محمدرضا لطفی رفت

...

تصویر:  لطفی
موسیقی دان
1393-1325
محمدرضا لطفی استاد موسیقی ایرانی و نوازنده چیره دست تار و سه تار دیروز صبح ( دوازهم اردیبهشت 1393) در سن 68 سالگی درگذشت. درگذشت او در روز معلم حادثه ای معنادار است، تا نقش بی مانند او را در تربیت نوازندگان و موسیقی دانان بسیاری در این مرز و بوم ستایش کنیم. لطفی خالق آثاری است که هیچ گاه در موسیقی ایرانی تکرار نخواهند شد و صدایی که با تار و مضرابش می‌آفرید بی بدیل خواهد ماند؛ او نام خود را با آثاری چون سپیده، چشمه نوش و جان جان در ذهن ایرانیان جاودان کرد. وی هم پیش از انقلاب و هم پس از آن در همراهی با بزرگانی چون هوشنگ ابتهاج، حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان در عرصه موسیقی ایران بسیار زیبا درخشید و در شکوفایی و تداوم آن شایسته ظاهر شد؛ انسان شناسی و فرهنگ فقدان این استاد مسلم موسیقی را به خانواده ایشان و اهالی فرهنگ و موسیقی ایران تسلیت می گوید.
روانش شاد و نامش جاویدان باد

در انتظار  تشکیل پرونده ای برای این استاد موسیقی در زیر برخی از خبرهای مربوط به درگذشت ایشان را می خوانیم.

خبرگزاری مهر
http://www.mehrnews.com/detail/News/2283206
پیام تسلیت مدیرکل موسیقی ارشاد
درگذشت محمدرضا لطفی در روز معلم یادآور نقش او در تربیت چندین نسل است
مدیرکل دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به مناسبت درگذشت محمدرضا لطفی با اشاره به وداع همیشگی این هنرمند شاخص موسیقی اصیل ایرانی در روز معلم، این تقارن را یادآوری نقش زنده‌یاد لطفی در تربیت چندین نسل موسیقی ایرانی دانست.
به گزارش خبرگزاری مهر، پیروز ارجمند مدیرکل دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیام تسلیت خود به مناسب درگذشت محمدرضا لطفی چنین آورده است:

سراینده چاووش‌های خاطره‌برانگیز به خالق خود پیوست. بی‌شک تاثیر محمدرضا لطفی در عرصه موسیقی انکارناپذیر است، نوای تار او هرگز از ذهن پاک نمی‌شود. استاد تارنواز ایرانی با تربیت چندین نسل، حافظ موسیقی اصیل ایرانی و حلقه واسط میان نسل امروز و دیروز بود. درگذشت او در روز معلم یادآور نقش او در تربیت چندین نسل است و امید است شاگردان همچون استادشان چاووش‌وار در عرصه موسیقی نام استاد خود را سربلند نگه دارند.

با عرض تسلیت به جامعه هنری برای خانواده این هنرمند بزرگ آرزوی صبر دارم.

