بقای کارخانجات در گرو سیاستگزاری دولت

گفت وگو با مهندس فرشاد سیاوشی, مدیرعامل شرکت بی بافت

مهندس فرشاد سیاوشی فارغ‌التحصیل رشته مهندسی پلیمر از دانشگاه کوئین مری لندن می‌باشد که پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۶ اقدام به تأسیس شرکت گریوه در زمینه واردات منسوجات نبافته می‌نماید، وی در سال‌های بعد، پس از انجام تحقیقات و مطالعات به‌عنوان تولیدکننده لایه‌های نبافته فعالیت خود را ادامه داده و در سال ۱۳۷۳ اقدام به تأسیس شرکت بی‌بافت می‌نماید.

شرکت بی‌بافت یکی از نخستین واحدهای تخصصی است که به منظور تولید لائی‌های بی‌بافت در کشور راه‌اندازی شده اگرچه به گفته مدیرعامل شرکت ”در چند سال اخیر به علت مشکلات اقتصادی، توان تولید تحلیل رفته، تعداد کارگرانمان کمتر شده و به‌تدریج تولید متوقف خواهد شد. تمام سرمایه‌ خود را به تولید اختصاص داده‌ایم تا بتوانیم کارخانه و تولید را حفظ کنیم. پس برای ادامه حیات به سیاست‌های کلان دولت وابسته هستیم.“ علی‌رغم این مسئله مهندس سیاوشی معتقد است: همیشه دنبال کارهای جدید هستیم تا بدانیم صنعت لائی‌های نبافته در دنیا چگونه است و چه چیز جدیدی آمده است. تمایل دارم در اکثر نمایشگاه‌ها حضور پیدا تا ایده بگیریم و اطلاعات خود را به روز نگه داریم.گفت‌وگوی ما با مدیرعامل شرکت بی‌بافت از نظرتان می‌گذرد:

▪ در ابتدا به تولیدات شرکت بی‌بافت اشاره نمائید.

ـ شرکت بی‌بافت تولیدکننده لایه‌های بی‌بافت از حدود ۱۲ گرم در متر مربع تا ۶۰۰ به بالاست و لایه‌هائی که در گرماژهای پائینی استفاده می‌شود برای تولید پوشک و نوار بهداشتی کاربرد دارد. در سیستم‌های تولید بی‌بافت الیاف توسط دستگاه تغذیه و کاردینگ تولید می‌شود. اتصال آن می‌تواند به کمک سوزن (لایه سوزنی) یا مواد شیمیائی مانند رزین اکریلیک یا PVA (لایه اسپری) که به آن اتصال شیمیائی گفته می‌شود، صورت گیرد. لایه‌ها می‌توانند توسط الیاف دوجزئی به هم متصل شوند (لایه ترموفیوز) که به آن اتصال حرارتی هم گفته می‌شود. پس بی‌بافت‌ها را می‌توان به روش‌های مختلف تولید و ارائه کرد. ما سیستم‌های سوزنی، اسپری و ترموفیوز را در اختیار داریم و تولیدات مختلفی با آن انجام می‌دهیم. سعی می‌کنیم با همین خطوط تولیدی که در اختیار درایم اکثر سفارشات مشتریان را هماهنگ و پاسخگو باشیم، خطوط تکمیلی ما شامل، دستگاه‌های تولید لائی چسب پودری و خمیری، دستگاه دوخت لائی، دستگاه ولور، فیلترهای حلقوی، فیلترهای آرمه شده و ماسک‌های صنعتی و بهداشتی و دستگاه پنبه‌دوزی و تولید لحاف می‌باشد.

از تولیدات ما در صنایع بهداشتی و بیمارستانی، پوشاک، عایق‌های ساختمانی، لحاف، فیلتر، کفش: لمینه، استامپ، خودرو، کشاورزی، جاده‌سازی، سدسازی، تونل‌سازی، غیره به‌عنوان کالای واسطه‌ای مصرف می‌گردد. ما همیشه دنبال کارهای جدید هستیم تا بدانیم صنعت بی‌بافت‌ها در دنیا چگونه است و چه چیز جدیدی آمده است. تمایل دارم در اکثر نمایشگاه‌ها حضور پیدا کنیم و همیشه هم افسوس می‌خوریم که به دلیل مشکلات متعدد قادر به خرید ماشین‌آلات جدید نیستیم. اما به نمایشگاه‌ها می‌رویم تا ایده بگیریم و اطلاعات خود را به روز نگه داریم. متأسفانه هنوز صادرات نداریم زیرا به علت ارزان بودن سیستم‌های تولیدی (کارگر، انرژی) و تسهیلاتی که دولت به کارخانجات کشورهائی مانند چین و کره و اندونزی و تایوان ارائه می‌دهد قادر به رقابت با آنها نیستیم.

