تسلیحات اتمی, ابزار جنگ یا صلح

نمونه ای از دلیل تراشی های آمریکایی برای حفظ و گسترش تسلیحات اتمی

متعادل شدن و چرخش دوباره ایالات متحده به سوی آسیا- اقیانوسیه باید صلح‌آمیز و با هزینه معقولی صورت گیرد. متاسفانه کشور ما جنبه‌ای از دفاع ملی را نادیده می‌گیرد که می‌تواند چنین نتیجه‌ای را به بار آورد: تسلیحات اتمی.

وقتی در پایان جنگ سرد به عنوان خلبان بمب افکن به خدمت نظام درآمدم، من هم در زمره کسانی بودم که پیوند ناگسستنی سلاح‌های اتمی با این جنگ را به چالش می‌کشیدند. جنگ سرد پایان یافت و ما از خلع سلاح اتمی رهایی یافتیم. در آن روزها معتقد بودم که زمان کنار گذاشتن بمب اتمی و تمرکز بر ظرفیت‌های سلاح‌های معمولی تر فرا رسیده است. هر چند، به‌تازگی به فردی معتقد به ضرورت وجود نیروی اتمی کشورمان تبدیل شده‌ام. ایالات متحده با حفظ یک زرادخانه هسته‌ای معتبر برای مقابله با اتحاد جماهیر شوروی در جنگ سرد پیروز شد

. تسلیحات اتمی ایالات متحده، از اروپا در برابر یک نیروی نظامی معمولی که از نظر آماری برتر بود، دفاع کرد. زیردریایی‌های مجهز به موشک و بمب افکن‌ها و موشک‌های بالستیک قاره پیما متعلق به نیروی هوایی استراتژیک آمریکا، نیروهای سه گانه‌ای بودند که اتحاد جماهیر شوروی را از حمله به اروپا باز می‌داشتند. این نیروها در خط مقدم استراتژی دفاعی ما بودند و در دو زمینه سرمایه‌گذاری و سخنرانی اولویت‌ها را به خود اختصاص می‌داد.

نیروی اتمی ایالات متحده آمریکا به منظور حفظ آستانه سطحی از خشونت همچنان وجود دارند. این موضوع به ویژه هنگامی که خلع سلاح میان قدرت‌های اتمی از حد گفت‌وگو فراتر می‌رود، اهمیت دارد. درحالی که جنگ‌های کوچکی به نمایندگی از دولت‌های بزرگ در زمان جنگ سرد رخ می‌داد، همواره برخورد مستقیم میان قدرت‌های اتمی به گفت و گو تقلیل می‌یافت. شاید ما به دلیل وجود سیاست‌های بین‌المللی که پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شدند، حالا شاهد جنگ جهانی سوم نیستیم. با وجود این، عدم وقوع جنگ جهانی سوم شاید به دلیل این باشد که احتمال تهدید هولوکاست اتمی بسیار مخاطره‌آمیز است.

برای اطمینان، تسلیحات اتمی باید جزئی کلیدی و پشتیبانی‌کننده سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا باشد.وقتی گزارش مربوط به «بازبینی وضعیت اتمی» عبارت «مادامی که تسلیحات اتمی وجود دارند» را به عبارت «مطمئن، ایمن و موثر» اضافه می‌کند، روحیه جنگویان دچار فرسایش شده و سرمایه‌گذاری‌های اندک در این زمینه را تشویق می‌کند؛ گویی پیش از این تصمیم گرفته شده که این‌گونه تسلیحات از بین بروند. روسیه، چین، هند، پاکستان، اسرائیل، فرانسه، بریتانیا و

کره شمالی با تسلیحات اتمی به عنوان عنصری کلیدی در استراتژی ملی خود رفتار می‌کنند و همگی این کشورها در حال نوسازی تسلیحات اتمی یا سیستم‌های پرتاب خود هستند.

