در کوچه باغ های ایران

بهار شکل و شمایل شهر های ایران را تغییر داده است

این درست که نوروز بهترین زمان سفر برای مردم است، فراغت طولانی نوروز حتی اگر به بهانه فرار از تعطیلات طولانی و رخوتناک آن باشد مردم ایران را مجبور به سفر می‌کند، اما نکته جالب این‌که بسیاری از ایرانگردان زمان مناسب سفر را نه در تعطیلات نوروز که بعد از این تعطیلات می‌دانند البته اگر کار و مشغله اجازه دهد، چرا که این زمان نه از شلوغی عید خبری هست و نه از گرانی آن.

ایران از غرب و شرق و شمال و جنوب سرشار از دیدنی‌های جذاب است، صفحه ایرانگردی این شماره اختصاص به مکان‌هایی دارد که دیدنشان در بهار با دیگر فصل‌ها آنقدر تفاوت دارد که انگار جای متفاوتی را دیده باشید. چمدانتان را دم دست بگذارید شاید دوباره وسوسه شوید دل به جاده بزنید.

● زندگی در سایه انجیر معابد

هم خشکی است هم دریا. دل به جاده زدن به قصد دیدن پارک نایبند یک تیر و دو نشان است؛ چرا هم استان بوشهر و دیدنی‌هایش را می‌توان دید و هم به تماشای شگفتی‌های هرمزگان نشست.

پارک ملی نایبند ‌سال ۱۳۸۳ به عنوان نخستین پارک ملی دریایی ایران ثبت شد. اهمیت این پارک ملی دریایی به دلیل تنوع زیست گیاهی و جانوری آن است. علت آن را هم باید استقرار این پارک در دو محدوده خشکی و دریا دانست.

ارزشمندترین پوشش گیاهی این منطقه را جنگل‌های حرا و درختان انجیر معابد تشکیل می‌دهند. کل، بز وحشی، قوچ، میش، آهو، جبیر و پلنگ از مهم‌ترین گونه‌های جانوری پارک ملی نایبند محسوب می‌شود. در محدوده دریایی این پارک، کلونی‌های مرجانی و علف‌های دریایی، مهم‌ترین گونه‌های زنده به شمار می‌رود.

● ارگ تماشایی راین

ارگ راین در جنوب غربی شهر راین کرمان قرار دارد. قدمت استقرار ارگ در راین به پیش از اسلام و زمان ساسانیان برمی‌گردد. قلعه راین تنها یک در ورودی در جبهه شرقی دارد و از طریق‌ سردر بزرگ و باشکوهی به محوطه داخلی ارگ راه می‌یابد. ارگ راین الگویی کامل از قلعه‌های مسکونی را به نمایش می‌گذارد که دارای دو بخش متفاوت عامه‌نشین و اعیان‌نشین بوده است. فضاهایی عمومی چون حمام، زورخانه، مسجد و اصطبل نیز در آن دیده می‌شود. ‌داخل ارگ همچنین چهار ساختمان زیبا که احتمالا اعیان‌نشین بوده است، وجود دارد. گفته می‌شود این قلعه تا ۱۵۰ سال پیش نیز مسکونی بوده است. ارگ راین الگویی کامل از قلعه‌های مسکونی را به نمایش می‌گذارد که دارای دو بخش متفاوت عامه‌نشین و اعیان‌نشین بوده است. فضاهایی عمومی چون حمام، زورخانه، مسجد و اصطبل نیز در آن دیده می‌شود. در داخل ارگ همچنین چهار ساختمان زیبا که احتمالا اعیان‌نشین بوده است، وجود دارد. گفته می‌شود این قلعه تا ۱۵۰ سال پیش نیز مسکونی بوده است.

