در مورد تروما به بچه هامون چی بگیم

در ابتدای بحران راه هایی پیدا كنیم تا كودكان از آسیب بیشتر و مواجهه بیشتر با محرك های آسیب زا مثل پس لرزه ها محافظت شوند در صورت ممكن برای آنها پناهگاه بسازیم و آن ها را از رسانه هایی كه اخبار حادثه را پوشش می دهند, دور كنیم

هر چه مداخله بعد از زلزله زودتر انجام شود كودك و نوجوان بهتر می توانند اثرات ناشی از آن را تحمل كنند. انجمن هایی كه در كشور‌های دیگر در مورد اختلال استرس پس از تروما به وجود آمده اند پیشنهاد می كنند حتما این كارها را برای این كودكان انجام دهیم:

▪ ‌در ابتدای بحران راه‌هایی پیدا كنیم تا كودكان از آسیب بیشتر و مواجهه بیشتر با محرك‌های آسیب زا مثل پس لرزه ها محافظت شوند. در صورت ممكن برای آنها پناهگاه بسازیم و آن ها را از رسانه هایی كه اخبار حادثه را پوشش می‌دهند، دور كنیم.

▪ چند روز بعد از فرونشستن بحران بچه ها را راهنمایی كنیم تا اطراف محل تروما قدم بزنند.

▪ كودكانی را كه واكنش های حاد نشان می‌دهند، برای مداخله های تخصصی تر شناسایی كنیم. واكنش های حاد می تواند سوگواری شدید باشد ( با نشانه هایی مثل گریه با صدای بلند، طغیان خشم و یا بر عكس بی تحركی) و یا حملات آسیمگی ( با نشانه هایی مثل لرزش، بی قراری، حرف زدن نا مربوط، لال شدن، یا رفتارهای غیر قابل پیش بینی.)

▪ استفاده از حمایت های كلامی و غیر كلامی ( مثل در آغوش گرفتن در مواقع مناسب)

● در صورتی كه از والدین یا اقوام درجه یك كودك هستید باید این نكات را حتما رعایت كنید:

▪ پدیده ی زلزله را هرجور كه قادر به آن هستید و كودك می تواند آن را بفهمد توضیح دهید.

▪ كودك را تشویق كنید كه احساسات خودش را بیان كند و هیجاناتش رابیرون بریزد و شما به حرف ها و قضاوت های او در مورد زلزله گوش دهید.

▪ به بچه ها اجازه بدهید بفهمند كه این احساس ها در مقابل هر حادثه شدیدی طبیعی ست.

▪ زمانی را به كودكان كوچكتر اخثصاص دهید تا در مورد احساسات و هیجان هایشان صحبت كنند. اگر این كار به صورت روتین انجام شود، كودك قوت قلب بیشتری پیدا می كند.

▪ اگر كودك از آینده ی خودهراسان است به او اطمینان دهید كه دوستش دارید و از او مراقبت خواهید كرد.

▪ اگر كودك در خواب رفتن هم مشكل دارد زمان بیشتری را به اطمینان بخشی او اختصاص دهید. می توانید به او اجازه دهید كه تا زمانی كه ضروری ست چراغ اتاقش روشن بماند و یا در اتاق شما بخوابد.

▪ كودك را مطمئن كنید كه وقوع زلزله، تقصیر او نبوده است.

▪ از كودك به خاطر رفتار های بازگشتی (مثل شب ادراری یا انگشت به دهان كردن) انتقاد نكنید و اورا با كلمات توهین آمیز خطاب نكنید.

▪ به بچه ها اجازه دهید گریه كنند یا غمگین باشند. از آن ها انتظار نداشته باشید سرسخت و محكم باشند. تجربه های هیجانی زودهنگام تر از بیماری های دیرهنگام اما شدید جلو گیری می كند.

▪ اگر نزدیكان كودك فوت شده اند از جملاتی مثل < آنها پیش خدا رفته اند> یا <چون خدا اونا رو دوست داشته، برده شون پیش خودش> پرهیز كنید. این كار باعث می شود آن ها از خدا متنفر شوند و مرگ نزدیكانشان را پدیده ای موقت فرض كنند. این مطلب مخصوصا برای كودكان زیر نه سال كه هنوز مرگ را به درستی درك نكرده اند، ضروری است.

▪ احساس كنترل داشتن را در كودكان تقویت كنید. كارهای ساده ای مثل حق انتخاب دادن در غذا و پوشاك می‌تواند به این تقویت كمك كند.

▪ از خودتان مراقبت كنید تا بتوانید از كودكان مراقبت كنید.‌