تلفن همراه به جای كیف پول

ایده داشتن یك كیف مجازی كه به جای گذاشتن در جیب, در داخل گوشی تلفن همراه قرار بگیرد كم كم به مراحل پایانی خود نزدیك می شود و كار آن به خوبی پیش می رود

● كیف پول مجازی

ژاپن سال‌هاست كه در عرصه فناوری موبایل پیشگام است و ژاپنی‌ها به زندگی الكترونیك عادت كرده‌اند. مردم توكیو، بزرگ‌ترین منطقه شهری در جهان با ۲۷ میلیون نفر جمعیت، بهترین شاهدان این ادعا هستند. پس بیایید ببینیم ساكنان این شهر چگونه زندگی می‌كنند.

طی چند سال اخیر، كارت‌های هوشمند <پیش‌پرداختی> در توكیو بسیار رواج پیدا كرده‌اند. امروزه، بیشتر مردم وقتی اول صبح از خانه خارج می‌شوند، كیفی را در جیب خود می‌گذارند كه پر از اینگونه كارت‌های هوشمند است كه یا برای خریدهای كوچك قابل استفاده هستند، یا برای عبور از گیت‌های ایستگاه‌های مترو به كار می‌روند، یا هنگام خرید برای دارنده آن تخفیف قائل می‌شوند. اما گذشته از كارت‌های هوشمند، یك چیز دیگر هم هست كه توكیویی‌ها بدون آن خانه را ترك نمی‌كنند: تلفن همراه. در جامعه‌ای كه از هر سه نفر، دو نفر دارای تلفن همراه هستند و همیشه نگاهی به آینده دارند، به این فكر افتادند كه چرا یك گام جلوتر نرویم و به كیف پول خود نگوییم: <سایونارا>. به همین دلیل، <كیف مجازی> را ابداع كردند.

ایده داشتن یك كیف مجازی كه به جای گذاشتن در جیب، در داخل گوشی تلفن همراه قرار بگیرد كم‌كم به مراحل پایانی خود نزدیك می‌شود و كار آن به خوبی پیش می‌رود. یعنی همین كارت‌های هوشمند كه هنوز جدید هستند و در بسیاری كشورها هنوز به كار نیفتاده‌اند، دور انداخته می‌شوند و همه محتویات آن‌ها در تلفن همراه ذخیره می‌شود. و از این پس خرید از بقالی، كرایه كردن فیلم، یا رفتن به سینما و بسیاری از كارهای دیگری از این قبیل می‌تواند توسط تلفن همراه صورت بگیرد.

سرویسی كه این پول موبایلی جدید را شارژ می‌كند، Edy نام دارد كه حیات خود را به صورت كارت هوشمند آغاز كرد و از سال گذشته كم‌كم به تلفن‌های همراه راه یافته است.

اوسوكو اویی، از شركت bitWallet اظهار می‌نماید: <ما داریم Edy را در اماكنی گسترش می‌دهیم كه بهتر از پول نقد عمل می‌كند. این كه صرفاً بگوییم این از پول نقد راحت‌تر است، مصرف‌كننده را قانع نمی‌كند. ما باید مزایای این سرویس را برای آن‌ها روشن كنیم و به آن‌ها بفهمانیم چه امتیازاتی نصیبشان می‌شود>.

تلفن همراهی كه سرویس Edy روی آن فعال شده باشد، می‌تواند تا پنجاه هزار یِن شارژ شود (حدود ۴۵۰ دلار). این كار از راه‌های گوناگونی قابل انجام است. مثلاً می‌توان در ایستگاه‌های شارژ، تلفن را جلوی دستگاه خواننده گذاشت. دستگاه از شما پول نقد می‌گیرد و به همان اندازه روی تلفن اعتبار می‌گذارد. راه دیگر این است كه با خود تلفن به اینترنت وصل شوید و مستقیماً مبلغی را از كارت اعتباری یا حساب بانكی خود به كیف مجازی منتقل كنید.

با در دست داشتن پول موبایلی، می‌توانید خرید خود را شروع كنید. هنگام پرداخت كافی است موبایلتان را جلوی دستگاه خواننده-نویسنده بگذارید.

دانیل ساكا، از نشریه اینترنتی Wireless Watch ژاپن می‌گوید: <وقتی كارت هوشمند یا تلفن همراه را جلوی دستگاه خواننده-نویسنده تكان می‌دهید، سیگنالی از سوی این دستگاه به تراشه فرستاده می‌شود و عملاً به بازخوانی تراشه می‌پردازد. در این بازخوانی معلوم می‌شود چقدر پول در كیف شما قرار دارد و به اندازه قیمت كالا از حسابتان كسر می‌شود. این پول از كیف شما به دستگاه فروشنده منتقل و پس از مدت كوتاهی به حساب بانكی فروشنده واریز می‌شود>.

