چرا بابا بزرگ نمی خندد

مریم کوچولو که با مادرش برای دیدن پدر بزرگ آمده از همان اول به پدر بزرگ چسبیده و تا یک خنده بلند از او نگیرد دست از سرش برنمی دارد

مریم کوچولو که با مادرش برای دیدن پدر‌بزرگ آمده از همان اول به پدر‌بزرگ چسبیده و تا یک خنده بلند از او نگیرد دست از سرش برنمی‌دارد.

برایش شکلک درمی‌آورد ​، شعر‌های خنده‌دار می‌خواند و وقتی می‌بیند هنوز موجب خنده بابایی نشده از دور یک دفعه توی بغل بابا‌بزرگ می‌پرد.

پدر‌بزرگ اما نمی‌خواهد به بازی ادامه دهد. او حوصله این کارها را ندارد. در واقع بابایی حوصله هیچ کاری را ندارد.

بابایی هزار و یک بهانه برای غمگین بودن و بی‌حوصلگی دارد. از دردهای گاه و بیگاه استخوان‌هایش تا تنهایی‌اش در سنینی که دلش می‌خواست محرم رازی کنارش باشد. اما همسرش که همیشه از او به عنوان تنها امید زندگی‌اش یاد می‌کند سال‌هاست ​ از کنار او رفته است.

مریم کوچولو و مامانش این روزها فکر می‌کنند باید بابایی را به زندگی امیدوار کنند.

چهار سال از فوت مادر گذشته است و دختر، بابایی تنها و بی‌حوصله دارد و فکر می‌کند که شاید لازم باشد پا روی دلشان بگذارند و برای بابا دستی بالا کنند. به هر حال هرکسی مونسی می‌خواهد.

بهانه زندگی

مردن تنها اتفاقی نیست که نیاز به بهانه دارد. برای زندگی‌کردن به بهانه‌های بیشتری احتیاج هست و اگر حداقل یکی از آنها را نداشته باشید آن‌وقت بهانه‌های زیادی برای مردن سراغتان می‌آید. پیری، خستگی، تنهایی، درد، بد شانسی​، بیماری و همه چیزهای درست و نا درستی که به خودتان نسبت می‌دهید. پس قبل از این‌که این اتفاق بیفتد برای خودتان به دنبال بهانه‌ای برای زندگی‌کردن باشید. برای خیلی از ما این بهانه همسرمان است، بعضی دیگر دنبال پول هستند، اما غافل می‌شوند که خود پول را برای چه می‌خواسته‌اند.

بچه‌ها از دیگر بهانه‌های مهم زندگی ما به شمار می‌روند، اما وقتی نباشند دلیلی ندارد که از زندگی دست بکشیم یا مدام میان زندگی جدیدی که آغاز کرده‌اند بدویم. اگر کمی دقیق باشید بهانه‌های بهتری برای زندگی و شادمانی و خوشبختی می‌یا‌بید.

من بهترین بهانه‌ام

سمیرا نجمی، روان‌شناس بالینی می‌گوید: مهم‌ترین دلیل برای زندگی باید خودمان باشیم . همین که هستیم و هنوز این بودن را درک می‌کنیم نیاز به شادی و شکر‌گزاری دارد. پس باید برای آنچه خداوند به ما عطا کرده شکرگزار باشیم و تا در این دنیا زندگی می‌کنیم با هدف سپاسگزاری و حق‌شناسی گام‌های درستی در زندگی برداریم.

او اعتقاد دارد هرچقدر حس سپاسگزاری در انسان نسبت به آنچه دارد، قوی‌تر باشد احساس شادی بیشتری خواهد داشت.

نجمی معتقد است خوب زندگی‌کردن و خوب بودن خود هدف و سپاس توامان است، زیرا این حس خوب به سالمند دست می‌دهد که با استفاده بهتر از آنچه به او عطا شده دارد از نعمت داده شده قدردانی می‌کند.

این نعمت چیزهایی است که هنوز مالکشان هستیم نه آنها که از دست داده‌ایم.

این روان‌شناس به سالمندان توصیه می‌کند: مهم نیست قرار است چقدر دیگر زندگی کنید مهم این است که زندگی را بسیار آهسته و با علاقه مزمزه کنید. تماشای گل‌های زیبای پارک هنگام پیاده‌روی و فرو بردن عطری که در بهار توی هوا موج می‌زند، تماشای پرندگانی که لانه می‌سازند و شکوفه‌ها و میوه‌های کال روی درختان همه زندگی را در شما بیدار می‌کند پس اگر هنوز خموده و بی‌حوصله هستید، فلاسک چای خود را بردارید و با یک لقمه نان و پنیر به یکی از پارک‌های محله‌تان بروید و عصرانه را با طوطی‌های شادی که بالای سرتان پرواز می‌کنند بخورید. آن‌وقت بگویید مزه زندگی را دوباره چشیده‌اید یا نه.

