خوابیدن، بهتر از نکوهش مردم و غیبت و ذکرِ عیب دیگران

به خاطرم می‌آید که در دوران کودکی، بسیار عبادت می‌کردم و شب را با عبادت به سر می‌آوردم. در زهد و پرهیز جدیت داشتم. یک شب در محضر پدرم نشسته بودم و همه شب را در کنارش بیدار بوده و …

به خاطرم می‌آید که در دوران کودکی، بسیار عبادت می‌کردم و شب را با عبادت به سر می‌آوردم. در زهد و پرهیز جدیت داشتم. یک شب در محضر پدرم نشسته بودم و همه شب را در کنارش بیدار بوده و قرآن می‌خواندم، اما گروهی که در کنار ما خوابیده بودند، حتی بامداد برای نماز صبح برنخاستند. به پدرم گفتم: «از این خفتگان یک نفر برنخاست تا دو رکعت نماز بجای آورد، به گونه‌ای که گویا در خواب غفلت فرو نرفته‌اند و نخوابیده‌اند، بلکه مرده‌اند؟!»

پدرم در جواب سوال همراه با تعجب من گفت: «عزیزم؛ تو هم اگر خواب باشی، بهتر از آن است که به نکوهش مردم زبان گشایی و به غیبت و ذکرِ عیب آنها بپردازی.»

نبیند مدعی جز خویشتن را/ که دارد پرده پندار در پیش

گرت چشم خدابینی ببخشند/ نبینی هیچ‌کس عاجزتر از خویش