اکنون در این تیم اوضاع عادی را تجربه می‌کند. هرچند از آن ستاره تاپ زمان ظهورش، نشانی نمی‌بینیم.نتیجه: خیلی ساده و کوتاه متوجه می‌شویم بکهام با ۳ اشتباه مهلک (اخراج در بازی جام‌جهانی ۱۹۹۸ اشتباه خفیف در جام‌جهانی ۲۰۰۲ و پنالتی معیوب در یورو ۲۰۰۴ نقش پررنگی در ناکامی انگلستان پرامید دهه ۹۰ و دوره فعلی داشته است. اگر شیرهای سپید به جام‌جهانی راه یابند (که امیدواریم اینگونه شود) باید مراقب کاپیتان بود!