تسلیحات اتمی ابزارهای صلح هستند. نیروی هوایی و دریایی آمریکا اطمینان می‌دهند که احتمال برخورد اتمی به واسطه آمادگی برای استفاده از آنها بازدارنده خواهند بود. شاید آمریکایی‌ها به دلیل بهره‌مندی از چنین ظرفیت دهشتناک و مخرب زندگی، احساس گناه کنند. هرچند، به رغم ناخوشایندی آنها، تسلیحات اتمی احتمالا زندگی‌شان را حفظ کرده است. روز جدیدی پس از ششم آگوست ۱۹۴۵ برآمد. بسیاری که در پروژه منهتن کار می‌کردند، اعتقاد داشتند که آنها جهان را تخریب کرده بودند. آنها نتوانسته بودند بفهمند که جهان را آزاد کرده‌اند. پس از نهم آگوست ۱۹۴۵، حدود ۷ تا ۱۰ میلیون نفر بر اثر جنگ فوت کرده‌اند؛ اما پیش از رونمایی از تسلیحات اتمی، دو جنگ جهانی به تنهایی منجر به مرگ ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر انسان شده بودند.

تسلیحات اتمی، تسلیحاتی بازدارنده‌اند که از نظر هزینه‌ای نیز به‌صرفه هستند. هزینه نیروهای سه‌گانه اتمی کمتر از ۳ درصد بودجه ۵۲۶ میلیارد دلاری وزارت دفاع را به خود اختصاص می‌دهد. در سال ۲۰۱۲، خدمات پستی ایالات متحده آمریکا حدود ۱۶ میلیارد دلار زیان دید، به عبارت دیگر، این مبلغ، سه برابر هزینه‌های بمب افکن‌ها و موشک‌های بالستیک قاره پیما، برای مالیات‌دهندگان آمریکایی هزینه در برداشته است. اگرچه بودجه اتمی باید به منظور تسویه ۲۰ سال چشم‌پوشی از به روز رسانی افزایش یابد، اما بودجه کل دفاعی باید به طرز متعادلی افزایش یابد.

روش اتخاذ شده در جریان خلع سلاح اتمی کامل که در عبارت‌هایی مانند «مادامی که تسلیحات اتمی وجود دارند» تجلی یافته است، بسیاری از موارد تضمین کننده آینده‌ای صلح آمیز را تضعیف می‌کند.این ایده که چنین تسلیحاتی تنها تا زمانی که ما می‌توانیم بفهمیم چگونه از دست آنها خلاص شویم، روحیه جنگجویان نیروهای دریایی و هوایی را تحلیل می‌برد. همزمان با نوسازی نیروهای نظامی مرسوم، سرمایه‌گذاری در تسلیحات اتمی به تدریج کاهش می‌یابند و سیستم‌های اتمی کهنه می‌شوند. این ایده مسخره نیز غم افزا است: ما روی تسلیحاتی سرمایه‌گذاری می‌کنیم که روزانه یک پادگان را از بین می‌برد نه خسارت ناشی از تسلیحاتی که برای بازدارندگی از جنگ وجود دارند.

این مسیر حساس به سوی صلح با تحقق اینکه صلح تنها از طریق توان رزمی می‌توان تامین شود، آغاز می‌شود. تسلیحات اتمی توان رزمی را به نمایش می‌گذارند. ما باید از این توان با سرمایه‌گذاری استقبال کنیم. سربازان موظف به تامین آینده صلح‌آمیز ما باید بشنوند که آنها مهم هستند و آنها همچنین باید این بها دادن را ببینند و احساس کنند. ما به تسلیحات اتمی و سیستم‌ها پرتاب جدید نیازمندیم، اما آنچه بسیار مهم است، اینکه ما به استراتژی جدیدی که اهمیت تسلیحات اتمی برای آینده‌ای صلح‌آمیز را به رسمیت می‌شناسد، نیاز داریم.

نویسنده: رابرت اسپلدینگ ۱

مترجم: معزالدین خیرآباد

منبع: واشنگتن پست

پاورقی:

۱- رابرت اسپلدینگ عضوی نظامی در شورای روابط خارجی آمریکا است.