دوم خردادیان، دشمن یا رقیب؟

مدیریت صحنه سیاسی که بویژه در هنگام انتخابات نتایج خود را به نمایش می‌گذارد، از کلیدی‌ترین اقدامات گروه‌ها و احزاب سیاسی است.
یکی از ایرادات جدی جریان اصولگرا به افراطیون …

مدیریت صحنه سیاسی که بویژه در هنگام انتخابات نتایج خود را به نمایش می‌گذارد، از کلیدی‌ترین اقدامات گروه‌ها و احزاب سیاسی است.

یکی از ایرادات جدی جریان اصولگرا به افراطیون دوم خردادی از سال ۷۶ به بعد آن بود که آنان به جای مدیریت صحنه سیاست که کار خردمندانه‌ای است، در پی بر هم زدن صحنه و حاکم کردن آنارشیسم و هرج ومرج به جای نظم مردمسالارانه بودند.

آنارشیسم و فضای ملتهب پدیده آمده بر اثر آن عملا رقابت‌ها را از سطح رقابت سیاسی بخردانه به سوی نوعی نبرد برای بقای ارزش ها به پیش برد و طبعا در این فضا، دیگر رقیب وجود نداشت، آنچه بود مبارزه‌ای تمام عیار با دشمنی بود که حیات سیاسی رقیب و بقای ارزش‌ها ووحدت ملی را نشانه گرفته بود.

شکی نیست نمی‌توان واژه “دشمن” را به راحتی و به صورت گسترده در رقابت‌های سیاسی به کار برد،‌لذا با کنار رفتن ابرها از افق سیاسی و فرو نشستن غبارهای ابهام، اکنون جناح اصولگرا باید مجددا طرف مقابل خود را تعریف کند.ما باید به روشنی به این پرسش پاسخ دهیم که دوم خردادیان،‌را چه می‌دانیم، دشمن یا رقیب؟ اتخاذ هر گزینه، رفتاری ویژه را برای ما ناگزیر خواهد کرد.از سوی دیگر، تردیدی نیست که پاسخ یک سویه به این پرسش امکان‌پذیر نیست. به عبارتی دوم خردادیان نیز با رفتار خود و اتخاذ رویکردی روشن قادرند به “ما” برای دستیابی به پاسخ درست، یاری رسانند.

چنانچه در برابر ما،‌رادیکال‌های دوم خردادی صف‌‌آرایی نمایند و همچنان بر طبل نبرد علیه ارزش‌های دینی و ملی بکوبند،‌شکی نیست عقلا نمی‌توانیم آنان را “رقیب” تلقی نماییم اما اگر با درکی درست افرادی چون “خاتمی” و “کروبی” دریافته‌اند که باید اعتدال گرایان نه به عنوان پلی برای رادیکال‌ها بلکه به عنوان بدنه اصلی و هدایتگران جریان دوم خرداد وارد صحنه شوند، روشن است که “ما” آنها را “رقیب” دانسته و در چالشی مردمسالارانه با آنان وارد خواهیم شد.هشت سال حاکمیت دوم خردادیان شاید درس‌های گرانبهایی برای همه داشته است از آن جمله برای “دوم خردادی ها” که دریابند ملت ایران خواهان “رادیکالیسم” در حوزه سیاست نیست و هیچ کس از اینکه در خانه‌اش آشوب و تنش حاکم باشد،‌ رضایت نخواهد داشت.

پس اگر می‌خواهیم به افق‌های روشن برای ایران اسلامی بنگریم باید رفتارهای جناحی را درون مرزهای عقلانیت،‌اعتدال و کارآمدی سامان دهیم،‌والا این کشاکش بیهوده همچنان ادامه خواهد داشت.

امیر محبیان