گرسنگی تهدید بزرگ همیشگی

درحالی که که بیش از یک میلیارد نفر درجهان از گرسنگی رنج می برند در برخی از کشورها میلیون ها تن مواد غذایی به دلیل عرضه نامناسب و مهم تر از آن استفاده غلط و بی رویه به هدر می رود

درحالی که که بیش از یک میلیارد نفر درجهان از گرسنگی رنج می برند در برخی از کشورها میلیون ها تن مواد غذایی به دلیل عرضه نامناسب و مهم تر از آن استفاده غلط و بی رویه به هدر می رود.

کمبود مواد غذایی تهدیدی است که بسیار جدی بوده و درحال حاضر بیش از گذشته شاهد بروزنشانه هایی از آن در سطح جهان هستیم.

از این رو مقابله با این مساله نیازمند اتخاذ راهبردهایی اساسی و جدی است. هشدار سازمان های مرتبط دراین زمینه پیرامون اتلاف مواد غذایی در چرخه تولید توزیع و مصرف اشتباه بسیار جدی است مسلماً تا زمانی که دلایل و نتایج حاصل از معضل را مورد توجه قرارندهیم. هیچ اقدامی دراین زمینه موثر نخواهد بود.

سازمان جهانی خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) معتقد است یک سوم از غذای تولید شده برای مصرف انسانی درجهان، هرسال از بین رفته یا به هدر می رود.

گزارش این سازمان که بر مبنای پژوهش موسسه غذا و بیوتکنولوژی و اسمرک سوئد است، حدود ۱۴میلیارد تن غذا درجهان به دلیل ناکار آمدی درزنجیره تامین از بین رفته یا به هدرمی رود. در بحبوحه افزایش قیمت های جهانی غذا، کاهش اتلاف غذا درکشورهای درحال توسعه می تواند تاثیر فوری و قابل ملاحظه ای درمعاش و امنیت غذا در برخی از فقیرترین کشورهای جهان داشته باشد.

اما درحالیکه اتلاف غذای کشورهای غنی بیشتر در سطح مصرف کننده است، دلیل اصلی هدر رفتن مواد غذایی درکشورهای درحال توسعه، زیر ساخت ضعیف ازجمله روند ذخیره سازی ضعیف مواد غذایی و تسهیلات بسته بندی است که قادر به تازه نگه داشتن غذا نیستند. اتلاف غذا به معنی اتلاف درآمد برای کشاورزان کوچک و قیمت های بالاتر برای مصرف کنندگان ضعیف درکشورهای درحال توسعه است.

براساس آمارها این میزان غذای تلف یا ضایع شده درهر سال معادل نیمی از کل تولید سالانه غلات درجهان است. هم اکنون حدود ۹۰۰میلیون نفر درسراسر جهان از گرسنگی رنج می برند.

درکشورهای صنعتی مشکل بیشتر به فروشندگان و مصرف کنندگان مربوط می شود که مواد غذایی کاملا قابل خوردن را روانه سطل زباله می کنند.

هم اکنون مصرف کنندگان درکشورهای ثروتمند خاورمیانه هرسال به ازای هر نفر ۶۵تا ۹۰ کیلوگرم غذا را تلف می کنند.

● مصرف بیشتر با تبلیغات گسترده

با تبلیغات شرکت های صنعتی مصرف کنندگان درکشورهای ثروتمند به طور عمومی ترغیب می شوند که بیشتر از حدی که نیاز دارند غذا بخرند. و به عنوان نمونه به اندازه به بیش از حد غذاهای آماده تولید شده بوسیله صنایع غذایی و بزرگ غذاهای بوفه ای با قیمت ثابت در رستوران ها اشاره می کند.

درواقع حدود یک سوم مواد خوراکی درجهان به سطل های زباله ریخته می شوند. از ۳/۱میلیارد تن مواد خوراکی که سالانه در جهان تولید می شود، حدود یک سوم آن به سطل های زباله ریخته می شوند. کشورهای صنعتی سالانه ۲۲۲ میلیون تن مواد غذایی دور می ریزند. این مقدار به اندازه کل مواد خوراکی تولید شده درکشورهای افریقایی محروم است.

توسعه صنعتی دراین کشورهای پیشرفته، منجر به تولید بالا شده است. افزایش تولید در بخش های مختلف به خصوص درصنایع غذایی باعث شده تا، تولیدکنندگان مردم را به مصرف بیشتر تشویق کنند.

