بهانه‌های یک لبخند زیبا

یک جمله کوتاه بیشتر نیست: با لبخند وارد شوید. اما همین جمله کوتاه را اگر نگوییم خیلی از ما، دست‌کم بعضی از ما مدت‌هاست فراموش کرده‌ایم. مدت‌هاست که حتی وقتی وارد جایی می‌شویم …

یک جمله کوتاه بیشتر نیست: با لبخند وارد شوید. اما همین جمله کوتاه را اگر نگوییم خیلی از ما، دست‌کم بعضی از ما مدت‌هاست فراموش کرده‌ایم. مدت‌هاست که حتی وقتی وارد جایی می‌شویم و می‌بینیم که نوشته‌اند و از ما خواسته‌اند که با لبخند وارد شویم. لبخند که نمی‌زنیم هیچ،حتی اخممان بیشتر هم می‌شود و می‌گوییم: ای بابا، دل خوش سیری چند.

بعضی از ما حق داریم نخندیم. حق داریم از تنگناهای زندگی بنالیم و خنده را نه مال خود،که برای دیگرانی بدانیم که حال و روزشان خوب است. اما همه ما که حال و روزمان بد نیست.همه ما که گرفتاری بیخ گلویمان را نگرفته است، پس چرا باز هم از یک لبخند واهمه داریم.

چگونه است که به عبوس بودن عادت کرده‌ایم. چرا فکر می‌کنیم اگر اخم کنیم جذبه بیشتری پیدا می‌کنیم.

لبخند،انگار واژه فراموش شده‌ای است که بعضی از ما که هیچ مرگمان هم نیست، اما باز هم خودمان را از آن دریغ می‌کنیم. لبخند واژه زیبا و دلنشینی است که بعضی از ما سعی داریم آن را جلف جلوه دهیم.

بعضی از ما بیخود و بی‌جهت از خندیدن فراری شده ایم.روی دیگر این فراموشی و این لبخند نزدن، سگرمه‌های درهمی است که رابطه‌های ما را خراب می‌کند. چهره‌های عبوسی است که انرژی ما را می‌گیرد و به تلنگری ما را به آشوب و دلهره می‌کشاند.

یک لبخند ساده و کم خرج می‌تواند دریچه‌ای برای ورود به دنیای آدم‌های دیگر باشد. لبخند دلنشین و نه از روی تظاهر و دورویی، آدم‌ها را به هم نزدیک می‌کند و کارها بهتر و مهربانانه‌تر پیش می‌رود.

بسیاری از ما این را می‌دانیم. بسیاری از ما می‌دانیم که یک لبخند ناب و پشت‌بند آن یک سلام گرم، یعنی یک آرامش و طراوت دوست داشتنی که خیلی زود اثرش را روی دیگران می‌گذارد.

بعضی وقت‌ها به سنگ هم لبخند بزنیم، آدم می‌شود. خیلی‌ها که تجربه روابط انسانی مبتنی بر محبت و سلام و لبخند بی‌پیرایه را دارند می‌دانند این جملات یعنی چه؟ می‌دانند که در روزگار سردی و کم‌عاطفگی و رابطه‌های سودمحور هم حتی، لبخند چاشنی و سلاح خوبی برای موفقیت است.

اما نمی‌دانم چه حکمتی است که خیلی از ما انگار می‌خواهیم به زور هم که شده، نخندیم و لبخند نزنیم و حتی وقتی کسی از ما می‌خواهد با لبخند وارد شویم باز هم اخم می‌کنیم و به جای لبخند، پوزخند تحویل می‌دهیم.

این یادداشت را ساده نگیرید. بخوانید و فکر کنید آخرین بار کی با آرامش و مهربانی لبخند زدید. فکر کنید آیا واقعا تمام بهانه‌های لبخند از میان ما رخت بر بسته است.

فکر کنید و ببینید که آیا واقعا هر گاه با لبخند و سلامی گرم حتی به سراغ بدقلق‌ترین آدم‌ها هم رفته‌اید پاسخ روشنی گرفته‌اید یا نگرفته‌اید.

این یادداشت کوتاه درست مثل یک لبخند کوتاه و ساده و فارغ از تمام لفاظی‌های روان شناسانه برای پیچیده نشان دادن لبخندهای مهربان و دوست داشتنی، دلش می‌خواهد لبخند را جدی بگیرید و با لبخند وارد شوید. همین.

صولت فروتن