سید حسن مدرس اصفهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: سیدعلی بن سید محمدباقر بن امیر اسماعیل واع
ولد و وفات: (۱۲۰۸/۱۲۱۰ -۱۲۷۳) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، فقیه ، محقق …

جنسیت: مرد
نام پدر: سیدعلی بن سید محمدباقر بن امیر اسماعیل واع
ولد و وفات: (۱۲۰۸/۱۲۱۰ -۱۲۷۳) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، فقیه ، محقق و مدرس
نسبت او به امام زین‌العابدین می‌رسد. پس از نشو نما از محضر علماء اصفهان و کربلا و نجف استفاده نمود. وی از شاگردان پدرش ، می‌‌‌رسید علی ، و آخوند ملاعلی نوری و شریف ‌العلماء مازندرانی و حاج محمدابراهیم

کرباسی و شیخ محمدحسن نجفی ، صاحب"جواهر" و شیخ محمدحسین رازی ، صاحب "فصول" و شیخ محمدتقی رازی ، صاحب "حاشیهٔ المعالم" ، و میرزا خوانساری و صاحب "جواهر" اجازه داشت. او در اصفهان در حوزهٔ درس و بحث در فقه و اصول داشت و به جهت حسن تقریر و کثرت مطالب به مدرس معروف گردید. شاگردان بسیاری از شهرهای اطراف به سوی او شتافتند و تا او زنده بود هجرتی به عراق برای تحصیل صورت نگرفت. میرزا ابوالمعالی کرباسی ، ملامحمد باقر فشارکی ، میرزا محمدحسن نجفی اصفهانی و میرزای شیرازی و میرزا محمدهاشم خوانساری چهارسوقی و ملاحیدر اصفهانی و ملا شکرالله لواسانی و ملاعلی اصغر خوسفی بیرجندی و آقا میرزا محمدباقر زین‌العابدین خوانساری از شاگردان وی بودند. او با صاحب "روضات‌الجنات" معاصر بود. در اصفهان درگذشت و در مقبرهٔ مخصوص خود ، در دهلیز مسجد رحیم‌خان که بنیان آن توسط خود ایشان بوده ، به خاک سپرده شد. از آثارش "جوامع‌الاصول" ، یا "جوامع‌الکلم" در اصول فقه ، "فقه استدلالی"؛ شرح "المختصر المنافع" محقق ، "مناسک‌الحج" ، "اجوبهٔ‌مسائل المختلفه"؛ رسالهٔ "اصالهٔ‌البراءهٔ"؛ "رسالهٔ فی الاصول التجاریهٔ فی الشک"؛ "رسالهٔ اصالهٔ‌الصحهٔ"؛ رسالهٔ "العدالهٔ"؛ رسالهٔ "قاعدهٔ لاضرر"؛ "رسالهٔ عملیه".