رابرت ریمان در دیا - ورای بیرنگ و جالب!

جیسن فارگو برگردان عاطفه اولیایی

 واسیلی کاندینسکی فکر می کرد که رنگ سفید قبل از وی  مورد توجه بنود.  تآثیر امپرسیونیستی برف را معمولا با رنک آبی روشن و بنفش ایجاد می کردند ، در حالی که ونسان ونگوگ  در ۱۸۸۸ در نامه  ای به   دوستش[1]، امیل برنارد، نوشت که استفاده از سفید  قابل توجیه نیست زیرا که از طبیعت و از چشم بسیار دور است. به نظر کاندینسکی  نفاشی تجریدی به رنگ سفید ارزش خاصی داد.  او ادعا داشت  از آن جا که رنگ سفید  سرچشمه در جهانی غیر از دنیای دون ما  دارد، برای نقاشی  تجریدی مناسب است[2]  : « آن دنیا دور تر از آن است که هماهنگی اش روحمان را لمس کند. سکوتی عظیم، مانند دیواری غیر قابل گذر،هستی اش را زما پنهان می کند.  بنابراین سفید،  ازهماهنگی سکوت برخوردار است...  نه سکوت مرگ بلکه  آن که حامل امکانانی بیشمار است.»

سفید مجموع همه ی رنگ هاست و در عین حال تهی است؛ سفید پاک و در عین حال ناکامل است، سفید معصوم و در عین حال مرگ است. و به نظر رابرت ریمان[3]،‌   یکی از اندیشمندان و هنرمندان دقیق و پرکار دوران پس از جنگ، ‌سفید دارای جسمیت است[4]. این نقاش آمریکایی تقریبا به مدت شش دهه،‌   فقط با این رنگ ( یا  نه-ـ رنگ) کار کرد؛ وی از طیف گسترده ای از سفید  در قلموکاری و قاب گیری های بیشماراستفاده کرده است.   بیست و دو  عدد از نقاشی هایش در نگارخانه ای در  بنیاد هنر دیا در نیویورک به  نمایش در آمده است.  بنا به گفته ی روبرتا ا سمیت، منقد هنری، این اولین نمایش  ریمان از سال  ۱۹۹۳  است  که در موما به نمایش  گذاشته شده  بود.[5]  ( یه تصویر شماره ۲ در پیوست مراجعه کنید).  

این اولین بار است که پس از  فروش خانه ی قدیمی  این بنیاد در خیابان بیست و دوم،   دیا در چلسی نمایشی برگزار می کند.  در ۲۰۰۴، یک سال پس از گشایش در بیکن نیویورک[6] کنار رود هادسن، دیا مقر اصلی خود، چلسی را بست[7]. قرار بود این تعطیلی موقتی باشد لیکن بازگشتمان حدود یک دهه به طول انجامید.

 ریمان در راهی غیر منتظره و به یکی از سخت ترین حرفه های پس از جنگ نقاشان آمریکایی قدم گذارد.  او در سال ۱۹۳۳ در نتسی به دنیا آمد و پس از خدمت در ارتش  برای نواختن ساکسیفون به نیویورک آمد. در موما [8] به عنوان نگهبان استخدام شد و هفت سالی را به مشاهده، فراگیری و یافتن دوستانی همچو دن فلاوین[9]، سول اویت[10] و دیگران هنرمندان دیا[11] در بیکن  گذراند. دراین دوران از خمیر­ـ رنگ استفاده  می کرد، نیز  یک جفت مربع شمایل وار  که یکی بیش تر  به خاکستری روشن می زند تا سفید، و  نوار های نازک اشعه مانند سیاه و قرمز که از آن عبور می کنند نیز مشهود است.  سپس دو نقاشی دیگر از ۱۹۶۲، متشکل از  مارپیچ های سفید که برسطحی نقره فام و یا آبی تیره کشیده شده است. (ر.ک به نقاشی شماره ی ۳  در پیوست).