خبر آنلاین

http://www.khabaronline.ir/detail/352673
استاد محمدرضا لطفی درگذشت
فرهنگ > موسیقی - محمدرضا لطفی موسیقدان ایرانی بامداد روز جمعه 12 اردیبهشت دار فانی را وداع گفت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، او که سال 1325 در گرگان به دنیا آمده بود، استاد نوازندگی تار و سه تار و آهنگسازی صاحب سبک در حوزه موسیقی ایران بود.
لطفی تحصیلات موسیقی را در هنرستان موسیقی ایران نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی و حبیب الله شهبازی ادامه داد و پس از آن به دانشکده موسیقی رفت و محضر استادانی چون نورعلی برومند، عبدالله دوامی و سعید هرمزی را دریافت. او در 18 سالگی (1343)جایزه نخست موسیقیدانان جوان ایران را به دست آورد.
این استاد نوازندگی تار و سه تار در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد.
لطفی حدود یک سال و نیم مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران بود. و پس از استعفا از این سمت در سال ۱۳۵۴ گروه موسیقی «شیدا» را راه‌اندازی کرد.
گروه موسیقی «شیدا» به همراه گروه موسیقی «عارف» به سرپرستی حسین علیزاده در اعتراض به رژیم پهلوی از همکاری با رادیو انصراف دادند و کانون موسیقی «چاووش» را راه انداختد. این کانون پیش از پیروز انقلاب ایران در سال 1357 کار تولید تصنیف‌های انقلابی را آغاز کرد.
در این کانون علاوه بر لطفی و علیزاده هنرمندانی چون پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی، مجمدرضا شجریان، شهرام ناظری، هوشنگ ایتهاج و ... حضور داشتند.
بسیاری از کارشناسان موسیقی ایران کانون چاووش را نقطه عطفی در موسیقی ایران می‌دانند و معتقدند که تولیدات این کانون در زمره بهترین اثار موسیقی سنتی ایران قرار دارند.
با تعطیلی فعالیت‌های این گروه لطفی هم از ایران رفت و پس از اجرای برنامه در کشورهای ایتالیا، فرانسه و آلمان در آمریکا ساکن شد. او در شهر واشنگتن مرکز فرهنگی و هنری شیدا را بنیان گذاشت و به اجرای برنامه در سطح جهان پرداخت.
او در دهه 80 شمسی به ایران بازگشت و کانون شیدا را در تهران راه انداخت. لطفی پس از بازگشت به ایران چند برنامه با همراهی هنرجویانش اجرا کرد.
او در این سال‌ها اظهارنظر‌های تند و تیزی داشت ، هم محمدرضا شجریان را نقد کرد و هم از نوازندگی و سبک کیهان کلهر در حوزه نوازندگی کمانچه ایراد گرفت.
انتقادهای لطفی البته بی پاسخ نماند و هنرمندان و چهره‌های مختلفی از جمله آوا مشکاتیان دختر زنده یاد پرویز مشکاتیان پاسخ هایی را به این استاد دادند.
لطفی که یکسال از بیماری سرطان رنج می‌برد، طی ماه‌های گذشته چندبار در بیمارستان بستر شد.
از جمله آلبوم‌های محمدرضا لطفی می‌توان به «به یاد عارف» (بیات ترک)، «چهره به چهره» (نوا)، «سپیده» (ماهور)، «چشمه نوش» (راست پنجگاه)، «جان جان» (سه‌گاه)، «معمای هستی» (شور)، «عشق داند» (ابوعطا)، «رمز عشق» (ماهور)، «گریه بید» (سه‌گاه-اصفهان)، «قافله‌سالار» (نوا-راست پنجگاه)، «پرواز عشق» (سه‌گاه-اصفهان)، «خموشانه» (ابوعطا-بیات ترک)، «چهارگاه»، «به یاد درویش خان» (تکنوازی سه‌تار)، «یادواره استاد نورعلی برومند» (گروه همنوازان شیدا، دستگاه شور)، «همیشه در میان» (بداهه نوازی تار و سه‌تار در شور و دشتی)، «بال در بال» (شعر و موسیقی با ه.ا.سایه)، «تنها یک خاطره» (بداهه نوازی تار و سنتور همراه با فرامرز پایور)، «وطنم ایران» (اجرای گروه همنوازان شیدا، ۱۳۸۷) و «ای عاشقان» (اجرای گروه همنوازان شیدا در بیات اصفهان, ۱۳۸۸) اشاره کرد.

ایسنا
http://www.isna.ir/fa/news/93021207874/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D9%84%D8%B7%D9%81%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA
محمدرضا لطفی درگذشت
محمدرضا لطفی - نوازنده‌ی پیشکسوت تار - صبح امروز (جمعه، 12 اردیبهشت‌ماه) از دنیا رفت.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این هنرمند که از مدتی پیش، با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد، ساعاتی پیش در بیمارستان «پارس» تهران از دنیا رفت.
محمدرضا لطفی 17 دی‌ماه سال 1325 در شهر گرگان به دنیا آمد. او پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی نزد استادانی مانند علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی پرداخت. پس از پایان هنرستان، لطفی به دانشکده‌ی موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت.
این نوازنده‌ی پیشکسوت تار، سه‌تار، کمانچه و دف، پس از ورود به دانشکده‌ی موسیقی از محضر اساتیدی مانند نورعلی برومند، عبدالله دوامی و سعید هرمزی بهره برد و در سال 1343 جایزه‌ی نخست موسیقی‌دانان جوان را کسب کرد. لطفی در سال 1353 به عضویت گروه علمی دانشکده‌ی موسیقی درآمد و در همین سال، همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و به مدت 5 / 1 سال به‌عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده‌ی موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن، از این سمت استعفا کرد.
راه‌اندازی گروه «شیدا» در سال 1354 از مهم‌ترین فعالیت‌های هنری لطفی بود. او همراه گروه «عارف» به سرپرستی حسین علیزاده، به بازخوانی و اجرای دوباره‌ی آثار گذشتگان پرداخت.
بعدها کانون موسیقی «چاووش» را با همکاری هنرمندانی مانند حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علی‌اکبر شکارچی راه‌اندازی کرد و در یک فعالیت چشمگیر، آثاری از این گروه به جا ماند که به گفته‌ی بسیاری از اساتید، از بهترین کارهای موسیقی ایران به‌شمار می‌روند.
محمدرضا شجریان و شهرام ناظری با محمدرضا لطفی و با همراهی هوشنگ ابتهاج در اجرای آثار این دوره همکاری چشمگیری داشتند.
لطفی پس از انحلال کانون «چاووش» سفرهای زیادی به کشورهای اروپایی داشت. او در ایتالیا، فرانسه و آلمان کنسرت برگزار کرد و در سال 1365 به آمریکا رفت. در آن سال‌ها، علاوه بر برگزاری کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن بنیان گذاشت.
محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و محمد معتمدی از خوانندگانی هستند که با محمدرضا لطفی همکاری کرده‌اند. قطعه‌هایی چون "ایران ای سرای امید" و "کاروان شهید" از آثار معروف ایرن دوره هستند که برخی از آن‌ها با ادبیات گروه‌های چپ همخوانی داشتند و عموم آن‌ها آثاری حماسی و انقلابی بودند.
محمدرضا لطفی سرانجام چند سال پیش به ایران بازگشت و کنسرت‌هایی هم برگزار کرد اما با استقبال چندانی مواجه نشد...
انتهای پیام

