ندای وظیفه, بلندتر از همیشه

بررسی بازی Call of Duty Modern Warfare ۲

یکی از بهترین بازی‌های سبک شوتر در تاریخ بازی‌های ویدیویی که به شدت هم مورد توجه منتقدان قرار گرفت، CoD۴: Modern Warfare بود. خیلی سخت است که بتوان ادامه خوبی برای عنوانی در این سطح ساخت، اما "اکتیویژن" و استودیو "اینفینیتی وارد" توانستند این اتفاق نادر را عملی کنند. CoD۶: MW۲ به قدری نقاط قوت دارد که نمی‌توان در این جای کم به همه آن‌ها پرداخت. ازجمله این نقاط قوت می‌توان به کامپین سرشار از اکشن و هیجان همچنین حالت جدید Special Ops و حالت مولتی‌پلیر عالی اشاره کرد. اما متاسفانه هر کدام اشکالاتی نیز دارند: کامپین بازی کوتاه است و حالت چندنفره ویژگی‌های محدودی دارد. آنچه می‌خوانید نقد MW۲ است که در تاریخ دهم نوامبر عرضه شده است.

کامپین از جایی شروع می‌شود که شماره قبل تمام شده بود. یک‌بار دیگر شما نقش چند سرباز مختلف را بر عهده دارید که در تلاشند کره‌زمین را به جایی امن‌تر تبدیل کنند. ماموریت‌ها شما را به مناطق گوناگونی می‌برند و شما را درگیر نبردهای مختلفی می‌کنند: از مخفی‌کاری گرفته تا درگیری در مکان‌های شلوغ.

هیجان‌انگیز بودن زیاد بازی بیش از هر چیز مدیون مکانیزم‌های تیراندازی و حرکت تندی است که اجازه می‌دهند شما سریع و مرگبار باشید. محیط‌ها پر از جزئیات هستند و به خوبی طراحی شده‌اند اگرچه از نگاه نزدیک بافت‌ها چندان باکیفیت نیستند. MW۲ بازی زیبایی نیست، اما در اکشن بسیار خوب به نظر می‌رسد. مراحل متنوع نه تنها باعث تنوع محیط‌ها می‌شوند بلکه طراحی هوشمندانه باعث شده است تا اکشن ریتم جذابی پیدا کند. در میدان نبرد می‌توانید آزادانه حرکت کنید، پناه بگیرید و حمله‌ور شوید. همچنین هوش مصنوعی خوب دشمنان شما را مجبور می‌کند تا همیشه حواستان جمع باشد؛ امری که باعث می‌شود پس از کسب هر موفقیت احساس رضایت کنید.

کامپین MW۲ مانند شماره قبل کوتاه است و ۵ ساعته تمام خواهد شد. اگرچه این کوتاه بودن مایوس‌کننده است، اما حد اعلای اضطراب و هیجان را تجربه خواهید کرد. در یکی از مراحل ابتدایی، شما در پشت یک تیربار در حال گشت‌زنی در خیابان‌های تنگ و باریک یکی از شهرهای خاورمیانه هستید. به نظر می‌رسد دشمنان در هر گوشه از شهر حضور دارند، اما شما دستور دارید تا زمانی که به شما تیراندازی نشده است، شلیک نکنید. اضطراب هر لحظه بیشتر می‌شود و وقتی درگیری با دشمنان شروع می‌شود، انگار در جهنم گرفتار شده‌اید. پس از یک فرار به شدت مهیج و البته ناموفق کار به درگیری نزدیک و خانه به خانه کشیده می‌شود. این اضطراب در مراحل بعد در ریودوژانیرو و شهرهای حومه‌ای آمریکا به اوج خود می‌رسد. نجات دراماتیک یک زندانی، عملیات نفوذی در دریا و تعقیب و گریز همگی لحظات جذابی هستند که کامپین را لذت‌بخش می‌کنند.

با اینکه تمام کردن کامپین بیش از حد مهیج و لذت‌بخش است، اما ممکن است همیشه در پایان کار حس قهرمان بودن نداشته باشید. MW۲ نقاط تاریکی دارد و ماموریت‌ها گاهی حاوی صحنه‌های خشنی هستند. برای مثال، در یکی از مراحل باید به گروه تروریست‌ها نفوذ و مانند آن‌ها رفتار کنید (قتل عام مردم). در واقع در این قسمت‌ها سعی شده چهره واقعی تروریسم به تصویر کشیده شود که البته بازی را نیز کمی تیره کرده است. با این حال این صحنه‌ها خیلی ناراحت‌کننده نیستند و شما می‌توانید کماکان به اخلاق پایبند بمانید.

