شهری عربی در دل آمریکا

«دیربورن» نام شهری است در شمال آمریکا، ایالت میشیگان. شهرک میچ واقع در یکی از محله‌های این شهر با داشتن یک مسجد جامع و باشکوه، مناره‌های بلند و میدانی با نماد‌های عربی و رستوران‌هایش، …

«دیربورن» نام شهری است در شمال آمریکا، ایالت میشیگان. شهرک میچ واقع در یکی از محله‌های این شهر با داشتن یک مسجد جامع و باشکوه، مناره‌های بلند و میدانی با نماد‌های عربی و رستوران‌هایش، بخشی از این شهر را همانند کشورهای خاورمیانه ساخته است. از آنجایی که دیربورن به عنوان زادگاه شرکت «فورد» شناخته شده است، می‌توان گفت اینجا، جایی است که میانه‌های شرق و غرب به هم می‌پیوندد.

فروشگاه شتیلا

یک سوم جمعیت شهر صد هزار نفری دیربورن را کسانی تشکیل می‌دهند که ریشه عربی دارند. این مهاجرت‌ها بیشتر به جهت اشتغال در صنعت اتومبیل در این منطقه صورت گرفته است. خیابان «وارن» در دیربورن مرکز زندگی عربی در این منطقه است. در دهه‌های گذشته، از زمانی که تعدادی از مهاجران عرب شروع به تاسیس رستوران‌های خاورمیانه‌ای، سوپر‌ها و بوتیک‌ها کردند، این منطقه توسعه بیشتری یافته است. یکی از برجسته‌ترین و مردمی‌ترین کسب‌وکاری که در این مدت ایجاد شده، صنایع غذایی شتیلا است. در سال ۱۹۷۹، شیرینی‌پزی به سبک عربی در این منطقه باز شده است. برخی از فروشگاه‌ها نیز تا حد داشتن شعب در مناطق دیگر رشد کرده‌اند.

آمال شتیلا، مدیر شیرینی‌پزی و خواهر ریاد شتیلا، صاحب آن، در سال ۱۹۸۹ از لبنان همراه با برادرش به امید شروع کسب‌وکاری جدید به این کشور مهاجرت کردند. آمال می‌گوید: «کشور ما در شرایط جنگ بود، ما برای دیدن خانواده به اینجا آمدم تا مدتی را در اینجا باشم که با شروع کار موادغذایی و موفقیت آن در اینجا ماندگار شدیم.»فعالیت اقتصادی آنان همچون بسیاری دیگر در این منطقه رشد کرده است. او می‌گوید: «جامعه اینجا نسبت به گذشته بسیار رشد کرده است و هر کسی کسب‌وکار خود را دارد.»

بسیاری از مهاجران پیش از این هم در زمینه شروع کسب‌وکاری برای خود فعال بوده‌اند، اما به تدریج بسیاری از آنان ترجیح دادند تا در صنایع خودرو‌سازی منطقه مشغول به کار شوند. با کمتر شدن تدریجی کسب‌وکار این افراد، مهاجران بیشتری با همکاری و مشارکت‌های خانوادگی وارد عرصه کسب‌وکار شخصی شدند. به این‌ترتیب فستیوال‌های بسیاری با عرضه موادغذایی و اجناس عربی همراه با کاروانال‌های شادی و تفریح در این منطقه شکل گرفت که همگی نشان از گسترش کسب‌وکار ساکنان آن بوده است.

از دیگر جاذبه‌های این شهر این است که درست در میان کشورهای غربی، محله‌ای وجود دارد که از ساکنانش بوی عود عربی به مشام می‌رسد. خانم‌ها با لباس‌های عربی و حجاب کامل اسلامی در آن در حال رفت و آمدند و صدای موسیقی‌های عربی و عربی- آمریکایی نیز به گوش می‌رسد.

صنعت خودرو‌سازی شهر هم به نحوی اجتناب‌ناپذیر به این جامعه کوچک عربی گره خورده است. به طور مثال شرکت فورد افراد عرب تبار بسیاری را در خود و در مشاغلی از خط تولید تا مدیران اجرایی استخدام کرده است.

موزه فورد و موزه عربی- آمریکایی

علاقه‌مندان به بازدید از این منطقه می‌توانند از تور شرکت فورد برای بازدید «موزه هنری فورد و سرزمین سبز» استفاده کنند. سالانه بیش از یک میلیون بازدید‌کننده به این منطقه می‌آیند. موزه دیگری که تلفیق زیبای زندگی غرب و شرق را به نمایش گذاشته است، موزه ملی عرب – آمریکاست. این موزه در سال گذشته ۵۶ هزار بازدیدکننده داشته و همچنین اولین موسسه ملی در زمینه جمع‌آوری داستان‌های مشترک عرب و آمریکاست که همراه بسیاری از برنامه‌های مرتبط از جمله زبانشناسی در زبان محاوره‌ای این دسته مردم به نمایش گذاشته است.

آنا آمری، مسوول موزه می‌گوید: «مردم نمی‌توانند تصور کنند که از فرهنگ‌های ملل مختلف جهان چقدر می‌توانند هم بهره ببرند و از یکدیگر بیاموزند.»

او می‌افزاید: «آمریکا کشور مهاجران است و در طول تاریخ با مهاجرت‌های فراوان، با مهاجران خود خو گرفته است و آنها نیز با زندگی آمریکایی تطبیق گرفته‌اند.»

بسیاری از مردم محلی در شهر دیربون برای خرید به فروشگاه‌های عربی- آمریکایی مراجعه می‌کنند. به طور مثال شیرینی گندمی که به نام «مامول» معروف است در میان آنان محبوبیت ویژه‌ای‌ دارد و بسیار پرفروش است.