نوبت گرفتن در صف های دیجیتال

ایده ای که قصد دارد صف های سنتی را برچیند

نام: محمد نصیر محل تولد: تهران تحصیلات: فوق‌لیسانس آی.تی سن: ۳۳ سال نام ایده: نوبت‌دهی هوشمند وبسایت: damavand.co.ir

اگر زمین نمی خورد هیچ گاه نمی توانست دوچرخه سواری یاد بگیرد. این جمله، مثالی است کلیشه ای که برای محمد مانند هر بچه دیگری اتفاق افتاد و باعث شد نه تنها دوچرخه سواری را یاد بگیرد، بلکه جرقه ایده در ذهن اش روشن شود.

هفت سال بیشتر نداشت که پدرش برایش دوچرخه مورد علاقه اش را خرید و سپس به محله ای جدید رفتند. چون محل جدید را بلد نبود، زمان بیشتری را با دوستان تازه دوچرخه سواری می کرد تا همه جا را یاد بگیرد. در یکی از این دوچرخه سواری های دسته جمعی برای اکتشاف محله جدید از بقیه دوستانش جا ماند و باعث شد تند تر رکاب بزند تا به گروه برسد. تند رکاب زدن هر چند سرعتش را بیشتر کرد، اما باعث شد ناگاه کنترل دوچرخه از دستش خارج شود و بشدت زمین بخورد.

● تولد ایده

پدرش محمد را که زخمی شده بود به نزدیک ترین بیمارستان نزدیک خانه شان برد. از اقبال بد صف های طولانی مراجعه کننده برای دکترهای مختلف راه را برای آنها بسته بود. آن دقایق دردناک، موتور محرک محمد و اندیشه ای برای کار آینده اش شد.

محمد بزرگ شد و در رشته کامپیوتر ادامه تحصیل داد. ورود به دانشگاه باعث شد او با صف های بیشتری روبه رو شود؛ صف قسمت آموزش، صف واحد تکثیر، صف غذاخوری و صف های دیگر. همان جا بود ایده ای به ذهن محمد رسید. او با خود فکر کرد با استفاده از رایانه کاری کند دیگر کسی در صف منتظر فرارسیدن نوبت نایستد. برای این کار در اینترنت جستجو کرد و فهمید سیستم های نوبت دهی سال هاست در کشورهای خارجی جای صف های سنتی را گرفته اند، اما در ایران هنوز چنین اتفاقی نیفتاده است. برای این کار به چند بیمارستان و بانک سر زد تا ببیند آیا از سیستم نوبت دهی رایانه ای استفاده می شود یا خیر. با ورود به یکی از بیمارستان ها و مشاهده صفی طویل، از همان در ورودی دریافت قطعا چنین سیستمی هنوز در کشور راه اندازی نشده است. پس از کمی پرس و جو متوجه شد به علت نبود سیستم نوبت دهی رایانه ای نه تنها مردم در صف های دراز معطل می شوند، بلکه عده ای سودجو نوبت های پزشک هایی را که مراجعه کننده بیشتری دارند، می فروشند.

با خود تصمیم گرفت هر طور شده سیستمی طراحی کند تا از ایستادن مردم در یک صف طولانی جلوگیری کند. ایده را با دو نفر از دوستان همکلاسی اش در میان گذاشت؛ از آنجا که همگی مهندسان جوان کامپیوتر بودند شروع به کار روی بخش های مختلف پروژه کردند. پس از چند ماه کار روی طرح در نهایت توانستند یک سیستم نوبت دهی بسازند. سیستم نوبت دهی محمد از چند بخش تشکیل شده بود؛ یک دستگاه نوبت ده به مشتری، تابلوی اعلان، پنل تغییر نوبت برای کارمند، بلندگو و یک سیستم کنترل کننده.

