وقتی گلزار تنها یک برند است

ستاره پولساز در عالم سینما می تواند در عین دارا بودن وجوه بارزی از المان های جذابیت بخش همچون خوش منظری و خوش لباسی یک بازیگر شش دانگ نیز باشد و نه به دلیل آن جذابیت سطحی و ظاهری …

ستاره پولساز در عالم سینما می تواند در عین دارا بودن وجوه بارزی از المان های جذابیت بخش همچون خوش منظری و خوش لباسی یک بازیگر شش دانگ نیز باشد و نه به دلیل آن جذابیت سطحی و ظاهری بلکه به عنوان یک هنرمند توانا و نام آشنا مخاطب خود را به تماشای فیلم هایش بکشاند. این قاعده در تمامی نقاط دنیا اصلی پذیرفته شده است اما در ایران و پس از ظهور پدیده ای پولساز چون گلزار، نه تنها از قابلیت های حسی وی در یک بازی درونی همچون نقشی که در "بوتیک" داشت بهره ای نبرده ایم بلکه وی را به سان یک قلک پولساز و مانکن تبلیغاتی در آثارمان خرج کرده ایم و خیل جمعیت جوان دوستدار گلزار را به سالن های سینما کشانده ایم.

اینکه چرا گلزار چنین محبوبیتی نزد اکثر جوانان ایرانی دارد در پس بسیاری از پیغام های اینترنتی کاربران سایت های سینمایی قابل مشاهده است و جذابیت جوانانه ای که این بازیگر را از عضویت در گروه موسیقی آرین به سینما کشاند حتی تا به امروز نیز با واکنش های مثبت علاقه مندان وی روبه رو شده است. اندک بودن آثار قابل قبول در کارنامه بازیگری گلزار و خیل آثار نازلی که تنها از ظاهر وی به عنوان عنصری تعیین کننده در معادلات گیشه بهره برده اند و همچنین نوع انتخاب هایی که این بازیگر داشته چنان بر شمایل هنری وی تاثیرگذار بوده که حتی نقش آفرینی های خوب گلزار در فیلم هایی چون "شام آخر"، "بوتیک"، "آتش بس" و تا حدودی "توفیق اجباری" نتوانسته بر تغییر جایگاه هنری اش موثر باشد و امروز کاربرد گلزار در آثار سینمایی تنها به عنوان یک بیلبورد و برند است.

نویسنده : آرین مهرپور