همچنین دولت های پیشرفته با وضع قوانینی میزان جمعیت درکشورهای خود را تحت کنترل در آورده تا، میزان رفاه و درآمد سرانه دراین کشورها افزایش یابد. اشتغال مناسب، تولید بالا، درآمد مناسب و تشویق به مصرف بیشتر باعث شده است تا، مردم درجوامع صنعتی، مصرف کننده مواد غذایی درسطح بالایی باشند.

از طرف دیگر تبلیغات گسترده صنایع تولیدی مواد غذایی درکشورهای صنعتی و انواع تشویق ها برای مصرف بیشتر، به نوعی مردم این کشورها را به سمت، استفاده بیشتر از مواد خوراکی،سوق داده است. البته در طرف مقابل تولیدکنندگان مواد غذایی نیز به دلیل، سیستم های تولیدی نامناسب و بسته بندی های نامرغوب، نقشی اساسی در اسراف مواد غذایی ایفا می کنند.

حال در مقابل کشورهای صنعتی این مشکلات در کشورهای درحال توسعه و فقیر بیشتر می باشد و به شکل دیگری می دهد. توسعه نیافتگی بلای جان بسیاری از مردم جهان به ویژه در آفریقا شده است. توزیع نامناسب درآمد باعث شده است تا بسیاری از مردم در این کشورها زیرخط فقر زندگی کنند و در گرسنگی روزهای خود را سپری کنند.

کشاورزی در این کشورها با بهره وری بسیار پایین انجام می پذیرد، درحالی که بیشترین میزان نیروی کار را همین بخش به خود اختصاص داده است. سرانه موادغذایی تولید شده به ازای هر نفر بسیار پایین می باشد. همچنین در کشورهای درحال توسعه بسیاری از موادغذایی به دلیل عدم وجود امکانات مناسب تولید و بسته بندی بسیار پایین تر از کشورهای صنعتی به هدر می روند.

و در نهایت درچند سال اخیر افزایش قیمت موادغذایی باعث شده است تا، بسیاری از مردم جهان در سوء تغذیه بسر ببرند. افزایش جمعیت جهان و عدم رشد تولید موادغذایی متناسب با آن، یکی از دلایل میزان گرسنگی بالا در جهان می باشد.

● بحران غذایی شدید در راه است

درحالی که قیمت موادغذایی درحال افزایش است، بسیاری از جوامع صنعتی به دلیل منافع خود، مردم را به مصرف بیشتر ترغیب می کنند. این تشویق بیشتر، دورریزی موادغذایی را به دنبال دارد. صنایع بسته بندی در این کشورها هنوز بسیار ناکارآمد می باشد. بطوریکه، بسیاری از موادغذایی در روند فرآوری و بسته بندی هدر می روند. این درحالی است که در بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی مردم بسیاری از گرسنگی و سوء تغذیه رنج می برند.

توزیع مناسب خوراک در جهان و نجات کشورهای فقیر از وظایف انسانی همه کشورهای صنعتی می باشد. ارتقا سیستم های تولیدی مناسب، افزایش بهره وری تولید و کاهش دورریزی موادغذایی می تواند، کاهش سطح گرسنگی درجهان را بدنبال داشته باشد.

آژانس بین المللی اکسفم با گزارشی هشدار داده است که طی چند سال آینده جهان با بحران غذایی بی سابقه ای مواجه خواهد شد. برهمین اساس طی ۱۵ سال آینده قیمت موادغذایی با توجه به افزایش ۶۰ درصدی در میزان تقاضای جهانی، چندین برابر خواهد شد.

این درحالی است که پیش بینی می شود قیمت غلات استراتژیک مانند گندم و ذرت که بخش گسترده ای از غذای مردم جهان را تامین می کنند با افزایش قیمتی در حدود ۱۲۰ تا ۱۸۰ درصد مواجه باشند و این به مفهوم افزایش تعداد گرسنگان جهان است.

از این رو هشدارهای جدی اکسفم را می توان در راستای بازنگری سیستم تامین موادغذایی و درخواست این آژانس از سیاست گذاران و دولتمردان کشورهای مختلف برای اتخاذ اقداماتی موثرتر دراین زمینه دانست.