اگر به دنبال چیزی شبیه کامپین می‌گردید بدون پیروی از داستان و رویه‌ای خاص، Special Ops گزینه مناسبی است. مراحل زماندار برگرفته از بخش کامپین MW و MW۲ را می‌توانید به صورت تک‌نفره یا آنلاین انجام دهید. این ماموریت‌ها اهداف متنوعی دارند. برای مثال، می‌توان به جان به در بردن از هجوم دشمنان، حرکت مخفیانه (یا با سروصدا) از نقطه A به B، از بین بردن شمار مشخصی از دشمنان و مسابقات اسنومبیل اشاره کرد. بر اساس زمان اتمام ماموریت یا درجه سختی، تعدادی ستاره می‌گیرید که بتوانید مراحل بعدی را باز کنید. بازی کردن این بخش با دوستانتان لذت‌بخش است و جنبه استراتژیک و همکاری بازی را بالا می‌برد.

البته می‌شود به طور کامل کامپین و Special Ops را بی‌خیال شد و به خوبی از بخش چندنفره MW۲ لذت برد؛ جایی که فرمول اعتیادآور و هیجان‌انگیز MW دوباره زنده شده است. هسته نبرد تا حد زیادی همان طور باقی مانده، اما اکشن سریع‌تر و مرگبارتر از کامپین است. با کشتن دشمنان، تمام کردن ماموریت‌ها و انجام Challengeها امتیاز تجربه می‌گیرید که این امتیازها رتبه شما را بالا می‌برد و سلاح‌ها و تجهیزات جدید را باز می‌کند. با وجود حذف برخی ویژگی‌ها بخش چندنفره MW۲ به طرز ماهرانه‌ای متعادل و به شدت لذت‌بخش است. در این میان برخی اضافات و تنظیمات نیز آن را نسبت به شماره قبل درگیرکننده‌تر کرده است.

اگر نسخه پی‌سی MW۲ را با نسخه‌های کنسولی مقایسه کنید، بازی همان قدر فوق‌العاده و لذت‌بخش است اما وقتی آن را با بقیه شوترهای آنلاین پی‌سی مقایسه می‌کنید، حالت چندنفره به طور ملموسی محدود به نظر می‌رسد. امکان دسترسی به سرورهای اختصاصی برای هاست مبارزات شخصی وجود ندارد و تعداد پلیرهایی که MW۲ پشتیبانی می‌کند به ۱۸ نفر کاهش پیدا کرده است در حالی که CoD۴ را می‌شد ۶۴ نفره بازی کرد! همچنین از محتواهای تهیه شده توسط پلیرها پشتیبانی نمی‌شود بنابراین فکر استفاده از free mods و community maps را از سرتان بیرون کنید. کاربران pc باید محتوای قابل دانلود را بخرند!

نکته دیگر در MW۲، این است که وضعیت حمل سلاح‌ها به شکل کامل بازسازی و سلاح‌های اصلی قبلی به سلاح‌های ثانویه تبدیل شده‌اند که چینش و ترتیب سلاح‌ها را جذاب‌تر کرده است (برای مثال، از سپر ضدگلوله می‌توانید به عنوان سلاح اصلی استفاده کنید). به این ترتیب تجهیز شدن به آیتم‌های جدید چهره استراتژیک‌تری به بازی می‌بخشد.

Perk System و Kill Streakهای قابل تنظیم از دیگر اضافات MW۲ هستند. هدایایی نیز برای گیمرها در بازی وجود دارد شامل کمک‌های تاکتیکی مانند وسایل پرنده بی‌سرنشین (UAV) که مکان دشمن را روی رادار مشخص یا رادار دشمن را مختل می‌کند. ازجمله این هدایا می‌توان به سلاح‌های قدرتمند مانند Gunshipها (هلی‌کوپترها یا هواپیماهای فوق مسلح)، حمله‌های هوایی و پرتاب موشک از هواپیمای بی‌سرنشین که با لپ‌تاپ کنترل می‌شود، اشاره کرد. البته برای استفاده هر کدام از این کمک‌ها باید تعداد مشخصی از دشمنان را نابود و همزمان تنها سه عدد از آن‌ها را انتخاب کنید.

در مورد MW۲ حرف برای گفتن زیاد است، اما بیشتر آن‌ها را با تجربه شخصی می‌شود متوجه شد. روی هم رفته این بازی با وجود برخی کمبودهایش یکی از بهترین بازی‌های امسال به حساب می‌آید.