کاهش سرمایه اجتماعی و رشد آسیب های اجتماعی

محمد حسن شربتیان

کاهش سرمایه اجتماعی در جامعه ایران ناشی از وجود تنزل پارامترهای روابط اجتماعی، عقلانیت مفرط، عدم رعایت تکالیف و انتظارات اجتماعی، بی اعتمادی و..." منجربه بروز آسیب های اجتماعی شده است. وجود فقدان امنیت اجتماعی در جامعه ناشی از عدم همبستگی و انسجام درون گروهی، گسترش ارتباطات اجتماعی منفی و پیوندهای منفی عدم نظارت دقیق از سوی خانواده و دستگاه های نظارتی باعث کاهش اعتماد اجتماعی و مشارکت مدنی شهروندان در بر قراری نظم اجتماعی و همکاری مستمر با سازمان پلیس گردیده است. متاسفانه آسیب فرهنگی، دروغ از مهمترین مسائل اجتماعی در بی اعتمادی جامعه تأثیر مخربی بر روابط و اعمال افراد و سازمان ها گذاشته است. بر اساس تئوری ساختار اجتماعی، رشد مناطق حاشیه نشین و فقیر در ایران منجربه پرورش افراد منحرف شده است،همچنین بر اساس تئوری فشار در جامعه، وقایع پرتنش و اضطراب خانواده یا محله زندگی منجربه رشد احساس منفی، بزهکاری و کاهش امنیت اجتماعی و فقدان سرمایه های جمعی شده است. در نتیجه  کاهش این ابعاد ما شاهد مسائل اجتماعی همچون طلاق، خانواده تک والدینی، سقط جنین، اعتیاد، مصرف مواد الکلی، ستیز فرهنگی و اقتدار گرایی در خانواده، افزایش از هم گسیختگی  زندگی زناشویی، ممانعت از تحصیل ، پورنوگرافی، روابط فرازناشویی، عدم حمایت اجتماعی و فقدان سلامت روانی و اجتماعی و... می باشیم. براین اساس سازمان پلیس از طریق فرهنگ سازی در حوزه روابط اجتماعی شهروندان، استحکام تعاملات خانوادگی، بسترسازی اعتماد و اطمینان اجتماعی، تحکیم رفتارهای نظارتی مثبت و مستمر، پاکسازی محلات جرم خیز، پایداری ضمانت های اجتماعی و ارزشی، تعامل متقابل با سازمان های مردم نهاد در بسترسازی مشارکت های مدنی شهروندان برای استمرار نظم اجتماعی،روابط متقابل با دیگر نهادهای اجتماعی در راستای آموزش های مستقیم و غیر مستقیم در حوزه فرایند جامعه پذیری اسلامی و ایرانی می تواند گام های موثری را بردارد.   

 

برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:

 

پیوست	اندازه
17207.pdf	191.92 KB