مشکل بحران موادغذایی در آینده زمانی جدی تر می شود که پیش بینی های اکسفم از سوی دیگر سازمان ها و آژانس های بین المللی مورد تایید قرار گرفته است. سازمان ملل هشدار داده است که تورم ایجاد شده در بازار موادغذایی می تواند به بروز آشوب و ناآرامی در کشورهای مختلف همانند آنچه درسال ۲۰۰۸ رخ داد منجر شود. از سوی دیگر بانک جهانی نیز طی ماه های اخیر همواره نسبت به ایجاد بحران غذایی در سطح جهان و کمبود موادغذایی هشدار داده است.

● افزایش تولید نابرابر

با افزایش مداوم جمعیت دنیا نیاز به موادغذایی روز به روز با سرعتی شگرف افزایش می یابد. جمعیت جهان تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ۸ میلیارد نفر خواهد رسید که تامین موادغذایی این جمعیت نیاز به کوشش پیگیری در زمینه کشاورزی و علوم وابسته دارد.

با وجود پیشرفتهای قابل توجه در سه دهه اخیر مصرف سالیانه موادغذایی فقط در حدود ۱۵درصد افزایش یافته است. براساس برآوردهای موجود تا سال ۲۰۳۰ باید مقدار تولید محصولات غذایی در کشورهای درحال توسعه ۶۲ درصد بیشتر از تولید فعلی آن باشد تا بتواند همگام با جمعیت روبه رشد حرکت نماید و بدرستی جوابگوی نیازهای آنها باشد.

مقدار تولید جهانی میوه ها و سبزی ها در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ به ترتیب ۵۱۰ و ۵۴۷ میلیون تن بوده است. درسال ۲۰۱۰ مقدار تولید سبزیها ۲/۴ درصد و میوه ها ۸/۱ درصد درسال افزایش نشان داده است، ولی این افزایش برای همه کشورها بویژه کشورهای درحال توسعه که به دلیل ضعف تکنولوژی توانایی رقابت با کشورهای توسعه یافته را ندارند، یکنواخت نبوده است از سوی دیگر افزایش تولید محصولات کشاورزی با توجه به شرایط آب وهوایی، محدودیت منابع آبی و نیز محدودیت زمین های دارای پتانسیل تولید کشت های دیم در بسیاری از نقاط جهان امکان پذیر است.

بنابراین برای تامین موادغذایی باید بهره وری از عوامل تولید بویژه آب و خاک افزایش و ضایعات موادغذایی تا حد امکان کاهش یابد. هرساله مقداربسیار زیادی از محصولات زراعی و باغی در مراحل گوناگون بویژه پس از برداشت دچار افت کیفیت می گردد به طوری که مقدار این ضایعات در کشورهای جهان سوم به دلیل کم توجهی به اصول نگهداری فرآورده های کشاورزی و عدم توسعه و تکامل روش های علمی انبارداری و خسارت ناشی از افتهای انباری به مراتب بیش از کشورهای صنعتی است.

اگر آسیب های وارده به محصولات کشاورزی در مزرعه ها و باغها نیز به آن افزوده شود موجب تولید مقدار زیادی ضایعات در محصولات کشاورزی خواهد شد.

به طوری که براساس آمار سازمان خوارو بار جهانی مقدار این ضایعات در کشورهای آمریکای لاتین به ۲۸ درصد و در آفریقا به ۵۱ درصد بالغ می شود در کشور ما نیز به دلیل نارسایی های موجود در سیستم نگهداری، تبدیل و توزیع مقداری از محصولات کشاورزی ضایع می شود که مقدار آن به نسبت بالا است. بر پایه آمارهای موجود به طور متوسط ۴۲ درصداز محصولات کشاورزی در خاورمیانه اسراف می شود که این خود غذای ۲۵ تا ۳۰ میلیون نفر از جمعیت کشور است.

دلایل متنوعی از قبیل احتکار و اتخاذ سیاست های اشتباه صادرات و واردات را در ارتباط با بحران احتمالی که از برخی جهات اجتناب ناپذیر نیز به نظر می رسند، عنوان می کنند اما به اعتقاد بسیاری مهمترین عامل در این زمینه تغییرات آب و هوایی جهان است.

مسئله مهمی که باید در این باره مورد توجه قرار بگیرد این است که میزان مصرف مواد غذایی و استفاده از منابع طبیعی در کشورهای توسعه یافته جهان بسیار بیشتر از کشورهای جهان سوم و یا در حال توسعه است. در نتیجه کشورهای صنعتی نه تنها سطح بالایی از انتشار گازهای گلخانه ای را به خود اختصاص داده اند بلکه میزان اتلاف مواد غذایی و آب بیشتری را نیز به خود اختصاص داده اند.

