نگاهی تیتروار به کارنامه اکبر عبدی

- جنجال بزرگ (سیاوش شاکری، ۱۳۶۳): گام های اول تثبیت
- مردی که موش شد (۱۳۶۴): تشکیل زوج هنری با حمید جبلی
- اجاره نشینها (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۵): به یادماندنی و تحسین برانگیز
- ماموریت (حسن …

- جنجال بزرگ (سیاوش شاکری، ۱۳۶۳): گام های اول تثبیت

- مردی که موش شد (۱۳۶۴): تشکیل زوج هنری با حمید جبلی

- اجاره نشینها (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۵): به یادماندنی و تحسین برانگیز

- ماموریت (حسن زندباف، ۱۳۶۵): هنوز راه درازی در پیش است

- گراند سینما (حسن هدایت، ۱۳۶۷): احترام برانگیز

- ای ایران (ناصر تقوایی، ۱۳۶۸): تماشایی و جاندار

- سفر جادویی(ابوالحسن داودی،۱۳۶۹): نقشی که تنها خودش می توانست بازی کند

- دزد عروسکها (محمدرضا هنرمند، ۱۳۶۸): درس بازی در شاخصه تیپ

- ریحانه (علیرضا رئیسیان، ۱۳۶۸): معمولی

- مادر (علی حاتمی، ۱۳۶۸): شاهکاری برای تمام دوران ها

- در آرزوی ازدواج (اصغر هاشمی، ۱۳۶۹): سوار بر موج شهرت

- مدرسه پیرمردها (علی سجادی حسینی، ۱۳۷۰): دوست داشتنی

- دلشدگان (علی حاتمی، ۱۳۷۰): نمایش مهارت در بازی اندامی

- ناصرالدین شاه اکتور سینما (محسن مخملباف، ۱۳۷۰): بازی درخشان در قاعده میمیک

- هنرپیشه (محسن مخملباف، ۱۳۷۱): استثنایی

- آرزوی بزرگ (خسرو شجاعی، ۱۳۷۳) : منحصر به فرد

- آدم برفی (داود میرباقری، ۱۳۷۳): تکرار ناپذیر

- پاکباخته (غلامحسین لطفی، ۱۳۷۴): در تعقیب و گریز با خمسه

- مرد آفتابی (همایون اسعدیان، ۱۳۷۴): کاش با جبلی زوج باقی می ماند

- شب روباه (همایون اسعدیان، ۱۳۷۵): هنوز قابل تامل

- عشق گمشده (سعید اسدی، ۱۳۷۵/۷۶): به جا و به دور از کلیشه

- افسانه پوپک طلایی (خسرو شجاعی، ۱۳۷۶): کسی به یاد نمیآورد

- جنگجوی پیروز (مجتبی راعی، ۱۳۷۷): تیپ هایی که تنها او توان اجرایشان را دارد

- تارزن و تارزان (علی عبدالعلی زاده، ۱۳۷۹): سرآغاز سقوط

- دارا و ندار (فریدون حسن پور، ۱۳۷۹): کم اهمیت

- نان و عشق و موتور هزار (ابوالحسن داودی، ۱۳۷۹): بازگشت دوباره سلطان خنده

- کفشهای جیرجیرک دار من (شاپور قریب، ۱۳۸۱): بازی به عشق کودکان

- قاعده بای (احمدرضا معتمدی، ۱۳۸۴): همانی که باید باشد

- اخراجی ها (مسعود ده نمکی، ۱۳۸۵): تیپی در اندازه های شخصیت

- هدف اصلی (قدرت الله صلح میرزایی، ۱۳۸۵): دود از کنده بلند می شود

- گوشواره (وحید موساییان، ۱۳۸۵): کاش بازی نمی کرد

- دلداده (قدرت الله صلح میرزایی، ۱۳۸۶): قابل تحمل

- تسویه حساب (تهمینه میلانی، ۱۳۸۶): شیرین کننده مجاز

- کلاغ پر (شهرام شاه حسینی، ۱۳۸۶): بازی خوب در فیلم بد

- اخراجی ها ۲ (مسعود ده نمکی، ۱۳۸۷): خوبی در یک بستر موهن

- کیش و مات (جمشید حیدری، ۱۳۸۷): چرا بازی کردی؟

- چشمک (جهانگیر جهانگیری، ۱۳۸۷): شوخی هایی که در قالب نقش ننشست

- افراطی ها (جهانگیر جهانگیری، ۱۳۸۸): کلیشه بازی با لهجه جواب نداد

- اخراجی ها ۳ (مسعود ده نمکی، ۱۳۸۹): حیف...!

- در شب عروسی(رحمان رضایی،۱۳۸۵): اجرایی فراتر از متن

- بازم مدرسم دیر شد: نوستالژی دوران کودکی

- امام علی (ع) (داود میرباقری، ۱۳۷۰): کاش نقش ولید را رد نمی کرد

- راه سوم (قاسم جعفری، ۱۳۷۷): هنوز از نفس نیفتاده بود

- زیر آسمان شهر (سری سوم، مهران غفوریان، ۱۳۸۱): هفت قسمتی که ادامه نیافت

- معصومیت از دست رفته(داود میر باقری، ۱۳۸۴): بازی درخشان در یک برداشت

- در چشم باد(مسعود جعفری جوزانی،۱۳۸۸): آیا این همان عبدی کمدی های نازل است!

- شوق پرواز(یدالله صمدی،۱۳۹۰): موفق در تلویزیون ، ناکام در سینما

- گل یا پوچ( جواد افشار، ۱۳۸۶): نتیجه اجرای بدون فیلمنامه عمیق

- جابر بن حیان( جواد افشار،۱۳۸۷): بازی تئاتری در میزانسن تلویزیونی