تقدیر از استاد محمد تهامی نژاد در جلسه «انسان شناسی و فرهنگ»

...

در هشتمین نشست «یکشنبه های انسان شناسی و فرهنگ» که روز10 آذر ماه 1392 برگزار شد، از استاد محمد تهامی نژاد تقدیر به عمل آمد. محمد تهامی نژاد، متولد 1321، از پیشکسوتان سینمای مستند در ایران است. وی از نخستین همکاران با «انسان شناسی و فرهنگ» به شمار می آید و نوشته های متعددی از وی تاکنون در سایت منتشر شده است. ویژه نامه «مستند و فرهنگ» ثمره آخرین همکاری وی با انسان شناسی و فرهنگ به شمار می آید. تهامی نژاد نه تنها در زمینه ساختن فیلم مستند پیشینه ای طولانی دارد، بلکه در زمینه آموزش، ترجمه، تالیف و پژوهش و نقد فیلم های مستند نیز از مطرح ترین سینماگران معاصر و مدیر  گروه فیلم مستند «انسان شناسی و فرهنگ» است.

 

در زیر،  متن «لوح» تقدیری که از طرف مدیرت انسان شناسی و فرهنگ به وی تقدیم شد را می خوانیم.

 

«به نام او»

ما کار و دکان و پیشه را سوخته ایم / شعر و غزل و دوبیتی آموخته ایم

در عشق که او جان و دل ودیده ماست /  جان ودل ودیده هر سه را سوخته ایم

 

استاد عزیزمان

آنچه اینجا به ناچار«لوح» می نامیمش، نه یک لوح است، نه یک یادگاری، نه یک یادبود، نه نمادی برای خداحافظی با شما، ...

آنچه برسم روزگار «لوح» نامیده ام، تنها، نوشته ای است، برآمده از دستان و دل های شاگردان و دوستان شما، قابی ساده، بدون ارزشی مادی، اما با عمقی از پاکی و صداقت در ذهن و دستهای آنها که آن را به  شکلی شایسته برای تقدیم به شما در آورده اند...

این «لوح»، سرگذشتی است که هنوز نگذشته است؛ گذشته ای که آینده ای دارد، و  همچون روحی که به آن تقدیم می شود، همچون یک باد و یک نفس،  از بدنی به بدنی در حرکت است و خواهد بود؛  از  ذهنی به ذهنی؛ از خانه ای به خانه ای...

و شاید صدها سال بعد، کسی هنوز نگاهی بر آن بیاندازد  و آدم های دوردستی را به یاد بیاورد که روزی،  کسی را که دوست داشتند با این «لوح» خوشحال کردند.

چنین است که آرزو داریم که این «لوح» یاد شما را همچون نسیمی با خود از کویی به کویی ببرد و شاید روزی ، جایی در گوشه و گوشه هایی، در این یا آن ذهن، در این یا آن سرزمین آشنا یا  ناشناس، مُهری بر ِمهری بزند که شما بر دلهای  ما نشاندید و سرانجام آرام بگیرد.  

سرگذشتی که شما با نیم قرن کار سخت و توان فرسا از خود بر جای گذاشته اید، کالبد جوانی را که دادید تا قامتی فرو خمیده از فشار زمان را  به ارمغان بگیرید، آن همه وسواس و دقت، یادگاری است که برای همه ما  برای همیشه بر جای خواهد ماند تا شاید بتوانیم اندکی از آن تقلید کنیم.

استاد عزیزمان

امروز چهره تان خسته است، بدن و صدایتان خسته تر، اما چشمهایتان هنوز غرق امیدند، و این امید است که دوستان جوانتان را امیدوار می کند که شاید بتوانند راه شما را ادامه دهند،  قلم شما، امروز شاید بیش از هر زمان دیگری توانا است و همچنان  به نگاشتن یادگارها،  به حک کردن خاطرات و تداوم بخشیدن به خط تاریخ این  پهنه فرهنگی یاری می رساند...

باشد که چنین باشد و...چنین خواهد بود. 

این «لوح» نه برای تقدیر از شما است، نه برای بزرگداشت، این «لوح» تنها قطره ای است از دریای محبتی که نسل جوان پژوهشگران، فیلمساران و دوستداران سینمای اجتماعی، بی هیچ مناسبتی و تنها برای وجودتان، به شما تقدیم می کنند... 

سپاسگذاریم که هستید و ایمان داریم که همواره خواهید بود.   

ناصر فکوهی
استاد دانشگاه تهران
مدیر انسان شناسی و فرهنگ

تهران، دهم آذر ماه 1392  
 

 

پرونده ی «محمد تهامی نژاد» در انسان شناسی و فرهنگ
http://www.anthropology.ir/node/9139

 

ویژه نامه «مستند و فرهنگ»
http://www.anthropology.ir/node/19850