مـناجـات نـامه

الهی! آن چه ما خود را کِشتیم، به بَر میار و آن چه تو ما را کِشتی، آفتِ ما از آن بازدار. من چه دانستم که مزدور اوست که بهشتِ باقیِ او را حظ است؟ و عارف اوست که در آرزوی یک لحظه است؟ من …

الهی! آن چه ما خود را کِشتیم، به بَر میار و آن چه تو ما را کِشتی، آفتِ ما از آن بازدار. من چه دانستم که مزدور اوست که بهشتِ باقیِ او را حظ است؟ و عارف اوست که در آرزوی یک لحظه است؟ من چه دانستم که مزدور در آرزوی حور و قصور است و عارف در بحر عیان غرقه ی نور است؟!

خواجه عبدالله انصاری