قدرت ارزش‌گذاری در فلسفه

نكته دیگری را كه در این مسیر باید در ذهن داشته باشیم این است كه فلسفه ورزیدن درگیری صرف با تفكرات شخصی نیست. باید بتوانید در مقابل این سوال كه «چرا فكر می‌كنید این اندیشه، اندیشه …

نكته دیگری را كه در این مسیر باید در ذهن داشته باشیم این است كه فلسفه ورزیدن درگیری صرف با تفكرات شخصی نیست. باید بتوانید در مقابل این سوال كه «چرا فكر می‌كنید این اندیشه، اندیشه درستی است؟» پاسخ قانع‌كننده‌ای داشته باشید. تفكر و اندیشه شخصی باید در مواجهه با سایر تفكرها محك خورده و آزمایش پس دهد.

نكته دیگر اینكه تفاوت بین فلسفه و روانشناسی باید درك شود. فلسفه ورزیدن با روانشناسی كردن فاصله زیادی دارد.یك اشتباه رایج كه در این مسیر رخ می‌دهد وقتی است كه در بررسی نظرات فلسفی یك شخص به گذشته او، آموزش‌های پیشین او، فشارهای اجتماعی وارد بر او و... نگاه كنیم. به عنوان مثال وقتی پرسیده می‌شود «چرا جونز به خدا اعتقاد دارد؟» پاسخ‌هایی شبیه «به دلیل اینكه در دوران كودكی روزهای یكشنبه به مدرسه می‌رفت» و یا «به این دلیل كه پدر او شخصیتی دینی داشته است» پاسخ‌های صحیح و دقیقی نیستند.

‌▪ دیگر اینكه فلسفه دو وجه دارد.

۱) یكی وجه منتقدانه و دیگری سازنده. این بدین معناست كه در ابتدا با شنیدن یك تئوری و یا نكته فلسفی باید آن را تجزیه و تحلیل و سپس نقد كنید.

۲) مرحله بعدی بررسی و ارائه پیشنهادهای سازنده است. البته لازمه این مرحله، پرورش دادن قوای درك و تحلیل است.

آخرین نكته در ورود به وادی فلسفه توانایی ارزش‌گذاری ادعاهای فلسفی است. شما باید قادر به مقایسه تئوری‌های مختلف فلسفی و نقدهای وارد شده به این تئوری‌ها باشید و با این قوا نقدی سنجیده‌تر و مناسب‌تر ارائه دهید.در یك نقد قوی فیلسوف ابتدا نقدهای پیشین را می‌خواند، به آن می‌اندیشد و نهایتا یك نقد جدید مطرح می‌كند. اما طرح صرف نقدهای پیشینیان ضعیف‌ترین نوع نقد است.

مترجم: مهدیه مفیدی

منبع:A Preface to philosophy, Mark B. Woodhouse, ۱۹۹۹