به عنوان مثال شهروند کشورهای ثروتمند که رشد اقتصادی دارند به طور میانگین سالیانه ۹۰ کیلوگرم گوشت مصرف می کند که این میزان در برخی کشورهای جهان سوم به طور میانگین برابر با ۵ کیلوگرم است.

در واقع فقر و درآمد محدود در کشورهای در حال توسعه، اتلاف غذا را غیرقابل قبول می کند و مصرف کنندگان ضعیف در کشورهای کم درآمد معمولاً همیشه میزان کمتری غذا خریداری می کنند.

متخصصان کاهش وابستگی به فروشندگانی مانند سوپرمارکت های بزرگ و فروش مستقیم تولیدات زراعی به مصرف کنندگان را برای کمک به کاهش اتلاف غذا پیشنهاد کرده است. همچنین کشورهای در حال توسعه را به سرمایه گذاری در زیرساخت و حمل و نقل و توجه بیشتر به ذخیره سازی و بسته بندی غذا فراخوانده است.

● سیاست های غلط و مدیریت های نابجا

پیش بینی مقدار ضایعات محصولات غذایی مشکل است زیرا عوامل اصلی تولید ضایعات مربوط به آسیبهای فیزیکی و حمله ریززنده ها می شود که در عمل در سه مرحله پیش از برداشت، برداشت و پس از آن رخ می دهد ولی بخش عمده ضایعات مربوط به مراحل برداشت و پس از آن تا مرحله مصرف است.

ضایعاتی که منشا فیزیکی دارند و بر اثر آب و هوای نامطلوب مانند گرما یا سرمای بیش از حد یا ناکافی به وجود می آیند. در بسیاری موارد شرایط محیطی نامناسب سبب ضایع شدن محصول ذخیره شده می گردد.

عوامل فیزیولوژیکی که موجب پیری محصول در طول مدت نگهداری در انبار می شود و به علت واکنشهای طبیعی یعنی بیوشیمیایی یا شیمیایی به وجود می آید، در بسیاری موارد فرآورده های نهایی و حد واسط این واکنش ها نامطلوب بوده، موجب افزایش قابل توجه در افت ارزش غذایی محصولات می شود.

ضایعات ناشی از عوامل اجتماعی و اقتصادی که بر اثر سیاستگذاری های غلط به وجود می آیند

این موارد شامل شرایط مدیریتی خاصی می شود که در آن یک راه حل تکنولوژیکی کافی نیست یا برای به مرحله اجرا گذاشتن آن با مشکلاتی روبرو است. برای مثال نبود اطلاعات و برنامه ریزی ضعیف در رابطه با مدیریت منابع انسانی، اقتصادی و علمی از جمله این موارد است که سبب اسراف غذایی می شود. به همین دلیل معایب مهم در اتلاف مواد غذایی عبارتند از:

نبود اطلاعات کافی از اصول علمی مربوط به نگهداری، فرآیند، بسته بندی، حمل و نقل و توزیع محصولات غذایی.

● ناکارآمد بودن سازمانها و نهادهای تجاری دولتی یا خصوصی برای بازاریابی محصولات

تجهیز نبودن وسایل حمل و نقل محصولات خام بویژه میوه ها و سبزی ها به سیستم خنک کننده، موجب آسیب دیدن حجم زیادی از آنها می شود.

به طور کلی ضایعات در فرایندهای تولید به دلیل ضعف تکنولوژی و مدیریت تولید و انبار و فروش و نبودن تجهیزات فرآوری و نگهداری و سردخانه ای و حمل مناسب برای بسته بندی و ذخیره و عرضه به بازارهای مصرف صورت می گیرد و شیوه های مصرف غلط توسط مصرف کنندگان و تبدیل مواد غذایی به عنوان بخشی از زباله های خانگی، مهم ترین بخش های هدر رفتن غذا در سطح جهان است.