● چالش ها

برای ساخت نمونه اولیه به سرمایه شخصی خود اکتفا کردند، اما برای تولید انبوه و ساخت سخت افزار مورد نیاز سیستم نوبت دهی نیاز به پول بسیار بیشتری داشتند. چون جوان بودند سرمایه گذاری به آنها اطمینان نمی کرد. به همین دلیل محمد تصمیم گرفت به هر زحمتی شده چهار نمونه از طرحش را بسازد و بفروشد تا با سود فروش آنها بتواند نمونه های بیشتری را تولید کند. برای این کار سراغ یک بانک رفت، اما آنها به دلیل بزرگی و شبکه گسترده شعب سیستم نوبت دهی محمد را نخریدند. با توجه به هزینه های بالای تولید و استقبال نکردن از محصولش کم کم داشت ناامید می شد. پس از مشورت با چند نفر از دوستانش به این نتیجه رسید بهتر است دنبال بانک های کوچک تر و تازه تاسیس برود؛ به همین دلیل سراغ بانک دیگری رفت که بتازگی فعالیت خود را آغاز کرده بود. استقبال بانک تازه تاسیس باعث شد کسب و کار نوپای محمد کم کم جان بگیرد. پس از این موفقیت بود که او تصمیم گرفت به سمت بیمارستان برود که روزی خود تجربه ای بد از صف های طویل آن داشت. برای این که سیستم نوبت دهی بیمارستان متفاوت از بانک بود و از سویی نمی خواست پیشنهادش رد شود، دست به تکمیل و توسعه طرح سیستم نوبت دهی اش زد. او به همان سیستم نوبت دهی بانک، سیستم هوشمند را به همراه خط تلفن، پیامک و اینترنت متصل کرد. مرکز درمانی می تواند با دادن یکسری اطلاعات از قبیل نام پزشک ها و تخصص هر کدام، روزهای حضور در مطب و قیمت ویزیت بدون دخالت نیروی انسانی نوبت هایش را در اختیار مریض ها قرار دهد. همچنین متقاضی می تواند به جای مراجعه حضوری برای گرفتن نوبت در یک بیمارستان از طریق تلفن گویا، اینترنت یا حتی ارسال یک پیامک نوبت بگیرد.

با وجود متوسط ۴۰۰۰ نفر مراجعه کننده روزانه به یک بیمارستان دولتی خیلی سریع پیشنهاد محمد قبول شد و وی توانست مشتری بزرگ و معتبری برای خود بیابد که پل ورود وی به شرکت ها و سازمان های دیگر بود. با این حال، ورود به بیمارستان برای محمد تا حدی خطرناک بود، زیرا افراد سودجویی که به واسطه سیستم نوبت دهی وی شغل نوبت فروشی را از دست می دادند وی را به انواع و اقسام خطرها تهدید کردند.

حال بیمارستان ها و مراکز درمانی پررفت و آمد که عمدتا دولتی هستند با مجهز شدن به سیستم نوبت دهی هوشمند محمد می توانند به غیر از نوبت دهی، آمارهای مختلف و سودمندی را از داده های آن استخراج کنند. برای مثال، رئیس یک بیمارستان می تواند متوجه شود روزانه چه تعداد بیمار مراجعه می کند و بیشتر به سمت چه درمانگاه هایی می روند. به این ترتیب می توان با تامین پزشک های بیشتر از انبوه مراجعه کننده های درمانگاهی خاص در یک بیمارستان کاست.

● آینده

حال محمد پس از گذشت هفت سال توانسته شرکتی در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران تاسیس و ۲۰ نفر را مشغول به کار کند. بسیاری از بانک ها و مراکز درمانی تا سفارت از مشتری های شرکت محمد هستند. او آرزو دارد به کمک همین سیستم نوبت دهی و اطلاعاتی که به کمک آن به دست آورده ـ تعداد مراجعه کننده های یک مرکز درمانی و بیماران آنها ـ بتواند سیستمی برای پزشکی از راه دور در کشور راه اندازی کند. به اعتقاد او به کمک پزشکی از راه دور دیگر حتی نیازی به استفاده از نوبت دهی هوشمند نیست، زیرا بسیاری از افراد برای مشکلات نه چندان جدی به مراکز درمانی مراجعه می کنند. به کمک پزشکی از راه دور این افراد دیگر نیازی به خروج از منزل و مراجعه به بیمارستان ندارند.

