تفریح, هیجان و جوانی و

بانجی جامپینگ از اعتراف به قتل تا توهم شیرجه در استخر آب

خیلی فکری هستید و در کل اعصابتان رفته است روی ویبره و مشکلات از چندسو ناجوانمردانه حمله‌ور شدند و هیچ‌کس نیست به دادتان برسد یا فکر می‌کنید کسی نیست به دادتان برسد یا اصلاً خیلی احساس روزمرگی به شما دست داده، هیجان خونتان پایین آمده است و شاید هم یک بعدازظهر کسل‌کننده بی‌خود را می‌گذرانید. برای بیرون‌آمدن از این وضعیت اورژانسی، توچال و مجموعه تله‌کابین و ورزشگاه بانجی‌جامپینگ! را پیشنهاد می‌کنیم، هم فال است، هم تماشا و هم کلی هیجان که بعد از آن، احساس شادی و آرامش خواهید کرد و تا آخر شب سرخوش خواهید بود؛ چون مقدار زیادی آدرنالین در بدن شما ترشح می‌شود.

● چهل متر ارتفاع، شبانه، بی‌صبرانه منتظر شماست!

به گزارش برنا، مستقیم به‌سمت ایستگاه یک تله‌کابین توچال حرکت کنید. آنجا یک گردن که بچرخانید دکل بزرگی را خواهید دید که چهل متر ارتفاع دارد! از ساعت شش عصر به بعد هم کم‌کم یک تشک بزرگ قرمز و آبی زیر دکل باد می‌شود و آماده تا آن‌ها که هوس انجام کاری متفاوت را دارند، از بالای دکل روی آن بپرند. البته برای رسیدن به این محل یا همان بالای دکل، باید تعداد بسیار زیادی پله را طی کنید و اگر هنوز خیلی شش‌دانگ دلت برای پریدن قرص نیست، در کل ماجرا را فراموش کن؛ چون ممکن است مانند بعضی از درخواست‌کنندگان، زانوهایت به لرزه بیفتد که بالارفتن از پله برایت سخت شود. انگار کسی مجبورت کرده باشد از چهل متر ارتفاع سقوط آزاد داشته باشی. محوطه شامل یک دکل به ارتفاع چهل متر است. یک زمین اسکیت و کافی‌شاپ هم دارد که قبل از شروع برنامه و پرش‌های هیجان انگیز، موسیقی سنتی می‌گذارد تا حاضران کمی حال و هوایشان عوض شود.

● این‌ها دوست دارند پرنده باشند، شما چطور؟

خب! حالا شما در قلب ورزش پرهیجان بانجی‌جامپینگ"Bungee jumping” هستید که شهریورماه ۸۶ هومن هویت‌دوست به‌شکل خصوصی آن‌را افتتاح کرد. هویت‌دوست در باشگاه انقلاب هم قصد دارد بانجی‌جامپینگ دیگری به راه بیندازد.

عده‌ای گفتند این باشگاه را خدا بیامرز، پیمان ابدی، بدلکار معروف کبرا۱۱، به راه انداخت که طی صحبت‌های ما با مربی‌های آنجا تکذیب و بیان شد که وی تنها در روز افتتاحیه حضور داشته و همین حضور برای برخی این شبهه را ایجاد کرد که ابدی باشگاه را به راه انداخته است. درهرحال این ورزش در سراسر دنیا به رشته‌ای خطرناک، اما پرهیجان شهرت دارد. بانجی‌جامپینگ ورزش یا تفریحی از سری فعالیت‌های extreme است که در آن شخص ورزشکار یا درحقیقت حادثه‌جو، خود را توسط محافظ و طنابی فنردار از ارتفاعی بسیار بلند به پایین پرتاب می‌کند!

طنابی که شخص به‌وسیله آن به پایین می‌پرد، حالت فنری یا کشی دارد و توسط محافظی به تن و بدن و قوزک پا بسته می‌شود. وقتی شخص می‌پرد، خاصیت فنری ریسمان باعث می‌شود انرژی پرشی شخص به هنگام سقوط آزاد آرام‌آرام دفع شود تا جایی که شخص به‌طور کامل بایستد. اما پس از سقوط و رسیدن به انتهای مسیر، همین انرژی چون قابلیت فنری دارد و باعث برگشت مسیر می‌شود، شخص را تا حدی به بالا می‌کشد.

