نمی توانید چیزی را که ندارید واگذار کنید

نمی توانید چیزی رو ببخشید که ندارید . به این مساله در مورد واقعیت درونی خودتون توجه کنید . افکار شما واقعیت شما رو می سازند چون افکار شما تعیین می کنه که در موقعیت های روزمره چه …

نمی توانید چیزی رو ببخشید که ندارید . به این مساله در مورد واقعیت درونی خودتون توجه کنید . افکار شما واقعیت شما رو می سازند چون افکار شما تعیین می کنه که در موقعیت های روزمره چه پاسخی باید بدید . اون پاسخ ها همون انرژی هست که در درون خود دارید و می تونید به بیرون دفع کنید . هر چیزی که شما احساس و تجربه می کنید نتیجه ی چیزی است که من انرژی های جذب کننده می نامم . این به این معنیه که هر چی شما به جهان میدید دوباره پس می گیرید . پس هر چی به خودتون جذب می کنید همون هست که قبلا به طرف دیگران دفع کردید .

انرژی پایین مث خشم ، نفرت ، شرم ، گناه و ... انرژی پایین جذب می کنه . اینها هم ما رو ضعیف می کنن و هم انرژی مشابهی رو جذب می کنن . با تغییر دادن افکار درونیتون به فرکانس های بالاتر مث عشق ، هماهنگی ، مهربانی ، صلح ، آْرامش و ... می تونید مقدار بیشتری از مشابه اینها رو جذب کنید . اینها انرژی های پایین تر رو نابود می کنه مثل روشنایی که ظلمت رو از بین می بره . با دوست داشتن خودتون می تونید انرژی بالاتر و وسیع تری رو کسب کنید .

یه مثال براتون میزنم وقتی لیمویی رو فشار بدید همیشه ازش آب لیمو به دست میاد و مهم نیست که کی فشارش داده ، چه زمانی از روز بوده ، و برای فشردنش از چه وسیله ای استفاده شده . اونچه که از لیمو بیرون میاد همون هست که در درونش هست . در مورد شما هم جریان به همین صورته . وقتی کسی شما رو تحت فشار قرار میده یا حرفی نا خوشایند یا انتقادی به شما میگه ، شما از خودتون خشم ، نفرت ، عصبانیت یا نگرانی نشون میدید علتش اینه که همین ها در درون شماست . شما نمی تونید چیزی رو بیرون بدید که ندارید .

شما بدون هیچ چیز پا به این جهان میذارید و وقتی هم که میرید دقیقا به همون صورته . ما همه ی داشته ها و دستاوردهامون رو می ذاریم و می ریم . بنابر این چیزی برای باختن نداریم . تنها کاری که می تونید بکنید اینه که ببخشید . اگه بتونید راهی پیدا کنید که همواره در خدمت دیگران باشید خود را هدفمند احساس می کنید .

هدف همیشه همراه با خدمت کردنه ، رها شدن از خود و از نفع شخصی به نحوی کمک کردن به دیگران هست .

زندگیتون رو انقد خصوصی و شخصی ندونید شما می تونید هر درد و رنجی رو با به یاد آوردن این که در عالم هستی هیچ چیز شخصی نیست از میان بردارید . البته شما یاد گرفتید که زندگی رو خیلی شخصی تلقی کنید ، اما این توهمی بیش نیست . نفس خودتون رو رام کنید و خود رو از شخصی انگاشتن هر چیزی مطلقا فارغ کنید .

تا وقتی که قادر به ایثار هستید مهم نیست چه می کنید . برای اینکه کاملا ایثارگر باشید و خدمت کنید و نهایتا هدفمند باشید باید قادر باشید که وقتی از خودتون می پرسید آیا واقعا چیزی رو که می خوام ایثار کنم دارم؟

بگید بله .

http://newmind.mihanblog.com/More-۳۷۱.ASPX