Edy هنوز سرویس چندان كاملی نیست. ولی حضور آن در مغازه‌ها روز به روز بیشتر می‌شود. در حال حاضر نزدیك به ۲۵ هزار مغازه كوچك و بزرگ به این سرویس مجهز هستند. گرهارد فاسول، از نشریه Euro Technology ژاپن اعتقاد دارد: <كشاندن معاملات بانكی به تلفن همراه، ماجرای مرغ و تخم مرغ است. بانك‌ها منتظرند ببینند مردم چه استقبالی از این سرویس می‌كنند. مردم هم منتظرند ببینند چه امتیازی نصیبشان می‌شود.

بانك‌ها باید سرمایه‌گذاری زیادی بكنند و مردم باید عادت‌های خود را تغییر دهند. بدیهی است این اتفاق وقتی می‌افتد كه هر دو طرف احساس كنند این تغییر و تحولا‌ت به نفعشان است. خوشبختانه صاحبان صنایع در ژاپن راه‌حلی یافته‌اند كه هر كس از آن سود خواهد برد>.

جهش به سوی كیف پول موبایلی در آغاز سال میلادی آینده صورت خواهد گرفت. یعنی زمانی كه رقیب Edy به نامSuica وارد میدان شود. سوئیكا از قبل میلیون‌ها مصرف‌كننده دارد كه برای عبور از باجه‌های كنترل بلیت از كارت هوشمند استفاده می‌كنند. وقتی این افراد ببینند كه به جای كارت هوشمند می‌توانند از موبایلشان استفاده كنند، متوجه اهمیت كل سیستم خواهند شد.

▪ به اعتقاد دانیل ساكا: <در سال‌های آینده، مردم عادت می‌كنند كه صبح‌ها هنگام خروج از خانه با خودشان پول برندارند و در عوض موبایلشان را ببرند. البته مسلم است كه اگر بخواهند خرید بزرگی انجام دهند، احتیاج به پول یا كارت اعتباری پیدا می‌كنند. ولی برای خریدهای روزانه، رفتن به رستوران، خوردن چای بعد از كار و این گونه كارهای روزمره، فقط كافی است موبایلشان را همراه داشته باشند>.

این فناوری هم كم‌كم شكل‌های جدیدتری پیدا می‌كند. مثلاً استفاده از موبایل به جای كلید منزل. دستگاه خواننده‌ای كه جلوی در قرار دارد، می‌تواند به اینترنت متصل باشد. به‌این‌صورت می‌توانید از راه دور اجازه بدهید كسی وارد شود، یا اگر با عجله در را بسته‌اید و رفته‌اید، می‌توانید از راه دور آن را قفل كنید.

انجام‌دادن این همه كار فقط با یك دستگاه، شاید شما را به یاد افرادی بیندازد كه دیوانه موبایل هستند. ولی ظاهراً در ژاپن همه این طوری هستند.

● معماری مجازی

هر كس در زندگی خود روِیاهایی دارد. بعضی‌ از افراد زندگی در یك خانه زیبا را برای خود به عنوان یك رویا می‌بینند و بعضی دیگر رفتن به یك سفر جذاب را.

شاید خوشحال بشوید اگر بدانید همه این رویاها به واقعیت تبدیل خواهند شد؛ البته <واقعیت مجازی>. در هالیوود، مدت‌هاست كه از این فناوری برای ساخت دنیای خیالی در بازی‌ها و جلوه‌های ویژه فیلم‌ها استفاده می‌شود. اما وفور استعداد در این زمینه، برنامه‌نویسان را به وادی دیگری كشانده است.

واقعیت مجازی این روزها، در عرصه معماری جایگاهی طبیعی پیدا كرده است؛ از بازسازی ساختمان‌های باستانی گرفته تا خلق صحنه‌های بدیع در فیلم و تئاتر. در لس‌آنجلس، Visualization Portal (نشانی) نوعی موزه مجازی است كه راهی را برای سفر به زمان‌های گذشته باز كرده است. یك نمایشگر عریض ۲۵۰ اینچی با صداهای پیرامونی، به اماكن تاریخی چنان روحی می‌بخشد كه گویی دارید همان جا قدم می‌زنید.

دایان فاور، مدیر پروژه می‌گوید: <موزه مجازی ما به دانشمندان و محققان امكان می‌دهد خودشان را در شرایط و فضای یكسانی با واقعیت احساس كنند و فكر كنند واقعاً در آنجا قرار دارند>.

ولی فكر نكنید كار به همین سادگی است كه می‌گوییم. دایان و تمیش، كه مشغول ساخت مدلی مجازی از شهر هستند، پنج سال است كه روی این پروژه كار می‌كنند و تاكنون یك میلیون دلار خرج كرده‌اند. آدم شك می‌كند كه آیا واقعاً این كار ارزش این همه سرمایه‌گذاری مادی و معنوی را دارد یا نه؟ خانم فاور معتقد است دارد. زیرا <از این راه كسانی كه عملاً امكان رفتن به محل را ندارند یا نمی‌توانند به گذشته برگردند، فرصت می‌یابند شرایط را آن چنان كه هست درك كنند. این تكنولوژی امكان حفظ آثار را نیز به ما می‌دهد. ما می‌توانیم بدون آسیب رساندن به آثار تاریخی به بازسازی آن‌ها بپردازیم>.