▪ وضعیت تولید و عرضه منسوجات نبافته در کشور چگونه است؟

ـ در ایران واژه لایه‌های نبافته در صنایع مختلف مانند صنایع بهداشتی، ساختمانی، کشاورزی، فیلتراسیون، پوشاک و کفش مورد استفاده قرار می‌گیرد. لایه‌های تکنیکال بی‌بافت بیشتر مصارف تخصصی و صنعتی دارد. برای سدسازی، جاده‌سازی، به‌عنوان فیلتر در کارخانجات سیمان، ازبست، مس، شیشه و فولاد از لایه‌هائی استفاده می‌شود که باید مشخصات فنی خاص داشته باشد. در ایران اکثر کارخانجات فعال، آشنائی چندانی با سیستم‌های فنی ندارند و شاید ۲۰ درصد کارخانجات، فعالیت صنعتی و سیستم‌های مدرن دارند که به تولید لایه‌های صنعتی می‌پردازند.

در سال‌های اخیر بسیاری از شرکت‌ها به این فکر افتاده‌اند که در زمینه منسوجات فنی سرمایه‌گذاری کنند و بتوانند لایه‌هائی تولید نمایند که بیشتر مصارف صنعتی داشته باشد. در سیستم‌های قدیمی توانستند ماشین‌آلات را به هر نحوی بازسازی کنند مثلاً سیستم‌هائی که برای اسپری استفاده می‌شود اکثراً پیستوله‌های رونده بوده است و در حال حاضر پیستون‌های رنگ مورد استفاده قرار می‌دهند در نتیجه صنعت منسوجات نبافته در ایران هنوز سنتی است و در این زمینه کمکی به صنعت نشده است.

با نوسانات قیمت مواد، کارخانجات کوچک دگرگون شده‌اند اما جدیداً به دلیل گرانی الیاف، همه از الیاف درجه دوم و سوم استفاده می‌کنند و اکثر اجناس تولیدی در زمینه ایزوگام و پوشش‌های سقف مصرف می‌شود زیرا کیفیت لایه‌ای که در ایزوگام مورد استفاده قرار می‌گیرد چندان مهم نیست و فقط به‌صورت پرکننده هستند. در این‌گونه شرکت‌ها، هیچ کنترلی به روی کیفیت، وزن، استحکام و ... کالا صورت نمی‌گیرد اگر هم بخواهند کیفیت را رعایت کنند، قیمت تمام شده محصولاتشان افزایش می‌یابد و خریداری نخواهند داشت.

در حال حاضر صنعت منسوجات نبافته ایران با دگرگونی‌های ناشی از افزایش قیمت مواد اولیه مواجه است. با ادامه این روند واردات از کشورهائی مانند کره، چین و ترکیه افزایش یافته. (البته قیمت محصولات ترکیه به دلیل بالا بودن هزینه دستمزد کارگران گران است). در حال حاضر تمام کارخانجات داخلی از ورود کالای خارجی رنج می‌برند. هر اندازه میزان محصولات وارداتی افزایش یابد از آن‌سو تعداد کارگرانی که بیکار می‌شوند هم سیر صعودی پیدا می‌کند، زیرا کارخانجات نمی‌توانند با هزینه‌های سرسام‌آوری که دارند، ادامه حیات دهند لذا به‌تدریج تعداد کارگر کم و کمتر می‌شود تا در نهایت با توقف تولید مواجه می‌شویم.

▪ از نظر دانش فنی و آکادمیک منسوجات نبافته در ایران چه جایگاهی دارد؟

ـ لایه‌های بی‌بافت رشته جداگانه‌ای در دانشگاه‌ها ندارد و در بخشی از رشته نساجی بحث بی‌بافت‌ها تدریس می‌شود، در دانشگاه‌های سایر کشورها هم رشته مستقلی به نام منسوجات نبافته وجود ندارد.

