اهمیت پیروزی در نبرد معنوی

حوادث اخیر غزه، دل هر انسان معنوی و صلح طلبی را به درد می آورد. ما تنها نگران از دست رفتگان بی گناه و مظلوم و کودکان معصوم نیستیم، که علاوه بر آن ها نگران شکست در نبرد معنوی هستیم؛ …

حوادث اخیر غزه، دل هر انسان معنوی و صلح طلبی را به درد می آورد. ما تنها نگران از دست رفتگان بی گناه و مظلوم و کودکان معصوم نیستیم، که علاوه بر آن ها نگران شکست در نبرد معنوی هستیم؛ چرا که آن جنگی نیست در یک جبهه، بلکه مبارزه ای است در دو عرصه؛ نبردی مادی و نبردی معنوی. با این که اقدامات نظامیان و تندروهای اسرائیلی نباید بی پاسخ بماند، اما همزمان نباید هر راهی به عنوان پاسخ و دفاع برگزیده شود، زیرا در نبرد ما نباید قوانین معنوی و اصول اخلاقی که التزام به قوانین الهی و معیارهای انسانی است، زیر پا گذاشته شود. جنگ مادی ممکن است با پیروزی دژخیمان همراه باشد (چنان که ظاهراً در عاشورا چنین شد)، ولی آنچه با ارزش است، آن است که نبرد معنوی را به آنان نبازیم و اخلاقیات اسلامی و منش حق را به کنار نگذاریم. با وجود تمامی دشواری آن آزمون، نباید شکست خورده بیرون بیاییم. پیروزی حقیقی ظالمان و بی وجدان ها هنگامی است که مظلومان و مبارزان راه حق را نیز چون خودشان حیوان صفت و غیراخلاقی کرده باشند. پاسخ مظلومان به ستم و زور باید انسانی و معنوی باشد. واکنش حماس برای دفاع از خود و عزیزان شان باید انسانی و اسلامی باشد و هرگز و هرگز به غیرنظامیان، بی گناهان و کودکان و زنان گسترش نیابد. چون حمله به زنان و کودکان رفتار حسین نبود، بلکه عمل غیراخلاقی دشمنان وی، یعنی شمر و یزید زمانه بود.

اینک که منطقه و جهان عمدتاً با روش های انسانی و معنوی مبارزه، به جنایات غزه واکنش درخور نشان می دهد، باید مراقب باشیم که این گزینش درست تداوم یابد. همواره برای هر مسئله ای حداقل یک راه حل غلط و یک راه حل درست وجود دارد و عمدتاً راه حل درست دشوارتر و دیرتر به نتیجه می رسد. شأن نزول صبر نیز در کتب مقدّس به همین سبب آمده است؛ چون آن کس که هر کنشی را با واکنشی غیر انسانی جواب می دهد، دیگر صبر برایش معنی ای ندارد، چون او اینک آنچه را که می خواسته با انتقام پاسخ گفته است؛ صبر در دنیای معنوی به معنی انتظار برای به نتیجه رسیدن اقدامی انسانی است که در بلندمدت میوه می دهد و معمولاً دشواریاب است.

تظاهرات و اعتراضات مردمی باید با عمق و گسترش هر چه بیشتر ادامه یابد و با اعتصابات عمومی و تعطیلی بخش هایی از جامعه تقویت شود و نه تنها در منطقه که حتی در اروپا و آمریکا نیز طنین آن احساس شود، بدون خونریزی و ظلم به دیگران. با مطالعه، تحقیق و تجربه تمامی مبارزات منفی و نافرمانی های مدنی در خواهیم یافت که آن درختی معنوی است که دیر به بار می نشیند، اما وقتی شکوفه داد، شهد آن، اشک های ما را می شوید و لبخند پیروزی معنوی را بر وجودمان حک می کند.

نویسنده: کاوه - احمدی علی آبادی

کاوه احمدی علی آبادی: دکترای فلسفه و ادیان از تگزاس آمریکا