نقاشی های اولیه نه تنها  یکی از شدید ترین سوء تعبیر های ریمان را در باره یا این که  موضوع هنر هیچ است و نقاشی های سفید برزمنیه ی سفید آخرین نقاشی های پوچ گرایش خواهند بود   چاره کردند، بلکه  درست بر عکس، همان طور که  از تابلو هایش بر می آید، محدودیت بی رنگی، آزادی خارق العاده ای به وی ارزانی کرد.  موضوع مرکزی نه رنگ سفید، بلکه سازواره ای است که از ورای آن، ریمان چیدمان یک تابلو، معنا یابی آن،  و باز به کارگیری و اختلاط  اکتشافات اولیه اش را بازبینی می کند.  بدون قلمو کاری آشکار،  می توان رنگ را به ضخامت روی بوم گستراند، و یا بر عکس  با بیانی بسیار آشکار و مؤثر بر بوم کشید.  می توان از رنگ  روغن و یا آکریلیک‌، با بافتی پنیره‌  مانند ( کازئین) و یا سخت، و یا رزین رنگی[12]  لعاب مانند[13] اسنفاده برد. سطوح أکروماتیک[14] بدیل بوم شدند.  وی ازبوم و کنف به مواد صنعتی دیگر همچو  مس و پلکسی گلاس که رنگ را  پیمایه پذیرتر[15] جلوه می دهد گذر کرد. در بسیاری موارد، به منظور نمایاندن لایه های زیرین، بخشی از نقاشی را نا کامل رها می کند. گاهی تابلویش را  بر سطوح  غیر متعارف و  رنگارنگ به نمایش می گذارد.  فاکتور ( ۱۹۸۳)  را  بدون تکیه گاه جلوی دیواری قرار داد و  Pair Navigation را  که سال بعد  بر فایبرگلاس کشید،  با گیره و بست  در هوا معلق گذاشت (ر.ک به تصویر ۵  در پیوست)‌. حتی نحوه ی آویختن نقاشی هایش با نوار های آلومینیومی، پیچ و یا چسب، خود یک خلق هنری است ( ر.ک. به تصویر ۴ در پیوست). او تنها هنرمندی است  که می تواند  با استفاده از  سوزن منگنه تماشاگر را مبهوت  کند.

تنها پدیده ی سفید در جهان، نور است.  لیکن حتی نور سفید،  رنگارنگ است  و سفید ریمان مملو از رنگ های دیگر( معمولا سرد و متالیک و با تمایل به  انتهای طیف)‌ است. در شاهکاری از ۱۹۶۰،  لایه ی زیرین آبی بسیار کم رنگ،  برف تابلوی  «زاغ»  مونه ( ر.ک به تصویر ۶ در پیوست ۲)  را تداعی می کند. رنگ تابلویی دیگر و کوچک تر که بر چهار ضلعی نا منظمی از کنف آزاد[16] در همان سال  نقاشی شده، به سبزی می زند‌( همانند چهره ی مسیح در کفن تورین[17]). در نقاشی بزرگ دیگری،  سفید ا ز آبی مایل به خاکستری ( رمانتیک)  به آسه ای   نفس گیر می گراید. شایسته است که تابلو ها را  در نور های متفاوت دید. من سه بار از آن دیدن کردم: یک روز آفتابی ، ابری و در شب و هر بار نماشگاهی متفاوت دیدم.

این نمایشگاه مروری بر گذشته ی ریمان نیست، فقط ۲۲ تابلو از وی به نمابش گذاشته شده است.  طنز کرتنی ج. مارتین، سرپرست نمایشگاه، از ورای چیدمان  تابلو ها محسوس است: گاهی دو تابلوی همجوار یکدیگر را کامل کرده ، گاهی در تضاد با یکدیگرند و گاهی نیر آن ها را در گروه های سه تایی آویران کرده است.   تنوع اندازه  تابلو ها  کنار هم مانع از  ارزیابی هنر ریمان به عنوان  اتود های می نی مالیستی می شود.  آن ها در واقع کار  های هنری تمام عیارند.   ریمان مرتاض منشانه نقاشی کرده است لیکن تابلو هایش  به دل می نشینند.  کارهایی هنری اند که  غیر مادی و ناچیز[18] را  می نمایاند.