پروژه طاقت‌فرسای دیگری در آن سوی UCLA در حال انجام است كه تاكنون ۱۳ سال طول كشیده است. تیم شبیه‌سازی شهری، مشغول ساخت یك نمونه مجازی از خود شهر لس‌آنجلس هستند. تاكنون فقط پنج درصد كار انجام شده است. با این وجود از همین الان هم این مدل برای ارزیابی تأثیر احداث ساختمان‌ها و راه‌های جدید بر شهر و شبكه حمل و نقل كمكی شایانی به شمار میآید.

بیل جپسون، مدیر این پروژه می‌گوید: <نكته جالب این جاست كه ما با هدف ارزیابی ساخت و سازهای جدید در شهر این پروژه را تعریف كردیم. اما حالا فهمیده‌ایم كه اگر مدل دقیق و همزمانی از شهر داشته باشیم، می‌توان ده‌ها كاربرد دیگر را پیدا كرد كه روی این مدل استوار شوند>. یكی از این كاربردها، سیستم واكنش سریع است. آتش‌نشانی‌ها در آینده می‌توانند محل دقیق وقوع آتش‌سوزی را شناسایی كنند و پیشاپیش با طرح و شكل ساختمان آشنا شوند.

بعضی شركت‌ها با روی آوردن به پروژه‌هایی مشابه در مقیاس كوچك‌تر، كسب و كاری در زمینه معماری به راه انداخته‌اند. استودیو Liquid Light، یك شركت انیمیشن‌سازی سه بعدی، در اواخر دهه ۱۹۹۰ توانست با خلق كودكی كه در سریال Ally McBeal ظاهر می‌شد، شهرت زیادی به دست بیاورد. اخیراً همین شركت با ساخت انیمیشن‌های سه‌بعدی از ساختمان‌ها، سود هنگفتی به دست آورده است. مردم حالا دیگر مجبور نیستند برای تصمیم‌گیری در مورد خرید یك خانه، فقط به نقشه‌ها و خط و خطوط دشوار تكیه كنند.

جولی پسوزیش، از این استودیو می‌گوید: <ما سفارش‌های كوچكی داشته‌ایم كه با ۳۵۰۰ دلار انجام داده‌ایم و سفارش‌های پیچیده‌ای هم داشته‌ایم كه ۱۰۰ هزار دلار گرفته‌ایم. مواردی بوده كه یك انبوه‌ساز با بودجه‌های چند صد میلیون دلاری نزد ما آمده و حاضر شده سهمی از هزینه‌های بازاریابی را جهت نمایش‌های مجازی صرف كند. آن‌ها از طریق این انیمیشن‌ها می‌توانند خانه‌های خود را پیش‌فروش كنند یا به جذب سرمایه‌گذاران بپردازند>.

اما سؤال این است كه آیا واقعاً با این همه پولی كه برای ساخت این انیمیشن‌ها باید بدهیم، سودی هم از فروش ساختمان باقی می‌ماند؟

سیمون هارتون، كه اخیراً برای فروش مغازه‌اش سفارش ساخت انیمیشن را داده است می‌گوید: <تصمیم‌گیری در این زمینه كار آسانی نیست: مزیت استفاده از انیمیشن سه بعدی با توجه به هزینه‌های آن مورد تردید است. فناوری این كار ذاتاً پرهزینه است و برای هر كاری مناسب نیست. اما بعضی پروژه‌ها برای بازاریابی احتیاج به نمایش‌های بسیار جذاب و گویایی دارند و انیمیشن سه بعدی قطعاً به درد آن‌ها می‌خورد>.

جذابیت واقعیت مجازی صرفاً به فروش ساختمان محدود نمی‌شود و اخیراً به عرصه جدیدی در فرایند طراحی نیز وارد شده است. جولی توضیح می‌دهد: <شما در همان اواسط كار، زمانی كه طرح، شكلی به خود می‌گیرد، می‌توانید تشخیص دهید كه آیا كار به تغییر، اصلاح یا بهسازی‌هایی احتیاج دارد یا نه. این در واقع مزیت واقعیت مجازی است. بدون آن دشوار می‌شد قبل از پایان كار به نواقص پی برد. یك مورد كه خود ما با آن روبه‌رو شدیم این بود كه مشتری نظر خود را تغییر داد و خواست پله‌برقی را به جای بیرون، داخل فروشگاه نصب كنیم. چرا كه متوجه شد این طوری رفت و آمد روان‌تر خواهد شد. حال در حین نصب واقعی پله‌برقی متوجه همین موضوع می‌شد، جابه‌جایی آن هزینه زیادی را بر او تحمیل می‌كرد>.

فناوری واقعیت مجازی دارد پایه‌های معماری را تكان می‌دهد. اما خطراتی را نیز به همراه دارد. بعد از این كه ساختمانی را بر اساس نمایش انیمیشن سه‌بعدی به مشتری فروختید، این توقع برای مشتری ایجاد می‌شود كه حاصل واقعی كار، دقیقاً به همان خوبی نمونه مجازی بشود.

بابک احترامی