● بالای دکل مکانی برای آدم‌شناسی

وقتی‌که عزمتان برای پریدن جزم شد، یک نوبت رزرو می‌کنید و بعد توی نوبت می‌ایستید. صدایتان که کردند، با چند نفر دیگر از دکل بالا می‌روید تا فشارخون شما را بگیرند و وزنتان کنند. وزن می‌شوید تا اگر زیر ۸۰کیلو هستید، با یک کش و اگر بالای ۸۰کیلو هستید، با کش دیگری سقوط داشته باشید. سؤالاتی همچون تا به حال عمل جراحی داشتید یا نه، کی و چه موقع، ناراحتی قلبی دارید و... از شما پرسیده می‌شود تا سلامت پرنده موقع سقوط حفظ شود. اگر چشمتان را عمل لیزیک کرده باشید هم باید ۸ماهی از زمان عمل گذشته باشد؛ چون زمان پرش فشار زیادی به چشم‌ها وارد می‌شود و چشم فرد بعد سقوط به‌طورکامل قرمز است.

روی دکل که می‌رسید، توصیه‌ها و آموزش‌های کوتاهی به شما داده می‌شود. اینکه قبل از پرش پایین را نگاه نکنید؛ چون پاهایتان شُل می‌شود. در همین راستا نگاه شما را هدایت می‌کنند به‌سمت چراغ سبزی که آن بالا روشن است. دست به سینه بپرید و بعد دستتان را باز کنید؛ چون غریزه دفاع از خود باعث می‌شود که به ناگاه دست خود را به میله‌های لبه سکوی پرش بگیرید. زمان سقوط هم حتماً فریاد بزنید و خودتان را تخلیه کنید. خیال کنید می‌خواهید شیرجه بزنید توی استخر و... البته خیلی هم غرق این توصیه‌ها نشوید؛ چون یکی از مربی‌ها می‌گفت پرنده‌ای چنان غرق توصیه‌های ما شده بود و گمان می‌کرد الان قرار است توی آب شیرجه بزند که زمان پرش بینی خود را گرفته بود! از زمان پرش تا رسیدن روی تشک، ۴۵ثانیه تا یک دقیقه زمان می‌برد که بستگی به نوع پرش خودتان دارد. اگر بازی بازی کنید و هی تاب بخورید، یک دقیقه بین زمین و آسمان معلق می‌مانید.

قبل از اینکه نوبتتان برسد هم می‌توانید آدم‌هایی را که آن بالا هستند، سیر و سیاحت کنید و شاد شوید. کل معادلات ذهنی‌تان به‌هم می‌ریزید؛ چون گاه آدم‌ها بر خلاف ظاهرشان، آن بالا ظاهر می‌‎شوند و می‌پرند. به‌طور نمونه، آن‌هایی که خیلی ادعا دارند و یلی به‌نظر می‌رسند، آن بالا گاه حسابی می‌ترسند و تا پای انصراف هم می‌روند. اما آدم معمولی‌هایی که گاهی از نظر جسمی ضعیف به‌نظر می‌رسند و شما در نگاه اول می‌گویید عمراً اگر بپرد، به‌سادگی و بدون ترس و هُل‌داده‌شدن توسط مربی می‌پرد. قیمت هر پرش هم ۳۵هزار تومان است و اگر طی سال ۴بار بپرید، پرش پنجم برایتان مجانی تمام می‌شود.

...و اما کمربندها را ببندید!

● نکته‌های آخر و محض نصیحت...

اول اینکه با معده پر نپرید؛ چون ممکن است اتفاق ناخوشایندی بیفتد که خاطره پرنده‌شدنتان را مکدر کند.

دوم اینکه جیبتان را خالی کنید تا به قول حاضران، از بالا به تماشاگران شاباش ندهید.

سوم هم توصیه می‌شود قبل از پریدن، کمربندتان را سفت ببنید! ما که ندیدم، اما آن‌ها که دیدند، می‌گویند بعضی‌ها مجبور شدند تمام طول پرش دستشان را به کمربندشان بگیرند!