▪ منسوجات نبافته از چه زمانی مورد توجه قرار گرفت و تولید صنعتی آن از چه زمانی آغاز شد؟

ـ تولید منسوجات نبافته صدها سال پیش در زمان ایران باستان به‌صورت تولید نمد مورد نظر قرار گرفت و در میان ایلات و عشایر مصارف زیادی داشت و تولید نمد به نقاط دیگر دنیا انتقال یافت؛ پس منسوجات نبافته قدمت دیرینه‌تری نسبته به منسوجات بافته شده دارند. در سایر کشورها هم به‌تدریج سیستم نمدبافی دستی به سیستم ماشینی تبدیل شد. مصارف منسوجات نبافته و تولیدات آن در ابتدا اندک بود و لایه‌های آن بیشتر به‌عنوان پرکننده استفاده می‌شد. تولید منسوجات نبافته در آلمان و انگلستان قدمت زیادی دارد و به‌تدریج تولید آن گسترش و توسعه یافت بدین صورت هر بخش از این صنعت در یکی از کشورها پایه‌گذاری و از آن‌جا به سایر کشورها سوق داده شده است. تمام کشورها تلاش می‌کنند لایه‌ای تولید نمایند که مشخصات آن به پارچه نزدیک‌تر باشد مثلاً استحکام بیشتری داشته باشد و از قیمت کمتری نسبت به پارچه‌ برخوردار باشد.

▪ در حال حاضر منسوجات نبافته چه بخشی از بازار نساجی دنیا را شامل می‌شود و آینده آن را چگونه می‌دانید؟

ـ منسوجات نبافته در سال‌های اخیر جزء صنایع بسیار فعال می‌باشد. همان‌طور که می‌دانید صنایع نساجی در اروپا رونق گذشته را ندارد و تولید به دلیل وجود کارگر ارزان و ... به کشورهای خاور دور و کشورهائی مانند اندونزی، مالزی، چین، هند و ... منتقل شده است، در نتیجه نساجی هم با رکود مواجه می‌باشد اما در زمینه منسوجات نبافته باید بگویم که خوشبختانه سال‌هاست که روند رو به رشد خود را ادامه می‌دهد.

منسوجات نبافته رشته کاملاً متفاوتی از صنعت نساجی است. ماده‌ای که در تولید منسوجات نبافته مورد استفاده قرار می‌گیرد در مصارف پارچه کاملاً متفاوت است. بی‌بافت‌ها در سال‌های اخیر دچار رکود نبوده است بنابراین آینده آن را روشن می‌دانم زیرا در تمام سیستم‌های ساختمانی، بیمارستانی و ... جایگاه خود را پیدا کرده است و به دلیل هزینه ارزان، سرعت و متراژ تولید آن نسبت به منسوجات بافته مورد توجه تولیدکنندگان و صنعتگران قرار دارد. برای مثال سرعت تولید لایه‌های پوشاک و نوار بهداشتی ۴۰۰ ـ ۵۰۰ متر در دقیقه است. هر اندازه سرعت تولید افزایش یابد هزینه دستمزد کارگر به روی متراژ سرکشن می‌شود در نتیجه محصول نهائی ارزان‌تر می‌شود.

▪ ممکن است روند توسعه و پیشرفت منسوجات نبافته به اندازه‌ای پیش رود که در مصارف روزمره ماننده البسه و پوشاک مورد استفاده قرار گیرد؟

ـ از جدیدترین سیستم‌های لایه‌های بی‌بافت، اسپان لیث است که از فشار آب برای اتصال استفاده می‌کنند و تا حدودی در مصارف عام کاربرد دارد اما هنوز وارد صنعت پوشاک نشده است و کلاً لایه‌های بی‌بافت استحکام لازم برای جایگزینی پارچه در تولید پوشاک را ندارند. در پوشاک و مصارف روزمره، مسئله کش آمدن بسیار مهم است ولی هنوز این مسئله در تولید منسوجات نبافته حل نشده است. نکته دیگر این‌که منسوجات نبافته فاقد تار و پود هستند و استحکام طول و عرض آن در مقابل منسوجات بافته به مراتب کمتر است.

