بازگشت ریـمن به ریشه هایش

«ریمن ریشه ها» من را با مجموعه ای آشنا کرد که تا قبل از آن توجه چندانی به آن نداشتم و اینک بعد از تجربه دنباله آن یعنی «ریمن افسانه ها» کاری جز تحسین سازنده ها و مبهوت ماندن از هنری که در طراحی این بازی سکوبازی دو بعدی اعمال کرده اند, چه از منظر بصری و چه طراحی مراحل, کاری نمی توانم انجام دهم

عنوان انگلیسی بازی: Rayman: Legends پلتفرم: Xbox۳۶۰, PS۳, Wii U, PC, Vita سازنده: Ubi Art ناشر: Ubisoft سبک: سکوبازی امتیاز: ۵/۹

«ریمن: ریشه‌ها» من را با مجموعه‌ای آشنا کرد که تا قبل از آن توجه چندانی به آن نداشتم و اینک بعد از تجربه دنباله آن یعنی «ریمن: افسانه‌ها» کاری جز تحسین سازنده‌ها و مبهوت ماندن از هنری که در طراحی این بازی سکوبازی دو بعدی اعمال کرده‌اند، چه از منظر بصری و چه طراحی مراحل، کاری نمی‌توانم انجام دهم.

در دوره‌ای که قهرمانان اکثر بازی‌ها لباس‌ها و پاوراپ‌هایی بسیار قوی و پیشرفته دارند، ریمن به زیبایی هر چه تمام‌تر راه دیگری را برگزیده است. به جز دستکش‌های بوکس که فقط در چند مرحله خاص در اختیارتان قرار می‌گیرد، تقریبا دیگر هیچ پاورآپ دیگری در بازی وجود ندارد و توانایی‌ها و حرکات شخصیت‌ها تا انتهای بازی، همان چیزی است که از ابتدای آن شاهد بوده‌اید. مکانیک‌های بازی تماما همان‌هایی هستند که در نسخه قبل نیز شاهد بودیم یعنی سرخوردن، دویدن، پریدن، روی هوا ماندن و مشت یا ضربه زدن.

با این حال این مساله شما را آزرده نخواهد کرد زیرا کاملا متوجه می‌شوید تا‌چه‌اندازه دقت و مهارت در استفاده از آنها حائزاهمیت است. همانند «سوپر میت بوی» بخوبی یاد خواهید گرفت که کدام شخصیت‌ها در چه کاری توانا‌تر هستند و آگاهی داشتن به این مساله مخصوصا در مراحل دشوار انتهایی می‌تواند به شما خیلی کمک کند. ریمن: ریشه‌ها مراحل بسیار زیاد و متنوعی دارد که همگی از نظر بصری متمایز و به نوبه خود منحصربه‌فرد هستند.

با وجود این‌که دیگر از مراحل یخی یا صحرای نسخه قبلی خبری نیست، اما در عوض با مراحلی در زیرآب طرف هستیم که ساختاری مخفی‌کاری دارند یا مراحل انتهایی هر بخش که موزیکال است. این طیف گسترده در مراحل و ساختار آنها نه تنها مهارت و استادی کامل طراحان بازی و مراحل را نشان می‌دهد بلکه باعث شده‌ ما براحتی بتوانیم ریمن: افسانه‌ها را یک شاهکار بنامیم.

یوبی‌سافت حتی تعدادی از بهترین مراحل نسخه قبلی را نیز در اینجا قرار داده و دستی هم روی گرافیک و ساختار آنها کشیده که لذت تجربه کردن‌شان را هرچه بیشتر کرده است. موتور (انجین) جدیدی که از آن برای نورپردازی بازی استفاده شده به سازنده‌ها این فرصت را داده تا گرافیک و جوانب ظاهری بازی را بسیار عالی نمایش دهند، هر چند که این مورد از نسخه قبلی به خودی خود فوق‌العاده بود. مراحل موزیکال بازی به واقع یکی از بهترین ویژگی‌های جدید این نسخه هستند، تجربه کردن آنها به قدری لذت‌بخش و جذاب است که انگیزه کافی را برای تمام کردن تمام مراحل یک بخش و آزاد کردن این‌گونه مراحل به شما می‌دهد.

طراحی آنها به معنای واقعی کلمه ناب است، موسیقی و سکوبازی به قدری هنرمندانه کنار هم قرار گرفته‌اند و در خدمت یکدیگر هستند که آدم واقعا نمی‌تواند درست تشخیص دهد که موسیقی برای مرحله طراحی شده است یا مرحله برای موسیقی! تنها افسوس ما این است که چرا شمار این مراحل بیشتر نیست. در «افسانه‌ها» نیز همان موجودات بامزه‌ای که در نسخه قبلی جمع‌آوری می‌کردید، وجود دارند.

اگر یادتان باشد در «ریمن: ریشه‌ها» قدرتی وجود داشت که این موجودات طلایی رنگ را برای مدتی محدود کاملا صورتی می‌کرد و در این مدت موفق به جمع‌آوری هر تعدادی که می‌شد، با ضریب ۲ لحاظ شده و موجب بالا رفتن امتیاز شما می‌شد. در اینجا نیز این قضیه وجود دارد اما به این شکل که گاهی با دسته‌ای از این موجودات مواجه می‌شوید که فقط اولین آنها صورتی است و به شرطی مابقی نیز صورتی می‌شوند که شما آنها را به ترتیب از اول تا آخر جمع‌آوری کنید.