کلاس سالمندی

این آموزش از گهواره تا گور چیزی است که به درد همه ما می‌خورد، پس از چیزهای جدید نترسید.

سمیه تواب‌پور، بانوی سالمندی است که تازه کار با کامپیوتر را آموخته است. او که هفتاد سال دارد، می‌گوید: بیست سال است که بازنشسته شده‌ام و بعد از این‌که بچه‌ها از خانه رفتند و همسرم فوت کرد خیلی تنها شدم.

متوجه شدم اگر بخواهم تنها زندگی کنم نیاز دارم خودم را به دنیای بیرون مرتبط کنم، اما تا مثل نوه‌ها کامپیوتر یاد نمی‌گرفتم، نمی‌توانستم شبکه دوستی‌هایم را گسترش بدهم یا با بچه‌ها ارتباط برقرار کنم.

او که دیپلم دارد می‌گوید: مدرکی که داشتم در این راه به هیچ دردی نمی‌خورد. بنابراین یک معلم خصوصی گرفتم و آن نوه‌ام بود. قرار شد این نوجوان به من درس دهد و من به او حق‌التدریس پرداخت کنم.

این کار به او انگیزه داد که از سیر تا پیاز کار با کامپیوتر را به من یاد دهد.

یک‌سال هم تمرین کردم و امروز از این آموزش بسیار راضی هستم. با کمک سایت‌های خرید بدون خروج از خانه خرید می‌کنم و با وب‌کم با بچه‌ها به طور زنده حرف می‌زنم و آنها را هرچقدر هم که دور باشند می‌بینم. حالا از زندگی خود خیلی راضی هستم و شادم که توانسته‌ام با زمانه جلو بروم.

اگر می‌خواهید شاد باشید بد نیست شما هم گاهی کارهایی را که دوست دارید و دیگران فکر می‌کنند توانایی‌ا‌ش را ندارید، انجام دهید.

بده‌بستان عاطفی

دنیا محل معامله است. این را احمد مستوفی می‌گوید. مستوفی هشتاد سال دارد و انسانی است که به شادی و خوشحالی معروف است. این را مردم محله اش می‌گویند. وقتی از او در مورد راز شادمانی اش می‌پرسم می‌گوید: در این بازار هرچه عرضه کنی متناسب همان دریافت خواهی کرد. اگر خوبی کنی و با صبوری رفتار کنی مردم نیز با تو همان‌گونه خواهند شد، ولی اگر با هر دردی اخمی نثار مردم کنی و بدبختی‌های زندگی ات را با ترشرویی در ارتباط با فرزندان و نزدیکان تلافی کنی تنهایی و بی‌اعتنایی نصیبتان می‌شود. هرچقدر مهربان‌تر و بخشنده‌تر باشی دنیا با تو مهربان‌تر و بخشنده‌تر است و تو را خوشحال‌تر می‌کند.

این سالمند خوش خلق اعتقاد دارد اگر امید در زندگی‌ات وجود داشته باشد خدا هم نا‌امیدت نمی‌کند و همین سبب آسودگی خیال و خشنودی می‌شود.

سمیرا نجمی، نیز حرف‌های این سالمند را تائید می‌کند و می‌گوید: تعامل داشتن با دیگران از یک‌سو و امید از سوی دیگر به زندگی انسان رنگ می‌دهد و روابط انسان با دیگران و با قوانین آفرینش را برقرار می‌کند. تعامل با مردم و محبت‌کردن به دیگران به زندگی رونق می‌دهد و وقتی به کائنات امید ببندید روحیه خوبی خواهید داشت، چون به احساس قدرتی ناشی از اتصال به مرجعی دارای قدرت لایتناهی دست می‌یابید و این به شما نوعی احساس کنترل می​دهد. تلقین مثبت در زندگی‌تان پدید می‌آورد و شما را خرسند می‌​کند.

این روان‌شناس مثبت‌اندیشی را یکی دیگر از عوامل شادمانی می‌داند و می‌گوید: اگر می‌خواهید افکار منفی سراغتان نیاید و خوشحال و با انرژی باشید از چیزهای خوب صحبت کنید و همصحبت کسانی که غر می‌زنند و از همه چیز گلایه دارند و بدبین و خرده‌گیر هستند نشوید.

وی در آخر با تاکید بر نقش سلامت جسمی و ورزش در احساس رضایت در زندگی گفت: اگر تا امروز هم از سلامت خود غافل بوده‌اید از امروز زندگی سلامت‌محوری را در صدر برنامه‌های خود بگذارید و با اهمیت دادن به تغذیه و ورزش و رسیدگی به وضع جسمانی خود زندگی رضایت‌بخش‌تری را تجربه کنید. زیرا سلامت روحی و شادکامی با سلامت جسمی ارتباط نزدیکی دارد.

ماندانا ملاعلی