موسیقی ایران
http://http://musiceiranian.ir/52985-lotfi-33.html
استاد «محمدرضا لطفی» درگذشت
موسیقی ایرانیان – سودا مولائی: محمدرضا لطفی یکی از سرشناس‌ترین نوازندگان تار، ردیف دان و موسیقی دان مشهور ایرانی درگذشت.
به گزارش خبرنگار موسیقی ایرانیان، این نوازنده پیشکوست صبح امروز  بر اثر بیماری سرطان درگذشته است و به زودی اخبار مربوط به تدفین ایشان منتشر خواهد شد.
محمدرضا لطفی در سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنیا آمد. وی به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی فرا گرفت. پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. در این زمان از استادانی مانند نورعلی برومند، عبدالله دوامی، سعید هرمزی نیز بهره جست. محمدرضا لطفی در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز کسب کرد. در جشنواره موسیقی جشن هنر ۱۳۵۴در شیراز به همراه محمدرضا شجریان و ناصر فرهنگ‌فر به اجرای راست پنجگاه پرداخت که بسیار مورد توجه قرار گرفت. در اجرای ردیف آوازی توسط عبدالله دوامی با ساز تار وی را همراهی کرد. در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد. در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه‌اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت. کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی مثل حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علی اکبر شکارچی راه‌اندازی کرد و در طی یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفتهٔ بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند. پس از انحلال چاووش بعد از سفرهای زیادی که برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان کرد، در سال ۱۳۶۵ به آمریکا رفت. علاوه بر کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن بنیان گذاشت.
از خوانندگانی که دراین سال‌ها با او همکاری کرده‌اند می‌توان به محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، هنگامه اخوان، محمد معتمدی، امیر اثنی عشری و علیرضا شاه محمدی اشاره کرد.
اطلاعات تکمیلی درباره شییع پیکر این هنرمند به زودی منتشر می شود.
موسیقی ایرانیان نیز درگذشت این استاد فقید را به جامعه هنری ایران، خانواده و دوستداران ایشان تسلیت می‌گوید.

تابناک
http://www.tabnak.ir/fa/news/397432/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D9%84%D8%B7%D9%81%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%84%D9%82-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D8%AF%D8%B1%D9%88%D8%AF-%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%88%DB%8C%D8%AF%D8%A6%D9%88
محمدرضا لطفی خالق «ایران، ای سرای امید» بدرود حیات گفت+ویدئو
او اشعار ماندگار هوشنگ ابتهاج را برایمان به موسیقی بدل کرد تا در «سپیده» را با نوای استاد محمدرضا شجریان برای همیشه به یادها بسپاریم. نوازنده چیره‌دست سنتور، چنگ تار، سه تار، کمانچه، نی و پیانو و استادِ بسیاری از اساتید جوان موسیقی این مرز و بوم که یادش با ماندگارهای شاد و غم انگیزش تا ابد در دل هر ایرانی عاشقی باقی خواهد ماند. زنده‌یاد لطفی طبق وصیتش در زادگاهش به خاک سپرده می‌شود.
استاد محمدرضا لطفی، موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده‌ برجسته و پیشکسوت تار، سه تار و کمانچه و از سازندگان مطرح ساز صبح امروز (جمعه، دوازدهم اردیبهشت‌ماه) پس از تحمل مدت‌ها درد و رنج ناشی از بیماری سرطان، چشم از جهان فروبست و بدرود حیات گفت تا بدین ترتیب، یکی از نوادر موسیقی ایران و صاحب گروهی از ماندگارترین نواهای ملی از میان عاشقان موسپید موسیقی ایران رخت بربندد و مکتبخانه میرزا عبدالله تنها گذارد تا در خاک زادگاهش، گرگان آرام بگیرد.