در حال حاضر در زمینه رنگ، طرح و نقشه هم منسوجات نبافته تنوع چندانی ندارند و به‌صورت لایه بیرونی و قابل مشاهده تولید نمی‌شوند مثلاً رنگ در تمام لایه‌های بی‌بافت مصرفی در صنعت کفش سفید یا مشکی می‌باشد و رنگ‌های دیگر از اهمیت کمتر برخوردار است. در زمینه لائی چسب مصرفی در پوشاک رنگ سفید، سیاه و مخلوط این دو وجود دارد و نیازی هم به تنوع رنگ احساس نمی‌شود. اکثر منسوجات بی‌بافت به‌عنوان کالای واسطه‌ای شناخته می‌شوند لذا رنگ نقش چندانی در آنها ندارد مگر این‌که بخواهد برای لایه‌های بیرونی محصول از منسوجات نبافته استفاده شود. امروز مطالعاتی پیرامون استفاده در مصارف عام و روزمره منسوجات نبافته آغاز شده اما به نتایجی گسترده‌ دست نیافته‌اند.

▪ به نقاط ضعف و قوت صنعت منسوجات نبافته اشاره نمائید.

ـ الیاف منسوجات نبافته عمدتاً از پلی‌استر، پلی‌پروپیلن، ویسکوز، نایلون، پلی‌آمید و آکریلیک است که قابل بازگشت به چرخه طبیعت نیستند لذا ممکن است این مسئله نقطه ضعف منسوجات نبافته محسوب شود اما اقدامی که در سیستم منسوجات نبافته مورد توجه قرار می‌گیرد؛ استفاده از ضایعات کارخانجات و تبدیل آنها به نوعی دیگر از لایه‌هاست. اگر الیاف قابل بازیافت نباشد ذوب شده و به‌عنوان افزودنی در صنایع پلاستیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اگر بخواهید برای کارهای خاص میان پارچه‌ یا لایه نبافته را برای یک فرآیندی توضیح دهید یا انتخاب کنید، باید خصوصیات آنها را مورد مقایسه قرار دهید لذا منسوجات نبافته ضرر خاصی ندارند و حتی از نظر اقتصادی مقرون به‌صرفه‌تر از منسوجات بافته شده هستند.

در گذشته برای تولید لائی بیرونی پوشک و نوار بهداشتی، استفاده از الیافی که پایه‌های نفتی داشت ممنوع بود و فقط لایه نبافته تولید شده از الیاف ویسکوز را قبول داشتند، اما پس از برگزاری جلسات متعدد با مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران ثابت کردیم که الیاف PP می‌توانید جایگزین ویسکوز شود. در این صورت سرعت تولید افزایش می‌یابد، البته PP خصوصیات مورد نیاز مانند قدرت جذب را ندارد اما عبور دهندگی آن عالی است. مایع فقط از لایه PP عبور می‌کند و در توده میانی جمع می‌شود اما در سیستم ویسکوز، وقتی لایه‌ روئی مرطوب می‌شود رطوبت را همان‌طور حفظ می‌کند و در تماس با پاهای کودک همیشه خیس است لذا موجب آزار وی می‌شود. قبلاً که بیشتر لایه‌های مصرفی در صنایع پوشک و نوار بهداشتی از خارج وارد می‌شد، در زمانی که شرکت‌های تولیدکننده خارجی سیستم‌های قدیمی خود را با سیستم ترموباند جدید جایگزین نموده و از الیاف PP به‌جای ویسکوز استفاده نمودند شرکت‌های ایرانی می‌بایست از لایه‌های جدید ساخته شده از ۱۰۰ درصد PP استفاده کنند، زیرا تولید لائی ویسکوز مصرفی در صنایع پوشک و نوار بهداشتی به علت گرانی و سرعت پائین تولید متوقف گردیده. هم‌زمان شرکت‌های تولیدکننده داخلی مانند ایران ریسه و رز الیاف اقدام به تولید الیاف پلی‌پروپیلن بهداشتی نموده و خطوط جدید ترموباند نیز در ایران مستقر شده و تولید آن با نظارت مؤسسه استاندارد آغاز شد. در حال حاضر از لائی‌های اسپان باند نیز در صنعت پوشک و نوار بهداشتی استفاده می‌گردد که بیشتر در تولید پوشک‌های کامل به علت نیاز بر استقامت بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد ولی به‌طور کلی لطافت لایه‌های ترموباند از اسپان باند بیشتر است.

▪ پیشنهادات شما برای بهبود وضعیت صنعت منسوجات نبافته در ایران چیست؟

ـ به یاد دارم سال‌های ابتدائی تولید که برای اخذ مجوز تولید اقدام کرده بودیم به اداره طرح و برنامه در وزارت صنایع رفتیم. این اداره آمار تولیدات صنعتی (در هر زمینه‌ای در ایران) را در اختیار داشت و اطلاعات مفید و ارزشمندی را در اختیارمان قرار داد. متأسفانه در حال حاضر این سیستم به‌طور کلی حذف شده است و هر کسی بدون مطالعه، برنامه‌ریزی و آگاهی از تعداد کارخانجات و تولیدات مشابه، اقدام به راه‌اندازی کارخانه می‌نماید.

