جهانی شدن؛ دغدغه فکری زمانه

پذیرش جهانی‌سازی و شناخت صحیح آن نیازمند به فرهنگی است که در آن اعتقادات از پایه‌ای مستحکم برخوردار باشد.
فرهنگ همیشه تابعی از جریانات سیاسی و تاریخی بوده است و درعین حالی …

پذیرش جهانی‌سازی و شناخت صحیح آن نیازمند به فرهنگی است که در آن اعتقادات از پایه‌ای مستحکم برخوردار باشد.

فرهنگ همیشه تابعی از جریانات سیاسی و تاریخی بوده است و درعین حالی که نقش جریان ساز خود را به خوبی ایفا کرده، اما منافع حیاتی آن در گردبادهای مسایل سیاسی پنهان مانده است.

برای این مهم می‌توان دلایل زیادی برشمرد: اول آنکه شاید ما با مجموعه‌ای از فرهنگ‌ها روبرو هستیم. دوم مردم جامعه در اعتقادات و ایمان خودآنگونه که بایستی جایگاه استواری برای فرهنگ بنا نکرده‌اند. البته دلایل دیگری از جمله، عدم تعریف درست از فرهنگ نزد متولیان فرهنگ، تخصیص نامناسب بودجه برای بخش فرهنگ و نقش صدا و سیما، خبرگزاری‌ها و نشریات هم موثر است.

«جهانی سازی» به عنوان یک پدیده نسبتاً جدید، دغدغه فکری زمانه است. دغدغه بودن این مقوله ناشی از چالش‌های فکری و هویتی این پدیده است. تا آنجا که آثار و پیامدهای جهانی سازی در عرصه‌ها و حوزه‌های اصلی حیات اجتماعی انسان (دین، سیاست، اقتصاد و فرهنگ) با محورهای مثبت و منفی قابل بررسی و کند و کاو است.

قطعا جهانی‌سازی و پیاده‌سازی این نظام نیازمند به بستری مناسب است تا بتوان آگاهانه از سوءاستفاده‌ها و دوگانگی‌هایی که می‌تواند برای هر مردمانی ایجاد شود جلوگیری به عمل آید. این بستر چیزی نیست جز فرهنگ.