کفش در گذر زمان

بدون تردید کفش یکی از نخستین پوشیدنی هایی است که اجداد و نیاکان ما انسان‌های امروزی به ضرورت ساخت آن پی بردند. کفش‌هایی که انسان‌های اولیه از آنها به عنوان پوششی برای محافظت …

بدون تردید کفش یکی از نخستین پوشیدنی هایی است که اجداد و نیاکان ما انسان‌های امروزی به ضرورت ساخت آن پی بردند. کفش‌هایی که انسان‌های اولیه از آنها به عنوان پوششی برای محافظت از پاهایشان در برابر هرگونه آسیب احتمالی استفاده می‌کردند بسیار متفاوت بوده از آنچه ما امروزه به عنوان کفش می‌پوشیم. وارد یک فروشگاه کفش‌فروشی امروزی شوید و نگاهی به اطرافتان بیندازید؛ کفش‌های پاشنه‌بلند، کفش‌های بدون پاشنه، چکمه، کفش‌های پوست ماری، صندل و کفش‌های تخت چرمی انواع مدل‌هایی هستند که در ویترین این فروشگاه می‌بینید. اگرچه به نظر می‌رسد که این کفش‌ها مدل‌هایی هستند اما شاید برایتان جالب باشد بدانید که هیچ یک از این مدل‌های مختلفی که امروزه در کفش‌فروشی‌ها می‌بینید کمتر از ۴۰۰ سال قدمت ندارند.

شاید شنیده باشید که برخی از افراد بر این باورند کفشی که هر فردی می‌پوشد می‌تواند نشان‌دهنده جایگاه اجتماعی او باشد. این باور نیز ریشه در گذشته‌های دور دارد. از گذشته‌های خیلی دور یعنی حدود ۵ هزار سال پیش مصری‌ها چیزهایی به عنوان پاپوش که تا حدودی شبیه کفش‌های امروزی بود به پا داشتند که در بردارنده حقایقی درباره وضعیت زندگی و طبقه اجتماعی آنها بود. کفش‌هایی که در گذشته می‌پوشیدند کفش‌هایی روباز و شبیه به صندل‌های امروزی بودند اما از آنجایی که مسیحی‌ها عقیده داشتند که کفش باید کاملا پاها را بپوشاند بتدریج پوشیدن کفش‌هایی در بین مردم مرسوم شد که کفش‌هایی روبسته بودند. از آنجایی که در قرن چهاردهم میلادی، پیشرفت‌های به دست آمده در زمینه صنعت، زمینه مناسبی را به وجود آورد تا از آن پس از پارچه و چرم برای ساخت کفش استفاده شد بسیاری قرن چهاردهم میلادی را نقطه عطفی برای رواج مد در میان انسان‌ها می‌دانند. جالب است بدانید که کفش‌های نوک‌تیز از اولین مدل‌های کفش‌های چرمی بودند که قدم به دنیای مد گذاشتند و همه افراد پوشیدن کفش‌های نوک‌تیز را نشان‌دهنده شخصیت اجتماعی افراد می‌دانستند. اما در قرن پانزدهم کفش‌های نوک‌پهن جایگزین کفش‌های نوک‌تیز شدند.

یکی از کفش‌هایی که پوشیدن آنها در آن زمان در بین خانم‌ها متداول و مرسوم بود کفش‌هایی بودند که به اصطلاح به آنها کفش ونیزی گفته می‌‌شد. این کفش‌ها دارای پاشنه‌های یکسره‌ای بودند که گاهی ارتفاع پاشنه آنها به بیش از ۵۰ سانتی‌متر هم می‌رسید و اغلب افراد در هنگام پوشیدن آنها بسختی می‌توانستند راه بروند اما در قرن هفدهم بتدریج پاشنه‌هایی که از نظر ظاهری شکل زیباتری داشتند و راه رفتن با آنها راحت‌تر بود، جایگزین این پاشنه‌های عجیب و غریب شدند. تا سال ۱۸۰۰ میلادی کفش‌ها به گونه‌ای طراحی و ساخته می‌شدند که هیچ تفاوتی بین پای راست و پای چپ وجود نداشت تا این که بتدریج کفش‌های استانداردی جایگزین این کفش‌ها شدند که هر لنگه از آنها به طور اختصاصی برای پاهای چپ و راست طراحی و ساخته می‌شد. در گذشته بسیاری از افراد بر این باور بودند که با پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند می‌توانند به همه نشان بدهند که از قدرت بیشتری برخوردارند. اگرچه پیش از قرن هجدهم میلادی پوشیدن کفش هنوز چندان در بین همه مردم مرسوم نبود اما از آن پس با وجود چرخ خیاطی و همچنین تولید پارچه‌های ارزان‌قیمت، کفش در مقایسه با قبل بسیار ارزان شد و به این ترتیب زمینه مناسبی فراهم شد تا از آن پس همه افراد بتوانند پوشیدن کفش را تجربه کنند.

اگرچه پوشیدن کفش‌هایی شبیه به پوتین‌ها یا همان چکمه‌های امروزی پیش از قرن بیستم میلادی رواج یافته بود اما با آغاز قرن بیستم میلادی و به عبارتی همزمان با جنگ جهانی اول پوشیدن کفش‌های راحتی در میان مردم مرسوم شد. بدون شک مدل‌های مختلف کفش‌هایی که پوشیدن آنها در هر منطقه‌ای متداول و مرسوم است برگرفته از محیط زندگی افراد و فرهنگ و باورهای حاکم بر آن جامعه است. از اواسط قرن بیستم میلادی با وجود پیشرفت‌های به دست آمده در زمینه تولید پلاستیک، لاستیک، پارچه‌های مصنوعی و همچنین تولید چسب صنعتی بسیاری از تولیدکنندگان کفش در سطح دنیا به روش‌های جدیدی برای تولید و ساخت کفش روی آورده‌اند که بسیار متفاوت از روش‌های قدیمی است. چرم طبیعی که از آن به عنوان یک ماده اولیه و اصلی در تولید کفش‌های قدیمی استفاده می‌شود به عنوان استانداردی برای تولید کفش‌های گران قیمت رسمی و مجلل پذیرفته شده است و کمتر ردپایی از آن در کفش‌های معمولی به چشم می‌خورد و این در حالی است که اغلب در تولید کفش‌های ورزشی یا کفش‌های نیمه‌رسمی و غیررسمی از چرم مصنوعی استفاده می‌شود. اگرچه این روزها صنعت تولید کفش مراحل بسیار مهمی را پشت سر گذاشته و در مقایسه با گذشته از پیشرفت قابل توجهی برخوردار شده، اما همچنان در برخی از کشورها، مردم هنوز پا برهنه راه می‌روند.

منابع: Wikipedia shoeinfonet.com

Bhgiste of amazingfacts.com