پیشنهاد می‌کنم این بخش از صنایع (منسوجات نبافته) در وزارت صنایع و معادن و نهادهای ذیربط مورد توجه قرار گیرد. سال‌های گذشته کارخانجات تولید لائی در ایران انگشت‌شمار بود و آماری از آنها وجود نداشت. اولین کارخانه بی‌بافت برای تولید لائی ترمو در سال ۱۳۶۱ راه‌اندازی شد، در آن زمان فقط دو کارخانه نوباف و ایران لائی به تولید منسوجات نبافته در زمینه تولید منسوجات نبافته در زمینه تولید لائی سوزنی و اسپری می‌پرداخت. در آن سال‌ها بازار تولید منسوجات نبافته از رونق خوبی برخوردار بود اما به‌تدریج با راه‌اندازی کارخانجات متفرقه، پس از گذشت ۵ ـ ۴ سال این تعداد اندک به بیش از ۵۰ واحد تولیدی منسوجات نبافته رسید که روند آن هنوز هم رو به افزایش می‌باشد. از یک طرف تعدادی از کارخانه‌ها به علت مشکلات اقتصادی تعطیل شده و از سوی دیگر کارخانجات جدید بدون مطالعه و برنامه‌ریزی راه‌اندازی می‌گردید. در نتیجه کارخانه‌ها از تولید یکدیگر کپی کرده در نتیجه دچار ضرر می‌شوند. در شرایط فعلی آن‌قدر تعداد کارخانجات تولید لائی افزایش یافته که قیمت فروش اصلاً معقول نیست و اگر این سرمایه در کارهای دیگری استفاده شود، سود به مراتب بیشتری از تولید منسوجات نبافته را در برخواهد داشت. اکثر کارخانجات فعلی با اخذ وام و ورود ماشین‌آلات خارج از رده اقدام به راه‌اندازی خط تولید نموده و آنها هم به علت بدی بازار متوقف و یا در حال فروش ماشین‌آلات خود می‌باشند. برای مثال اکثر کارخانجات ایزوگام به دلیل افزایش روزمره قیمت لائی، اقدام به راه‌اندازی یک خط حلاجی، کاردینگ، لائی‌گذار و دستگاه سوزن‌زنی در کارخانه خود کرده‌اند زیرا برایشان مقرون به‌صرفه نبوده که لائی را از یک شرکت دیگر خریداری کنند که این خود نیز موجب رکود بازار گردیده است.

▪ مطلب آخر؟

ـ به نظرم بقای کارخانجاتی مانند ما به سیاست‌ها بستگی دارد. زمانی به دلیل وضعیت مطلوب فروش درآمد سرانه کارخانجات قابل توجه بود در نتیجه کفش، لباس و ... با حجم زیادی در بازار خرید و فروش می‌شد اما امروزه درآمد قشر متوسط آن‌قدر کاهش یافته که پوشاک در اولویت خانواده‌ها قرار ندارند و بیشترین هزینه صرف خوراک و هزینه‌های روزمره می‌شود و متأسفانه این روند ادامه دارد.

با توجه به هشدارهای سندیکای صنایع نساجی و دست‌اندرکاران صنایع نساجی به مسئولین محترم در خصوص کمرنگ شدن این صنعت در عرصه تولید و مشکلات بیمه، مالیات، برق، گاز، قانون چک و کارگر که باعث کند شدن تولید و نهایتاً تعطیل کارخانجات خواهد بود هیچ توجهی نکرده و با تسهیلاتی که به واردات کالا نظیر تعدیل تعرفه گمرکی و غیره داده‌اند موجب از بین رفتن این صنعت خواهد شد.

