محبوبیت رهاورد دنیوی تقوا

داشتن تقوای الهی محور اعمال دینی است و دارای آثار دنیوی و اخروی زیاد و بیشماری است که از جمله می توان به وجاهت, محبوبیت و منزلت اجتماعی اشاره کرد

داشتن تقوای الهی محور اعمال دینی است و دارای آثار دنیوی و اخروی زیاد و بیشماری است که از جمله می‌توان به وجاهت، محبوبیت و منزلت اجتماعی اشاره کرد. تقوا دستور خداوند متعال به بندگان است، اما تقوای الهی گذشته از اجر اخروی، نتایج دنیوی هم دارد. یکی از دستاوردهای تقوا وجاهت اجتماعی است. انسان با تقوا در نظر افراد خوب و بد جامعه دارای عظمت و عزت است. فرد متقی در دل مردم، آبرومند و با فضیلت است، گرچه ابراز نکنند.بر اساس قرآن مجید در داستان زندانی شدن حضرت یوسف (ع)، دو نفر با ایشان وارد زندان شدند، آن گونه که از مکالمه حضرت یوسف(ع) با آنها بر می‌آید، از ایمان بی بهره بودند در عین حال تقوای حضرت یوسف(ع) توجه آنان را جلب کرد، آنها نزد یوسف(ع) آمدند و خواب خود را بیان کردند و از او تعبیر خواستند.

به این خاطر که یوسف در نظر آنها نیکوکار بود. به تصریح قرآن، تقوای یوسف و نیک بودن او، آنان را متوجه خود ساخت و آن مقام بزرگ یعنی خزانه داری که به یوسف واگذار شد نتیجه تقوای او بود.قرآن کریم در این باره می‌فرماید: (فرعون) گفت یوسف را نزد من بیاورید تا او را از زندان آزاد و از خاصان خود گردانم، چون با یوسف ملاقات کرد و از هر دری سخن به میان آمد، به یوسف گفت؛ تو امروز نزد ما امین و صاحب منزلت هستی. یوسف گفت؛ پس مرا به خزانه داری کشور نصب کن که من در حفظ دارایی دانا و بصیرم ،ما در حقیقت یوسف را در زمین به این منزلت رساندیم که هر گونه که بخواهد مقام انتخاب کند و هر کس را که بخواهیم از لطف خویش بهره مند می‌سازیم و پاداش هیچ نیکوکاری را ضایع نمی‌گردانیم.قرآن کریم بعد از آنکه برخورد و ملاقات‌های یوسف با برادرانش را که برای خرید گندم آمده بودند، نقل می‌کند که گفت من یوسفم و این بنیامین که از مادر هم با یوسف یکی بودند برادر من است.

به تحقیق خدا بر ما منت نهاد که البته هر کس اهل تقوا باشد و صبر پیشه کند، نیکوکار است و خدا اجر نیکان را ضایع نمی‌کند.البته اینکه انسان به پست و مقام دنیایی برسد یا نرسد خیلی مهم نیست، اما این مهم است که شخص در نظر دیگران کوچک نباشد و دارای منزلت باشد و اگراهل تقوا و عمل صالح باشد.بدون تردید از این منزلت بر خوردار خواهد بود.یکی دیگر از آثار دنیوی تقوا و عمل صالح، محبوبیت اجتماعی است که بالاتر از وجاهت اجتماعی است. محبوبیت اجتماعی به این معناست که افراد جامعه یا عده‌ای از افراد جامعه او را دوست بدارند. قرآن کریم در این باره در آیه ۶۶ سوره مریم می‌فرماید: به زودی خدا بر اهل ایمان و عمل صالح، دوستی در دل دیگران قرار می‌دهد.

مرحوم علامه طباطبایی می‌فرماید؛ آیه مطلق است و دلیلی بر تقید به آخرت نیست. بنابراین، اهل ایمان و عمل صالح،هم در دنیا محبوب دلها هستند و هم درآخرت.در این زمینه روایاتی هم قابل ذکر است: پیامبر اکرم(ص) فرمود: هیچ بنده‌ای قلب و دلش متوجه خدا نمی‌شود، مگر اینکه خدا دلهای مومنین را متوجه او می‌کند تا دوستی و رحمت آنها را روزی کند.۱همچنین آن حضرت فرمود؛ هرگاه خدا بنده مومنی را دوست بدارد،جبرئیل نیز او را دوست می‌دارد سپس درآسمان ندا می‌دهد که‌ای اهل آسمان خدا فلانی را دوست دارد، شما هم او را دوست داشته باشید، آنگاه در میان اهل زمین هم مقبولیتی برای او قرار می‌دهد.امام خمینی (ره) کتاب ارزشمند چهل حدیث می‌نویسد؛ پس‌ای عزیزم، نام نیک را از خداوند بخواه، قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن که با تو باشد. تو کار را برای خدا بکن، خداوند علاوه بر کرامت‌های اخروی و نعمت‌های آن عالم، در همین عالم هم به تو کرامت‌ها می‌کند، تو را محبوب می‌نماید، موقعیت تو را در قلوب زیاد می‌کند،تو را در دو دنیا سربلند می‌فرماید.۲

۱- منهج الصادقین، ج ۵-۶، ص ۴۶۱.

۲- چهل حدیث، ص ۴۱.