● روستایی‌ که پایتخت است

راه رفتن در کوچه باغ‌های نیشابور و بوی عطر گل در فضای آن آنقدر هوش‌بر است که هر کسی را وسوسه کند راهی کوچه باغ‌های نیشابور شود. اما در حاشیه شهر خاطره‌ها و در ۲۰ کیلومتری آن روستایی پلکانی قرار دارد با نام خرو. هرچند که این روستا چند سالی است صاحب شهرداری شده و به شهر تبدیل شده است، اما همچنان حال و هوایی روستایی دارد‌ و مکانی دلپذیر برای کسب آرامش و تمدد اعصاب است. روستای خرو ‌‌در کوهپایه‌های بینالود قرار دارد و دارای ارتفاعاتی سرسبز و آبشارهایی چشم‌نواز است. عمده فعالیت مردم خرو باغداری است و باغ‌های میوه در سراسر این روستا پراکنده هستند. اردیبهشت‌ بهترین زمان برای بازدید از پایتخت آلوی ایران است. خرو کوچه‌باغ‌های باصفا و پیچ در پیچ زیبایی دارد که به گردشگران امکان پیاده‌روی‌ در فضایی آرام با هوایی پاکیزه را می‌دهد. گردشگران می‌توانند علاوه بر لذت بردن از طبیعت این روستا، اقامت در خانه‌های محلی را نیز تجربه‌ کنند.

● جنگلی پر از فندق

جنگل فندقلو در ۲۵ کیلومتری شهر اردبیل و ۱۰ کیلومتری جنوب شهر نمین قرار دارد. به طور کلی مساحت این منطقه ۱۶ هزار هکتار است که چهار هزار هکتار آن تحت پوشش جنگلی و باقی آن مرتع است. هزار هکتار از این جنگل را درختان فندق تشکیل داده وعلت نامگذاری آن به فندقلو نیز همین است. جنگل فندقلو استعداد پرورش بیش از صد نوع گل از جمله بومادران و بابونه را دارد. به دلیل قرارگرفتن این جنگل در ارتفاعات، تابستان‌های این منطقه بسیار خنک و مطبوع است. گرگ، روباه، خوک وحشی، خرگوش، خرس قهوه‌ای و پرندگانی چون عقاب طلایی، چکاوک، کلاغ ابلغ و هدهد مهم‌ترین گونه‌های جانوری موجود در جنگل فندقلو هستند. در غرب این جنگل روستاهای بسیاری چون خانقاه علیا، کله‌سر، کریم‌کندی و دورجین وجود دارد که می‌توان پس از یک پیاده‌روی طولانی در جنگل به آنجا رفت و از جاذبه‌های زندگی روستایی بهره برد.

● حال و هوای امامزاده

شاید قزوین را به الموتش بشناسند هر چند دشت‌های فراخ قزوین در بهار تصویر تازه‌ای از این شهر به شما هدیه می‌کند اما آرامگاه امامزاده حسین(ع) در این شهر از دیدنی‌هایی است که کمتر کسی از حال و هوای آنجا خبر دارد. ‌آرامگاه امامزاده حسین(ع) معروف به شاهزاده حسین فرزند بلافصل امام رضا(ع) است که ‌سال ۲۰۱ هـ .ق وفات یافتند. در طول سال‌ها دانشمندان، سخنوران و بزرگان شهر قزوین در صحن این امامزاده به خاک سپرده شده‌اند. ساختمان این بقعه که در طول جنگ‌های مغول آسیب فراوان دیده بوددر دوره‌ صفویه به آبادانی قابل توجهی دست یافت و بخش‌های بسیاری به ساختمان آن افزوده شد. در حال حاضر بقعه شاهزاده حسین(ع) دارای دروازه‌ ورودی، صحن‌های متعدد دورتادور حیاط، رواق، میان‌سرا، ایوان به همراه ساختمان گنبددار و بقعه اصلی است. با ارزش‌ترین شی موجود در این آرامگاه، ضریح نفیس چوبی آن است که از شاهکارهای منبت‌کاری قرن نهم هجری است.

آذر کمانی