ما زنده به ذات غدیریم

مولای عاشقان؛ عید غدیر است، روز ولایت. روزی که به واسطه برکتش، دینمان کامل شد و نعمتمان تمام. اینجا که من هستم، روی این زمین خاکی، غدیر را فقط غدیر زنده می‌کنند. یادی از آنکه پناه …

مولای عاشقان؛ عید غدیر است، روز ولایت. روزی که به واسطه برکتش، دینمان کامل شد و نعمتمان تمام. اینجا که من هستم، روی این زمین خاکی، غدیر را فقط غدیر زنده می‌کنند. یادی از آنکه پناه مظلومان بود و یار ستمدیدگان.

اینجا کسی نیست برایمان از آن واقعه‌ی عظیم قصه بخواند. قصه‌ای نه برای خواب شبمان که برای بیداری روزهای زندگی‌مان. اینجا کمتر کسی است که به یاد آورد اگر غدیر نبود، نسل امامتی نبود. اگر غدیر نبود، واسطه‌ی سوگندهای جوانمردی‌مان، علی نبود.

مولا جان، انگار یادمان رفته باشد که ما با غدیر زنده شدیم. با واقعه‌ای که حلقه به حلقه، دستمان را در عشق به انتظار ِتو گذاشت. همین نبا عظیم، همان آخرین دلدادگی رسول مهر بود، که ما را به امید آخرین فریاد‌رس زنده نگه داشت.

نمی‌خواهیم یادمان برود که اگر علی نبود، واژه نامه‌هایمان لغت به لغت ِ عشق را کم داشت. چیزی فراتر از اینها. دنبال چیزی می‌گردیم که برایمان بار دیگر، غدیر را کنار برکه ی غدیر نه، میان همین انتظارمان زنده کند.

سخن‌ام با توست مهدی جان، با تو که آخرین وارث غدیری. بیا و با آمدنت سر فصل ِ دوباره ی آن نبا عظیم شو. بیا و از نو، علی را برایمان معنا کن. بیا و ما را دوباره با غدیر زنده کن، مادامی‌که زنده ایم. بگذار یادمان بماند ما زنده به ذات ِ غدیریم. بیا و با آمدنت، غدیر را برایمان جاودانه کن...

الحَمدُالله الذی جَعَلنا مِن المُتمَسکین بِولایَه امیرِالموُمِنین(ع)