به گزارش «تابناک»، «ایران ای سرای امید / بر بامت سپیده دمید  / بنگر کزین ره پر خون / خورشیدی خجسته رسید»؛ او اشعار ماندگار هوشنگ ابتهاج را برایمان به موسیقی بدل کرد تا در «سپیده» را با نوای استاد محمدرضا شجریان برای همیشه به یادها بسپاریم. محمدرضا لطفی آهنگساز، ردیف دان و نوازنده چیره‌دست بسیاری از سازها از جمله سنتور، چنگ تار، سه تار، کمانچه، نی و پیانو از برجسته ترین اساتید موسیقی ایران زمین و استادِ بسیاری از اساتید جوان موسیقی این مرز بوم  ـ که یادش با ماندگارهای شاد و غم انگیزش تا ابد در دل هر ایرانی عاشقی باقی خواهد ماند ـ است. این هنرمند پیشکسوت کشورمان مدت‌ها با بیماری سرطان دست و پنجه نرم کرد و ساعاتی پیش از دنیا رفت.

استاد محمدرضا لطفی در سال ۱۳۲۵ در گرگان به دنیا آمد. او پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی نزد استادانی چون علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی پرداخت و پس از پایان هنرستان، به دانشکده‌ موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. محمدرضا لطفی در سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنیا آمد. این استاد شهیر موسیقی ایران زمین پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی فرا گرفت.

صاحب اثر ماندگارِ «همیشه در میان» پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. در این زمان از دیگر استادان نیز بهره جست که می توان به نورعلی برومند، عبدالله دوامی، سعید هرمزی و سایر استادان دانشکده موسیقی اشاره کرد. محمدرضا لطفی در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز به دست آورد و در اجرای ردیف آوازی توسط عبدالله دوامی با ساز تار وی را همراهی کرد.

خالق  «عشق داند» در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به مدیریت گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد. در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت. در دوران اوج گیری انقلاب، گروه موسیقی «شیدا» به همراه گروه موسیقی «عارف» به سرپرستی حسین علیزاده در اعتراض به رژیم پهلوی از همکاری با رادیو انصراف دادند و کانون موسیقی «چاووش» را راه انداختد.

اساتید محمدرضا لطفی در دوران اوج گیری انقلاب، کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی چون هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی، شهرام ناظری، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی و ... راه‌اندازی کرد و در یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفته بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند؛ آثاری که بخش‌هایی از آن در قالب «چاووش» در چند آلبوم تولید شد و برخی از آنها نواهای انقلابی بود که حتی به شکل دستفروش در ایام انقلاب توزیع می‌شد.

این گروه پس از انقلاب به واسطه شرایط متفاوتی که برای هر یک از اعضایش پدید آمد، منحل شد و پس از آن، چاووش پس از سفرهای بسیاری که برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان کرد، در سال ۱۳۶۵ به آمریکا رفت و علاوه بر اجرا در کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن تاسیس کرده است.

وی سال 80، پس از سال‌ها دوری از وطن به ایران بازگشت و در مکتب خانه میرزا عبدالله و کانون شیدا به تدریس علاقه مندان موسیقی مشغول بود و ضمن چندین اجرای تازه، شاگردان بسیاری نیز در ایران توانستند در کنار این استاد برجسته موسیقی، مشقِ ساز بگیرند. او در این دوران برخی اظهارنظرهای تندی نسبت به استاد شجریان داشت که واکنش برخی شاگردان استاد و پیشکسوتان موسیقی پیرامون دعوت به خویشتن‌داری را در پی داشت.

محمد رضا لطفی در سال 90 و دولت پیشین با مشکلاتی برای برگزاری برنامه‌هایش مواجه شد. او در نشستی خبر در همین سال با انتقاد از مشکلاتی که وزارت ارشاد بر سر پوستر کنسرت اخیر او ایجاد کرده گفت: «...پوستر کنسرت اخیر ما که با تصویری از من است به خاطر موها و ریش من به مشکل برخورده است! در حالی به عکس من در این پوستر گیر داده‌اند که همین عکس از من در روزنامه‌ها چاپ می‌شود و حتی زمانی نیز که برای اولین بار به صداو‌سیما رفتم هم با همین موها و ریش‌ها رفتم... این مشکلی است که می‌دانم حل می‌شود ولی بالاخره اعصاب آدم خرد می‌شود. من از زمان دانشجویی ریش بلند و موهای بلند داشته‌ام و نمی‌توانم که به‌خاطر مجوز دادن به پوستر کنسرتم در آنها تغییراتی بدهم‌!»