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

*********

 این مطلب بخشی از کتابی است که  به زودی از طرف انتشارات انسان شناسی و فرهنگ منتشر خواهد شد. نقل قول و هر گونه  انتشار این مطلب بدون اجازه  کتبی و رسمی موسسه انسان شسی و فرهنگ ممنوع و قابل پیگرد قانونی است. متن منتشر شده برای جلوگیری از تقلب های احتمالی فاقد  منابع  درونی بوده و بخش هایی از متن اصلی در آن خذف شده است یا بدون آنکه به اثر خدشه ای وارد شود تغییر کرده اند. متن نهایی و کامل در  شکل  کتاب منتشر  خواهد شد.

********************
صفحه ی عاطفه اولیایی در انسان شناسی و فرهنگ: 
http://anthropology.ir/oliaiatefe
 *********************
دوست و همکار گرامی
چنانکه از مطالب و مقالات منتشر شده به وسیله «انسان شناسی و فرهنگ» بهره می برید و انتشار آزاد آنها را مفید می دانید، دقت کنید که برای تداوم کار این سایت و خدمات دیگر مرکز انسان شناسی و فرهنگ، در کنار همکاری علمی،  نیاز به کمک مالی همه همکاران و علاقمندان وجود دارد.
کمک های مالی شما حتی در مبالغ بسیار اندک، می توانند کمک موثری برای ما باشند:
شماره حساب بانک ملی:
0108366716007
 شماره شبا:
‪IR37 0170 0000 0010 8366 7160 07
 شماره کارت:
6037991442341222
به نام خانم زهرا غزنویان  ‌

 

 

[1] http://www.webexhibits.org/vangogh/letter/18/B06.htm

[2] https://books.google.fr/books?id=mG-VRWgfpuYC&lpg=PA39&ots=ed7J-dGFut&dq=%2522This%2520world%2520is%2520too%2520far%2520above%2520us%2520for%2520its%2520harmony%2520to%2520touch%2520our%2520souls%2522&pg=PA39#v=onepage&q=%2522This%2520world%2520is%2520too%2520far%2520above%2520us%2520for%2520its%2520harmony%2520to%2520touch%2520our%2520souls%2522&f=false

[3] http://www.moma.org/collection/artists/5098?=undefined&page=1

[4] white is material

[5] http://www.nytimes.com/1993/09/24/arts/review-art-robert-ryman-derives-poetry-from-white-on-white.html?pagewanted=all

 

[6] http://www.diaart.org/sites/main/beacon

[7]http://ny.curbed.com/archives/2015/04/22/brick_chelsea_building_may_get_selldorfdesigned_glass_topper.php#more

[8] Museum of Modern Art ( MOMA)

[9] http://www.theguardian.com/culture/2006/jan/24/3

[10] http://www.theguardian.com/artanddesign/australia-culture-blog/2014/feb/27/sol-lewitt-your-mind-exactly-that-review-gallery-of-nsw-minimalism

[11] the Dia

[12] pigmented resin

[13] Enamelac

[14]
عبوردهنده‌ی نور (بدون انکسار و تجزیه‌ی آن به رنگ‌های مختلف)

[15] emulsified

[16]  unstretched

[17] http://shroud.com/

[18] immaterial 

http://www.theguardian.com/artanddesign/2015/dec/23/robert-ryman-review-dia-art-...

پیوست	اندازه
30626-246.pdf	451.91 KB
30626-246.pdf	1.17 MB