سلاحی به نام شكست

نسخه دیروز چاره امروز هم خواهد بود باید در فرصت باقیمانده تا مسابقات جهانی, شجاع و جنگجو باشیم از كارزارهای لهستان و روسیه غافل نباشیم و بی وقفه در تكاپو باشیم تا پیش از جهانی پنجه در پنجه بزرگان كشتی دنیا بیندازیم و بر كوله بار تجربه دلاوران خود بیفزاییم

تردید نكنیم به كشتی بعد از نایب قهرمانی سال ۲۰۰۶ گوانگ جو جفا شده و باز هم از یاد نبریم جفاكاران كشتی همین دوستانی هستند كشتی را سفت و محكم چسبیده اند و اجازه نمی دهند افكار نو، شیوه های بدیع و كارسازی كه دنیای دگرگون شده كشتی نصب العین خود قرار داده را در دستور كار قرار گیرد.

كشتی شعار جوانگرایی داد ولی همه می دانند سرنخ كشتی دست همانهایی است كه غروبی برای خود نمی شناسند و نمی خواهند راه را برای جوانان آشنا به فن و خلاق ایرانی باز كنند.

● بی مدال بودن ننگ نیست

مربی ۵۰ ساله گمان می كند فقط او می تواند شق القمر به وجود آورد و كشتی را با تفكرات تكراری به جلو هدایت كند. آنها و همه كسانی كه عاشق تفكرات خود هستند یك بار از خود سؤال نمی كنند چرا روس ها با آن همه قهرمان انگشت نمای دیروز اختیار قویترین تیم امروز كشتی دنیا را به یك بی مدال داده اند، در روسیه بی مدال بودن نه تنها ننگ نیست، بلكه زامبولات تدیفی را كه فاقد افتخارات بزرگانی چون برادران بلاگلازوف ، سایتی اف و ... می باشند به میدان می فرستند تا مدال دارها و قهرمانان به خود آیند كه همیشه مشت نمونه خروار نیست.

از بی مدال ها سخن گفتیم كه در كشور ما بی جا و بی هدایت اند، از بی مدال هایی یاد می كنیم كه امروز حرف اول را می زنند و كشتی گیر تحویل تیم ملی می دهند ولی همه چیز به كام مدال داران است.

این بی مدال ها كه گناهی نابخشودنی مثل بی مدالی مرتكب شده اند هرگز مورد محبت، نوازش و توجه فدراسیونی ها قرار نگرفته اند.

● تاریخ گویا

تاریخ را اگر ورق بزنید به كیومرث خان ابوالملوكی، حبیب الله بلور، حاج عبدالحسین فیلی، رحمت الله غفوریان و حسین قلی و خیلی های دیگر برخورد می كنید كه مدالی در گنجینه خود نداشته اند ولی تا دلتان بخواهد كشتی گیر با مدال تربیت كرده اند ولی در مقام اندازه گیری هرگز جایگاهی نداشته اند.

۲ هفته پیش مروری بر زندگی سازنده بزرگ رحمت الله غفوریان داشتیم، مردی كه صنعتكاران، موحد، برادران تاجیك، فرهنگدوست، سیدعباسی، حسین حیدری و خیلی های دیگر را تحویل تیم های ملی داد ولی امروز فقط به اندازه یكصد هزار تومان نزد دستگاه ورزش ارج و قرب دارد ولی بعضی ها كه یك صدم او هنر نداشته اند، سازندگی را بلد نبودند و به زیر و بم ورزش آگاهی نداشتند میلیون، میلیون پول دریافت می كنند و به قراری روازنه ۳۰۰ هزار ریال مرحمتی فدراسیون كشتی و امكانات بسیار دیگر را حیف و میل می كنند و خود را فرشته نجات كشتی معرفی می نمایند.

● قهرمان دوران های سخت

كشتی گیر و كشتی را قهرمان دوران های سخت معرفی كردیم. مطمئن هستیم كم فروشی های این و آن و اشتباهات رهبران تكنیكی هم نمی تواند قهرمان سختكوش كشتی را به سمت و سوی ناامیدی سوق دهد. امروز همه می دانند كه مبارزه پیش از المپیك سخت ، دریافت سهمیه كاری مشكل تر است ولی همه حسابی ویژه برای كشتی گیر ایرانی باز می كنند چرا كه دیروز را دنیای كشتی هرگز فراموش نكرده است.

وقتی از دیروز سخن آغاز می كنیم به ۴ دهه قبل سركشی می كنیم، آنجا كه ورزش بود و كشتی، آنجا كه دستگاه ورزش با بودجه ۲۵ هزار تومانی ۲ مدال طلا، ۲ مدال نقره و یك مدال برنز از المپیك ملبورن به ملت قهرمان سوغاتی داد.

از دیروزی سخن می گوییم كه وقتی همه چیز از فروغ بیشتر، از بزرگی و افتخارات افزون تر حرف می زدند نابخردان ورزش یك باره اصل را فدای خواسته های غلط كردند و همه چیز را به آب دادند وگر نه در المپیك ۶۰ رم، تختی و حبیبی ۴۴ سال قبل ایران را صاحب ۲ طلای المپیك پیاپی می كردند.

و در چنین بحرانی یك بی مدال بزرگ تاریخ كشتی یعنی استاد حبیب الله بلور برای گریز از چاه ویل به سوی جمهوری های شوروی سابق لشركشی آغاز كرد.

● همه محك خوردند

به مسكو، خاركیف، باكو و ... سفر كردند تا هم بزرگانی مثل تختی و حبیبی را از حال و هوای شكست المپیك دور كنند و هم میدانی برای نوخاسته ها عرضه نمایند.

نوخاسته هایی مثل مهدیزاده، صنعتكاران، سیف پور، سلطانی نژاد، توكل و ...

بزرگان و جوانان در روسیه مثل برگ خزان به زمین ریختند ولی مرد بی مدال كشتی به آنچه می خواست رسید و بچه های قد و نیم قد تیم ملی را به سلاحی مسلح كرد كه كسی گمانش را نمی كرد.

یوكوهاما در بهار سال ۱۳۴۰ فرا رسید، هیچ كس به سرداران شكست خورده ایران توجهی نداشت، همه چیز در ظاهر مال بلوك شرق، امریكا و ژاپن بود ولی مردان خیبرگیر ایران زمین دست به یك آتش بازی پرشكوه زدند و همه را در نشئه پیروزی سرمست و شاد كردند.

۵ مدال طلا، ۲ نقره و برنز و قهرمانی جهان دستاورد همان بی مدالی بود كه تاریخ كشتی ایران زمین هرگز نمی تواند او را فراموش كند، هر چند كه بعضی ها در تلاش بودند كه با نسبت های ناروا پیروزی بزرگ را كمرنگ جلوه دهند.

● عبرت بگیریم

نسخه دیروز چاره امروز هم خواهد بود. باید در فرصت باقیمانده تا مسابقات جهانی، شجاع و جنگجو باشیم از كارزارهای لهستان و روسیه غافل نباشیم و بی وقفه در تكاپو باشیم تا پیش از جهانی پنجه در پنجه بزرگان كشتی دنیا بیندازیم و بر كوله بار تجربه دلاوران خود بیفزاییم. حبیب الله بلور شق القمری از خود به جای نگذاشت كه امروزی ها و مدیران تیم ملی ما از آن عاجز باشند. او جوانان را با میدان دادن باور كرد و به آنها اجازه داد تا طعم شكست را در كشورهای بیگانه بی واهمه بچشند تا راه پیروزی را آموخته و در پیكار جهانی به حریفان خود اقتدار را دیكته كنند.

حسین حصاری