تسهیلات بانکی نظیر وام و غیره هیچ مشکلی را از این صنعت حل نخواهد کرد زیرا وام‌های دریافتی به علت نداشتن سود در چرخه تولید پس از دریافت از بانک در زمینه‌های دیگر مانند ساخت و ساز استفاده می‌گردد. کارخانجات رها شده‌اند. بقای کارخانجاتی مانند ما به سیاست‌ها بستگی دارد. زمانی به دلیل وضعیت مطلوب فروش درآمد سرانه کارخانجات قابل توجه بود در نتیجه کفش، لباس و ... با حجم زیادی در بازار خرید و فروش می‌شد اما امروزه درآمد قشر متوسط آن‌قدر کاهش یافته که پوشاک در اولویت خانواده‌ها قرار ندارد و بیشترین هزینه صرف خوراک می‌شود متأسفانه این روند ادامه دارد.

در چند سال اخیر، توان تولید ما تحلیل رفته، تعداد کارگرانمان کمتر شده و با این روند به‌تدریج تولید متوقف خواهد شد. تمام سرمایه‌ خود را به ت ولید اختصاص داده‌ایم تا بتوانیم کارخانه و تولید را حفظ کنیم. پس برای ادامه حیات به سیاست‌های کلان دولت وابسته هستیم. کیفیت کالای وارداتی چینی درجه ۳ و ۴ است، در صورت واردات جنس چینی درجه یک متوجه خواهید شد که از محصولات ما بسیار گران‌تر خواهد بود. باور کنید تولیدات ایرانی در بسیاری از زمینه‌ها کیفیت بسیار خوبی دارد. باید مهم‌ترین و مهم‌ترین سیاست دولت مسئله بقای کارخانجات تولیدی مانند ما باشد.

اگرچه واردات محصولات چینی در بازار سایر کشورها هم برای آنان مشکل‌ساز بوده است اما آنها ورودی کالا را طبق استاندارد در نظر گرفته‌اند تا ورود محصولات چینی به‌صورت صحیح و طبق استاندارد انجام پذیرد، در کشور ما هم سیستم استاندارد برقرار است اما به دلیل بسیاری از مشکلات موجود، رعایت نمی‌شود. در صورت رعایت و اجرای استانداردها قیمت کالای چینی به مراتب از قیمت کالای داخلی بیشتر خواهد شد. لذا فقط چشم به سیاست‌گذاری دولت در زمینه کنترل واردات کالا به کشور داریم زیرا واردات بی‌رویه به‌تدریج تولید در کشور را از بین می‌برد.

شرکت‌های خارجی یکی پس از دیگری از قبول اعتبار اسنادی ایران خودداری می‌کنند، بنابراین برای خرید مواد اولیه مشکلاتی را برای کارخانجات به وجود آورده است. بسیاری از شرکت‌ها دیگر لوازم یدکی کارخانجات را به‌ علت شرایط فعلی به ایران نمی‌فروشند، کارخانجات مجبورند به روش‌های دیگر با قیمت بیشتر آن را وارد نمایند. نوسانات برق باعث صدمه بردهای الکترونیکی دستگاه‌ها شده و هر ماه می‌بایست تعدادی از این بردها تعویض شود که با شرایط اعلام شده و اقعاً واردات آنها روز به روز مشکل‌تر می‌شود. هزینه برق هم هر ساله رو به افزایش بوده و هیچ توجهی به این خسارت نمی‌شود و اگر چند روز از پرداخت قبض دیر شود اعلام می‌کنند که برق کارخانه را قطع خواهند نمود.

پس از هزینه سرسام‌آور کلیه سیستم‌های کارخانه را از گازوئیل به گاز تبدیل نمودیم و در سال ۸۶ خوشحال از این‌که دیگر مشکل سوخت نخواهیم داشت سال رو شروع کردیم ولی در شرایط حاضر مدت شش هفته است که گاز کارخانه کاملاً قطع شده و بخشی از خطوط تولید متوقف، لذا در این شرایط بحرانی پایان سال مجبور به تعدیل نیرو و کم کردن ساعات کار می‌باشیم. مجدداً جهت گرمای سالن‌ها و راه‌اندازی خطوط جهت بقای کارخانه مجبور به تعویض مشعل‌ها از گاز به گازوئیل شده ولی به علت هزینه گزاف نتوانستیم این تبدیل را کامل انجام دهیم.

ما واقعاً دست کمک به‌سوی مسئولین محترم دراز کرده و تقاضای رسیدگی به وضعیت نابه‌سامان صنایع نساجی داریم. هیچ کارخانه‌ای مایل به اخراج کارگران خود نبوده و کارگران سرقفلی کارخانجات هستند ولی با شرایط به وجود آمده فعلی برای بقاء کارخانجات مجبور به تعدیل نیرو می‌باشند.