تقریبا در هر مرحله ده موجود بامزه وجود دارند که پیدا کردن آنها کلید راهیابی به مراحل بعدی و شکستن قفل بخش‌های دیگر است. بسته به این‌که در طول هر مرحله چه عملکردی داشته باشید، در انتهای آن امتیازی به شما تعلق می‌گیرد که در بهترین حالت علاوه بر کسب جام‌های برنز، نقره و طلا، یک برگ شبدر نیز دریافت خواهید کرد که می‌توانید در ادامه با یک مینی‌گیم بامزه، روی آن را تراشیده و جوایز مختلف دریافت کنید.

ریمن: افسانه‌ها شخصیت‌های بسیار زیادی دارد. ریمن و دوستانش که درنسخه قبلی با آنها آشنا شدیم، همچنان شخصیت‌های اصلی هستند اما با پیشروی در بازی نه تنها رنگ‌ها و گونه‌های مختلف این شخصیت‌ها را آزاد می‌کنید بلکه ده پرنسس نیز هستند که با یکدیگر تفاوت‌هایی در ظاهر و سلاح مورد استفاده دارند. انیمیشن‌های بازی حیرت‌آور و در عین حال خنده‌دار است. کافی است با خونسری روی سپر یکی از دشمنان ایستاده و شاهد باشید که چطور عصبانی شده و خونش به جوش می‌آید یا غول گنده‌ای که در بخش سوم بازی به دنبال‌تان می‌افتد را نگاه کنید، نمونه بارزی از یک احمق بی‌اعصاب است! شخصیت جدیدی نیز در بازی وجود دارد که البته در تمام مراحل همراهتان نیست ولی به شما کمک می‌کند طناب‌ها را قطع کرده یا با قلقلک دادن دشمنان موجب باز شدن گارد آنها می‌شود تا براحتی بتوانید راه خود را ادامه دهید.

از جایی به بعد در بازی، مراحلی آزاد می‌شوند تحت عنوان تهاجم که در آن نیروهای دشمن به مراحلی که قبلا تمام کرده‌اید حمله می‌کنند. این مراحل زمانی بوده و برای آنکه بتوانید هر سه موجود اسیر در چنگال دشمن را آزاد کنید، باید در زمانی کمتر از ۴۰ ثانیه خود را به آنها برسانید. در کنار مراحل استاندارد بازی، چالش‌هایی نیز وجود دارند که هفتگی آپدیت شده و برای تجربه آنها باید به اینترنت دسترسی داشته باشید.

تجربه Co-Op ریمن همراه دوستان همیشه مفرح‌ و خاطره‌انگیز بوده است. در نسخه‌های کنسولی افسانه‌ها تا سقف چهار نفر و در نسخهPC تا سقف شش نفر می‌توانند به‌صورت آفلاین با یکدیگر بازی کنند ولی این نسخه از بازی یک حالت بسیار عالی دارد به اسم کونگ‌فوت که همان‌طور که از اسمش برمی‌آید ترکیبی از کونگ‌فو و فوتبال است. در این حالت دو دروازه در دو طرف صفحه قرار دارد و تیمی که بیشترین گل را به ثمر برساند، پیروز خواهد بود اما این نحوه تعامل با توپ و دیگر بازیکنان است که این حالت را به تنهایی تبدیل به شاهکاری در بازی‌های Co-Op کرده تا حدی که اگر چهار نفره وارد آن بشوید محال است در کمتر از ۳ ساعت راضی به دل کندن از آن شوید! تمام حرکات توپ با ضربات مشت و لگد انجام می‌شود، می‌توانید همانند کاری را که بنده و دوستانم کردیم انجام دهید. یعنی یکی از دروازه محافظت کند و دیگری حمله کند یا هر دو با هم حمله و دفاع کنید و حتی بازی را ول کرده و بازیکنان تیم حریف را به مشت و لگد ببندید تا نتوانند کاری از پیش ببرند.

موسیقی و صداگذاری بازی نیز عالی هستند. صدای برخورد ضربات شما با دشمن‌ها، فریاد آنها و باد شدن و ترکیدن‌شان همگی بامزه و خوب کار شده‌اند. در این نسخه نیز وقتی به زیر آب می‌روید با همان موسیقی آشنای نسخه قبلی طرف خواهید شد که به نظر می‌رسد با دهان نواخته شده است.

خلاصه کلام این‌که تا به اینجای سال ریمن: افسانه‌ها بدون شک لایق عنوان بهترین سکوبازی سال است و بعید می‌دانم که در این سه ماه باقی‌ مانده رقیبی برای آن پیدا شود. ظاهر بازی کارتونی و شاد است اما لزوما تجربه‌ای آسان نیست. راستی اصلا هم برایتان مهم نباشد که خانواده بگویند آخه خجالت نمی‌کشی با این سن و سال داری این بازی رو انجام می‌دی؟ زیرا ریمن یکی از بهترین تجربه‌های عمرتان خواهد بود!

مجید رحمانی