اقدامات ما و ثمردهی حریفان

درست در همان روزهایی که کش و قوس های سفر اضطراری اعضای کمیته انتقالی فدراسیون فوتبال ایران به کوالالامپور مالزی به قصد توضیح دلایل کاندیدا شدن محمدعلی آبادی برای ریاست فدراسیون جریان داشت و آن سفر و نتایج آن مبهم ماند و تبعات بیش از یک سال تعلیق نسبی و «محسوس و نامحسوس» فوتبال ما استمرار یافت,

درست در همان روزهایی که کش و قوس های سفر اضطراری اعضای کمیته انتقالی فدراسیون فوتبال ایران به کوالالامپور مالزی به قصد توضیح دلایل کاندیدا شدن محمدعلی آبادی برای ریاست فدراسیون جریان داشت و آن سفر و نتایج آن مبهم ماند و تبعات بیش از یک سال تعلیق نسبی و «محسوس و نامحسوس» فوتبال ما استمرار یافت، فدراسیون فوتبال استرالیا در پی سه هفته مذاکره با پیم فربیک، این هلندی ۵۱ ساله را به سرمربی جدید تیم ملی این کشور منصوب و وی را جانشین راب بان و پیش از آن گراهام آرنولد و به واقع جایگزین افرادی کرد که پس از رفتن گاس هیدینک به روسیه، تیم ملی استرالیا را هدایت کرده بودند.

این جدیدترین نمونه و مدرک و سند و نشانه از اقدامات ناقص ما و ثمر دادن زحمات دیگران است و هر چه ما تلاش در کاشتن و تثبیت کارهای خود داریم، ثمره بسیار بهتر و کامل تر آن تصیب رقبای ما می شود که بر خلاف ما برای هر یک از شئون فوتبال خود برنامه و فکر دارند و برای تشکیل مجمع فدراسیون و به تبع آن شناخت رییس این نهاد و هم چنین انتصاب مربی تیم ملی این قدر صبر نمی کنند و کاری نمی کنند که دو مورد اول بیش از یک سال زمان ببرد.

استرالیا در درجه اول دیک ادووکات دیگر مربی مشهور هلندی را می خواست.

ادووکات پیش از آن که به روسیه برود و زینت سنت پترزبورگ را پس از سال ها صبر فاتح لیگ این کشور کند، مربی تیم ملی کره جنوبی بود و این تیم را در جام جهانی ۲۰۰۶ هدایت کرد، اما پس از اتمام آن جام مانند هیدینک به روسیه رفت و به کار در آن سامان مشغول شد. در زمان کار ادووکات در تیم ملی کره جنوبی، فربیک دستیار او بود و وی پیشینه همراهی هیدینک را هم دارد.

با این حساب وقتی استرالیایی ها از جذب ادووکات ناامید شدند دستیار سابق وی (فربیک) را طلبیدند و به او هم دست یافتند و ماجرا آن قدرها هم پیچیده نبود، اما نزد ما موضوع شناخت سرمربی جدید تیم مثل یک کلاف سردرگم و پر از ابهام و تاخیر بوده و امروز که باز هم انتخابات فدراسیون به تعویق افتاده، لابد اعضای «کمیته انتقالی» به خود حق می دهند که تعیین تکلیف فدراسیون فوتبال را مهمتر بشمرند و بر مساله شناخت مربی تیم ملی رجحان بخشند.

اما حاصل تمام این کش و قوس ها ایجاد تاخیر بیشتر در کار تدارک و تقویت تیم ملی است و جز این که کار بیشتر گره بخورد و مربی جدید تیم ملی وقت کمتری برای سوار شدن بر اوضاع و کسب تسلط بر امور داشته باشد، چیز دیگری به بار نخواهد آمد.

در این حد فاصل ژاپن نیز سرمربی جدید تیم ملی خود را که یک بومی به نام اوکادا است منصوب و معرفی کرده و به واقع از روزی که ایویکا اوسیم، سرمربی بوسنیایی تیم ملی ژاپن سکته کرد و در بیمارستان بستری شد تا زمان انتصاب اوکادا بیشتر از ۱۳ روز نگذشت، اما تیم ملی ما از زمان حذف از جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ بیش از ۵/۴ ماه است که سرمربی خود را نشناخته و اگر مساله شروع حضور ایران در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ از ۱۷ بهمن ماه در میان نبود احتمالا اعضای ارشد فدراسیون این امر را به سال و سال های بعد موکول می کردند.

آخر چرا عجله و به چه سبب شتاب در انجام امور؟!!

وصال روحانی