بیماری سرطانِ این استاد برجسته موسیقی ایران زمین در یک سال گذشته رو به وخامت گذاشت و چندین بار در بیمارستان بستری شد که این اقامت پایانی به واسطه وخامت احوالِ او، نگرانی‌های وسیع را در پی داشت که بی‌دلیل نیز نبود و این استاد در 68 سالگی بدرود حیات گفت. زنده‌یاد استاد «محمدرضا لطفی» طبق وصیتش در زادگاهش به خاک سپرده شود.


از آلبوم‌های محمدرضا لطفی می‌توان به «به یاد عارف» (بیات ترک)، «چهره به چهره» (نوا)، «سپیده» (ماهور)، «چشمه نوش» (راست پنجگاه)، «جان جان» (سه‌گاه)، «معمای هستی» (شور)، «عشق داند» (ابوعطا)، «رمز عشق» (ماهور)، «گریه بید» (سه‌گاه-اصفهان)، «قافله‌سالار» (نوا-راست پنجگاه)، «پرواز عشق» (سه‌گاه-اصفهان)، «خموشانه» (ابوعطا-بیات ترک)، «چهارگاه»، «به یاد درویش خان» (تکنوازی سه‌تار)، «یادواره استاد نورعلی برومند» (گروه همنوازان شیدا، دستگاه شور)، «همیشه در میان» (بداهه نوازی تار و سه‌تار در شور و دشتی)، «بال در بال» (شعر و موسیقی با ه.ا.سایه)، «تنها یک خاطره» (بداهه نوازی تار و سنتور همراه با فرامرز پایور)، «وطنم ایران» (اجرای گروه همنوازان شیدا، ۱۳۸۷) و «ای عاشقان» (اجرای گروه همنوازان شیدا در بیات اصفهان, ۱۳۸۸) اشاره کرد.

علی مرادخانی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، اساتید فرهاد فخرالدینی، حسین علیزاده، کیهان کلهر، کیخسرو پورناظری، درویش‌رضا منظمی، محمد سریر، کیوان ساکت، حسام الدین سراج، علیرضا قربانی، مجید انتظامی، محمد معتمدی با پیام‌ها و گفتارهایی، درگذشت این استاد برجسته موسیقی را تسلیت گفتند.

همشهری
http://www.hamshahrionline.ir/details/258042
محمد رضا لطفی درگذشت

محمد رضا لطفی - نوازنده‌ی پیشکسوت تار صبح جمعه، ۱۲ اردیبهشت‌ ماه از دنیا رفت.
این هنرمند مدتی با بیماری سرطان دست و پنجه نرم کرد و ساعاتی پیش از دنیا رفت.
به گزارش همشهری آنلاین محمدرضا لطفی بعد از سفری یک و نیم دهه‌ای به آمریکا از سال 85 به ایران آمد و همزمان فعالیتی مستمر را در سه حیطه آموزش و اجرا و تحقیق موسیقایی در موسسه آوای شیدا و مکتب‌خانه میرزا عبدالله آغاز کرد.
او آرزو داشت که در فاصله‌ای پنج ساله یک دوره کامل ردیف را با توجه به آنچه که خود از بزرگان موسیقی آموخته بود به نسل جوان بیاموزد که توانست نزدیک به 400 هنر جو از سراسر کشور را با مفاهیم موسیقی کلاسیک و سنتی موسیقی ایران آشنا سازد.
لطفی در این سال‌ها توانست چند گروه موسیقی را سامان دهد، خوانندگان خوبی را تربیت کند و درکنار آن اجراهای متعددی را به صحنه برد.
او آموخته‌های فراوانی داشت و عاشق آموختن بود و درکی چندلایه از موسیقی ایرانی داشت و همین به او توانایی تفسیری چند وجهی از موسیقی و اجراها را داده بود.
همشهری آنلاین درگذشت این چهره‌نامی موسیقی را به همه علاقه‌مندان به موسیقی تسلیت می‌گوید.

زندگی نامه محمدرضا لطفی در همشهری
http://hamshahrionline.ir/details/42957
محمدرضا لطفی در ویکی پدیا
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D9%84%D8%B7%D9%81%DB%8C