اهمیت این مسئله به این دلیل بسیار قابل توجه است که سالانه به طور متوسط ۴/۱میلیارد تن مواد غذایی به صورت ضایعات زباله تلف می شود و از سوی دیگر بیش از یک ششم جمعیت زمین که نزدیک به یک میلیارد نفر می شوند دچار سوءتغذیه و تقریباً یک سوم ساکنان این سیاره همواره با گرسنگی روبه رو هستند و تغذیه ضعیف در دوران جنینی و نوزادی به طور مستمر علت یک سوم مرگ و میر کودکان در کشورهای درحال توسعه است.

تعداد افراد گرسنه در جهان در سال۲۰۱۰ به ۱۱۰میلیون نفر رسیده و حدود ۰۷/۱میلیارد نفر دچار سوءتغذیه بوده و تقریباً گرسنگی علت اساسی مرگ و میر سالانه ۵/۳۰میلیون نفر از کودکان سراسر جهان است.

خانوارها در کشورهای درحال توسعه به طور میانگین ۷۵درصد درآمدشان را صرف غذا می کنند و خانوارها در کشورهای صنعتی ۱۸-۱۵درصد درآمدشان را به غذا اختصاص می دهند. در یک برآورد از ترکیب گرسنگان جهان ۸۰درصد را زنان و دختران تشکیل می دهند. درحالی که زنان روستایی به تنهایی نیمی از غذای جهان و ۷۰ تا ۸۰ درصد غذا در اغلب کشورهای درحال توسعه را تولید می کنند.

بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ شمار کودکانی که در کشورهای آفریقایی از کم وزنی مفرط رنج می برند، افزایش داشته است. کمبود ریزمغذی ها که یکی از عوامل اصلی کم وزنی مفرط کودکان است، یکی از اصلی ترین مشکلات بهداشتی جهان را تشکیل و کم خونی ناشی از کمبود آهن و روی، احتمال مرگ زود هنگام کودکان و مادران، کاهش بهرهA می دهد زیرا کمبود ویتامین هوشی کودکان و تنزل قابل توجه کیفیت زندگی، بهره وری و رشد اقتصادی را در کشورهای درحال توسعه به شدت افزایش داده است.

کم خونی ناشی از کمبود آهن، حدود ۷۰درصد از مادران غیرباردار در هند و بیش از ۶۰درصد از زنان منطقه مرکزی آفریقا و نیز بر سیستم ایمنی ۴۰درصد از کودکان زیر ۵سال کشورهای درحال توسعه اثر گذاشته و به طور معمول کمبود ویتامین به سالانه مرگ یک میلیون کودک در این کشورها می انجامد. در برخی از کشورها، این آمارها بسیار ناامیدکننده تر هستند که از آن میان می توان به آمار ۴۰درصدی کودکان هندی که از کمبود ویتامین پیش از رفتن به مدرسه رنج می برند اشاره کرد.

● افزایش نیاز به مواد غذایی

آژانس برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد در اطلاعیه ای به مناسبت روز جهانی غذا با اشاره به شکسته شدن رکورد آمار گرسنگان جهان بر این موضوع تأکید دارد که روند کمک رسانی غذایی اکنون در پایین ترین سطح خود در ۲۰سال اخیر قرار دارد و این موضوع درحالی است که آمار گرسنگان جهان به دلیل تأثیر ترکیبی نرخ بالای مواد غذایی، بحران مالی جهانی و تغییرات الگوهای آب و هوایی رو به افزایش است.

به عقیده کارشناسان امروزه توجه سیاست سازان جهانی بر بدبختی های ناشی از بحران مالی متمرکز است اما بحران واقعی؛ گرسنگی و سوءتغذیه است.

از سوی دیگر ۵۵درصد مردم فقیر جهان روستایی هستند و زندگی بیشتر آنان وابسته به کشاورزی است و کشاورزی ابزار اساسی برای مبارزه با گرسنگی، سوءتغذیه و حمایت از کاهش فقر و توسعه پایدار است.

در خاورمیانه میزان خوراکی که زباله می شود برابر با ۲۵درصد غذای مصرفی آن کشور است و ارزش آن در سال ۲۰۰۹ میلادی ۲/۴۸ میلیارد دلار برآورد شده است. سهم بسیاری از رقم فوق مربوط به زباله های غذایی رستوران ها و هتل ها و کافه تریاهای مدارس و دبیرستان ها و دانشگاه ها و ناهارخوری های محل های کار است. این زباله ها ناشی از اسراف در استفاده مواد غذایی بیش از نیاز مصرفی است که مازاد آن به صورت زباله به ناچار دور ریخته می شود.

