مراعات آبروی مؤمن

حضرت صادق(ع) فرمود: برای مردی، علی(ع) پنج بار شتر خرما فرستاد و او شخص آبرومندی بود، که جز از علی(ع) از شخص دیگری درخواست و سؤالی نمی کرد. یک نفر خدمت آن حضرت بود. گفت: یا علی آن مرد از …

حضرت صادق(ع) فرمود: برای مردی، علی(ع) پنج بار شتر خرما فرستاد و او شخص آبرومندی بود، که جز از علی(ع) از شخص دیگری درخواست و سؤالی نمی کرد. یک نفر خدمت آن حضرت بود. گفت: یا علی آن مرد از شما تقاضایی نکرد و هم از پنج بار شتر یکی او را کفایت می نمود. ایشان فرمودند: «لا کثر الله فی المؤمنین مثلک» مانند تو در میان مؤمنین هرگز زیاد نشود، من می بخشم و تو بخل می کنی. اگر به کسی کمک کنم بعد از آنکه سؤال نماید در این صورت آنچه به او داده ام قیمت همان آبرویی است که ریخته و سبب آبروریزی او من شده ام، درصورتی که انسان باید رویش را فقط در موقع عبادت و پرستش به پیشگاه خداوند بر زمین بگذارد.

هرکس چنین کاری با برادر مسلمان خود بنماید باتوجه به احتیاج و موقعیت داشتن از برای دستگیری به خدای خویش دروغ گفته، زیرا برای همان برادر دینی خود درخواست بهشت می کند ولی از کمک مختصری به مال بی ارزش دنیا مضایقه می نماید. چنانچه بسیار اتفاق می افتد بنده مؤمن در دعای خود می گوید: «اللهم اغفرللمؤمنین والمومنات» وقتی طلب مغفرت برای برادر خویش نماید یعنی برای او بهشت را درخواست می کند، چنین شخصی دروغ می گوید که در زبان بهشت را می خواهد، ولی در عمل از مال بی ارزشی هم مضایقه دارد و کردار او مطابقت با گفتارش ندارد(۱)

۱-انوار نعمانیه، ص ۳۴۳