او همچنین قصد دارد با تولید یک برنامک مخصوص تلفن های هوشمند پای سیستم نوبت دهی اش را به گجت ها نیز باز کند. به کمک یک برنامک می توان روز و ساعت نوبت خود را تعیین و دستگاه را برای یادآوری نوبت تنظیم کرد، از اطلاعات و سوابق پزشکان مطلع شد و اطلاعات محل مطب و زمان ویزیت پزشکان حاذق را با دیگران به اشتراک گذاشت یا برایشان پیامک کرد.

به اعتقاد محمد، ایده های خوب از مسائلی که در نظر دیگران کم اهمیت است به وجود می آید. او بر این باور است که با ایده های کوچک در دنیای فناوری می توان کارهای بزرگی را انجام داد.

● مدرسه تلاش

بدون شک افراد بسیاری وجود دارند که ایده‏های خلاقانه‏ای در ذهن داشته و آن را پرورانده اند، اما بسیاری از اشخاص به دلیل آگاه نبودن از قانون همواره نگران سرقت طرح‏های خود هستند، هر چند برخی نیز به بهانه سرقت طرح‏های ذهنی خود همواره کاهلی و سستی کرده و تمام توجیه بی تحرکی خود را ناشی از این مسأله و این نگرانی می‏دانند. اما از آنجا که دانش حقوق آمده است تا حقوق اشخاص را تبیین و حفظ کند، لذا برای جلوگیری از سرقت نشدن ایده‏ها نیز راه حل‏هایی وجود دارد.برای پرداختن به این موضوع نخست باید بیان که ایده چیست؟

همان گونه که در سایت ویکی پدیا آمده است؛ «ایده یا طرح در حقیقت یک تصور ذهنی است. شاید بتوان ایده دادن را اولین گام برای حل یک مشکل یا برآورده کردن یک نیاز دانست. به عبارت دیگر، ایده ساده ترین راه حلی است که انسان در برابر یک مساله یا نیاز به آن فکر می کند. هر چند می توان یک ایده را بسط داد و پیچیده کرد.»

طرح یک ایده با توجه به ماهیت ذهنی آن می تواند فارغ از هر گونه قید و بندی صورت پذیرد. اما برای عملی کردن آن باید به بسیاری از این محدودیت ها مثل قوانین فیزیکی، حقوقی و... توجه کرد. طرح ایده های نو، رابطه مستقیمی با خیالپردازی و خلاقیت دارد.بسیاری از ایده‏ها، طرح‏ها و محصولات قابلیت حفاظت و صیانت قانونی داشته و می‏توان با اندک سرمایه‏گذاری اقدامات لازم حقوقی را در مورد آنها به انجام رساند. انجام اقدامات حقوقی خود موجب ایجاد بستری مطمئن برای توسعه محصولات و آثار ایجاد شده است و می‏تواند زمینه ای را برای تجارتی نوین در عرصه خرید و فروش ایده ها ایجاد کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این مطلب به وبسایت karya.ir مراجعه کنید.

نظرتان در مورد این ایده چیست؟ پیشنهادها و انتقادهای خود را درباره تلاش این هفته با ما در میان بگذارید. کلیک، حرف های شما را به گوش محمد نصیر می رساند. شاید در آینده نه چندان دور یکی از اعضای طرح او شدید! علاوه بر این، کلیک دست افرادی را که توانسته اند ایده دانش بنیان خود در فضای آی.تی را به یک کسب و کار تبدیل کنند به گرمی می فشارد. ما را از شنیدن داستان های خود محروم نکنید، کلیک بی صبرانه منتظر شماست!

رامین فتوت