به طور کلی خرید و نگهداری مواد غذایی بیش از اندازه مصرف خود موجب هزینه های دیگری از قبیل حمل و نگهداری برای مصرف کنندگان نیز می شود که معمولا از نظر دور می افتد. در این ارتباط باید گفت براساس آمار منتشره ۷/۱۸ درصد از مصرف انرژی جهان فقط صرف یخچال ها برای حفظ مواد غذایی می شود.

سازمان جهانی خواربار و کشاورزی (فائو) در گزارش بررسی چشم انداز تولید مواد غذایی در سال ۲۰۵۰ برای جمعیت ۹ میلیارد نفری کره زمین، سونامی گرسنگی را پیش بینی کرده است. در این گزارش آمده که برای غلبه بر بحران سال ۲۰۵۰ باید قوانین و چارچوب اقتصادی- اجتماعی حاکم بر جوامع تغییر یابد تا از عدم توازن و نابرابری در توزیع محصولات کشاورزی پرهیز شود.

هم اکنون نسبت به دو دهه قبل نیاز به غذا دو برابر شده، شرایط آب و هوایی کاملا تغییر یافته، دمای کره زمین افزایش یافته، ظرفیت تولید محصول کاهش یافته و در عین حال تقاضای مردم برای غذا بیشتر می شود و چنانچه فکر اساسی برای رفع این معضل نشود بحران گرسنگی حتمی خواهد بود.

بررسی ها نشان می دهد برای تغذیه جهان ۵/۸ میلیارد نفری در سال ۲۰۴۰ لازم است تولید محصولات کشاورزی تا آن زمان ۷۰درصد افزایش یابد و این افزایش بیشتر باید در زمینه محصولات حیاتی و استراتژیک مانند غلات باشد.

یکی از مواردی که متخصصان موادغذایی بر آن تأکید دارند وضع قانون توزیع برابر غذا و منابع است. تولید غلات تا دهه آینده باید حدود دو میلیارد تن افزایش یابد درحالی که تولید کنونی ۴/۲ میلیارد تن است و همچنین تولید گوشت از ۳۲۰ میلیون تن باید به حدود ۶۰۰ میلیون تن در سال ۲۰۲۰ برسد که ۷۲ درصد این میزان در کشورهای پیشرفته به مصرف می رسد و اکنون این مصرف در کشورهای توسعه یافته ۵۸درصد از کل تولید است. گزارش فائو تصریح می دارد که برای رفع گرسنگی در سال ۲۰۲۰ باید سرمایه گذاری در کشاورزی پایه به عنوان یک نیاز تا سال ۲۰۲۰ حدود ۶۰درصد افزایش یابد.

منشور حقوق بشر در سال ۱۹۴۸ گرسنه نماندن و عدم سوءتغذیه را جزو لاینفک حقوق بشر شناخته و در سال ۱۹۸۹ در کنوانسیون حقوق کودکان این اصل مورد تأیید مجدد قرار گرفت در صورتی که هنوز سازمان ملل متحد و جامعه جهانی اقدامی پایان دهنده برای این معضل جهانی انجام نداده اند.

از هر ظرفیتی باید استفاده کرد

برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد در گزارش خود با اشاره به شکسته شدن رکورد آمار به آژانس برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد تصریح می کند که در سال جاری قرار بود آژانس به ۱۲۲ میلیون نفر در ۷۵ کشور جهان کمک هایی غذای برساند ولی به دلیل کسری بودجه سهمیه غذا برخی از کشورها را کاهش داده و برخی دیگر را به حالت تعلیق درآورده است و اکنون تنها ۵ میلیارد دلار از بودجه ۸ میلیارد دلاری این آژانس در سال ۲۰۱۱ توسط کشورهای اهداءکننده تأمین شده است.

برای حل کردن این معضل جهانی جامعه جهانی باید به میزان توان و ظرفیت های موجود خود مسئولیتی را برعهده بگیرند. اما کشورهای توسعه یافته و صنعتی جهان با توجه به برخورداری از منابع مالی بیشتر و همچنین سهم بیشتر در این ایجاد این مشکل باید هزینه بیشتری را در مسیر صرف کنند. و کشورهای درحال توسعه نیز با فرهنگ سازی گسترده و برطرف کردن موانع تولید و توزیع موادغذایی توان بیشتری در این زمینه صرف کند.

علیرضا سزاوار