مقابله والدین با گستاخی نوجوانان

نوجوانان گاهی بسیار خشن و بی ادب می شوند به ویژه در مکالمه با دوستان خود حرفهای زشتی بر زبان می آورند. والدین نمی توانند نحوه حرف زدن فرزند خود را با دوستانش کنترل کنند ولی می …

نوجوانان گاهی بسیار خشن و بی ادب می شوند به ویژه در مکالمه با دوستان خود حرفهای زشتی بر زبان می آورند. والدین نمی توانند نحوه حرف زدن فرزند خود را با دوستانش کنترل کنند ولی می توانند- و باید- مراقب حرف زدن او درخانه باشند. به هیچ وجه ناسزاگویی فرزندان را تحمل نکنید. راههای زیادی برای مقابله بااین مشکل وجود دارد:

یادتان باشد گاهی نوجوانان برای رنجش شما از کلمات زشت استفاده می کنند. اگر خونسردی خود را حفظ کنید و از حرفهای آنها ناراحت نشوید، احتمالا این کار را انجام نخواهندداد. هرچند آنها از درک بالایی برخوردارند و حتی اگر طور دیگری وانمودکنید می دانند چه وقت حقیقتا ناراحت می شوید. اگر فرزندتان به خاطر عصبانیت به شما ناسزا بگوید یادتان باشد مسئله مهم علت عصبانیت اوست نه ناسزاگویی اش.

بدون اینکه ناراحت شوید به فرزندتان بگویید که نحوه حرف زدن او را دوست ندارید و این کار قابل تحمل نیست. شما نباید درخواستی کنید بلکه باید بگویید چه چیزی را ترجیح می دهید. شما همچنین می توانید یک گام جلوتر رفته و در مورد احساسات خود حرف بزنید، مانند:

«من از ناسزاگفتن تو بسیار رنج می برم» ولی نباید از او انتظار جواب داشته باشید.این کار مانع از گستاخ شدن نوجوان می شود.

وقتی فرزندتان به طور مکرر در جریان احساسات شما قراربگیرد به رحم می آید و احتمالا دست از ناسزاگویی برمی دارد.

اگر فرزندتان در طول یک روز هیچ دشنامی نداد، با گفتن این جملات از او قدردانی کنید. «از اینکه امروز ناسزا نگفتی، ممنونم» و یا «خوشحالم که امروز دشنام ندادی».

هرچند تنبیه کردن یک راه حل محسوب می شود ولی معمولا تاثیر مثبتی ندارد و فقط فرزندتان را گستاخ تر می کند.

علی رغم رفتار و گفتار ناخوشایند، فرزندتان هنوز هم به عنوان یک انسان، شایسته احترام است. نوجوانان گاهی برای رسیدن به اهداف خود از روش های عجیبی استفاده می کنند. به عنوان مثال کسانی که می خواهند همه مردم آنها را دوست داشته باشند شروع به لاف زنی می کنند و آنهایی که به دنبال جلب احترام دیگران هستند دست به کار احمقانه ای می زنند. شاید نوجوانان موجودات متناقضی باشند ولی شایسته احترام هستند و اگر با آنها همانند یک بزرگسال محترم رفتار کنید -نه یک کودک- واکنش مثبتی نشان خواهند داد.

نوجوانان درگیر شکل دادن به هویت شخصی خود هستند و برای نیل به این هدف باید از والدین جدا شوند. دراینجاست که عصیان، نقض قوانین، دردسر، خشونت و گستاخی پیش می آید.

سعی کنید مشکلات نوجوان خود را درک کنید.

به حرفهای نوجوان خود گوش دهید. لازم نیست با او موافقت کنید. ولی فرزندتان باید بداند که به سخنانش گوش می دهید. در ضمن از قضاوت کردن، قطع کردن، تفسیر و تصحیح کردن حرفهای او خودداری کنید.

یک نوجوان زندگی دشواری دارد و دشنام دادن غالبا راهی برای تخلیه اضطراب و نومیدی اوست. در بیشتر موارد این کار بی ضرر است و همانطوری که خودتان نیز تجربه کرده اید به زودی این مشکل برطرف خواهدشد.