روستای تاریخی سوپورقان اورمیه با پتانسیل خوب گردشگری

عکس ها و گزارش: حسین واحدی

با وجود تخریب زمین های کشاورزی در اکثر مناطق روستایی کشور و تبدیل آن زمین ها به ساختمان ها و برج ها و یا استفاده های غیر کشاورزی، هنوز هم روستا و کشاورزی برای مردم اورمیه یک نام متعارف، آشنا و جدا نشدنی است. با این اوصاف، برخی روستاهای اورمیه که مردم ترک منطقه نام آن را "اورمیه" تلفظ می‌کنند، همراه با باغات زیبا و دیدنی دارای آثار تاریخی و ساختمان های قدیمی نیز هستند و این ترکیب طبیعت و دست سازه های انسانی، نمایی زیبا به آن روستا ها داده است. یکی از این روستاها در شهر اورمیه، روستای تاریخی و زیبای "سوپورقان" می باشد...

نام روستا همیشه خوش آیند و زیباست. جایی که بهترین مکان برای فرار از زندگی به اصطلاح مدرن و در اصل پر هیاهو، پر دردسر و آلوده‌ی شهریست. رنگ سبز نیز نماد این جای آرام و دنج می باشد.

شهر زیبا و تاریخی اورمیه، در میان شهرهای دیار آذربایجان، به خاطر داشتن روستاهای زیاد و باغات معروف خود زبانزد اکثر کسانیست که به این شهر مسافرت کرده‌اند. شهری که دورتادور آن را باغ های انگور، سیب، گردو و یا زمین های دیمی کشاورزی در بر گرفته است.

این روستا که در بیست کیلومتری جاده اورمیه- تبریز قرار دارد، با داشتن خانه های قدیمی و نیز سر دری های زیبا و منحصر به فرد در شهر اورمیه، جلوه‌ای خاص به خود گرفته است.

برای رسیدن به روستای سوپورقان باید، روستاهای بزرگی همچون "یورقون آباد"، "قارا بوغلو"، "تولا تپه"، آباجالی" و ... را که هر کدام آنها نیز در تاریخ پر عظمت اورمیه نقش داشته و نیاز به توصیفی جداگانه دارند را پشت سر گذاشت. مسیری سرسبز و دیدنی که نمونه آن را فقط در شمال و شمال غرب ایران می‌توان مشاهده کرد. البته هوای ملایم و خنک اورمیه باعث چند برابر شدن لذت مسافرت به این منطقه می شود. بعد از طی مسافتی تقریبا بیست کیلومتری به روستای سوپورقان می رسیم. روستایی که اکثر خانه های آن سردر های جالب و دیدنی داشته و چشم هر مسافری را به خود جلب می کننند. همه این سردرها، دارای معماری شبیه به هم هستند. طاق هایی گرد، ستون هایی استوانه ای در دو طرف درب منزل، اشکال هندسی تکشیل یافته از آجرها و نیز داشتن دربچه ای کوچک در بالای درب ها از مشخصه های این سر درهاست.

برخی از این سردرها نیز شبیه به محراب مساجد می باشد. در دو طرف درب نیز سکوهای کوچکی تعبیه شده اند تا همسایگان در هنگام هم صحبت شدن روی آنها بنیشنند. از ویژگی های دیگر این سر درها، آجر چینی های بالای طاق درب هاست. این آجرهای به طوری زیبا و ساده در کنار هم و به طور عمودی قرار داده شده اند. لازم به ذکر است که اکثر خانه های این روستا دو طبقه ساخته شده اند و این نماهای سردری به آنها زیبایی خاصی بخشیده است. بنا به اظهار اهالی روستا و کارشناسان، تاریخ این خانه ها نیز به دوران قاجار بر می گردد.

چنین ورودی های ماندگار که لطافت و هنر نیاکان ما را نشان می دهد، انگار با هر رهگذری سخن می گویند و درد و دلی دارند. آجرهای خشتی و درب های کهنه قدیمی، سر درهای برجسته کاری و ظریف کاری شده، همه و همه چنان طراوت و سر زندگی را در این عصر تکنولوژی دارا هستند که خانه های مرمری و سر به فلک کشیده شهری امروزی از آن محروم اند.

نظیر خانه های قدیمی روستای سوپورقان، در روستاهای همجوار همچون "یئنگه‌جه" نیز وجود دارد، که به مرور زمان اکثر آنها جای خود را به خانه های نو امروزی داده اند. شایان ذکر است، اگر مسئولین مربوطه میراث فرهنگی و گردشگری توجه لازم را به این خانه های قدیمی نداشته باشند، پس از گذشت چند سال دیگر امکان دارد این نوشته ها تبدیل به خاطراتی برای نسل آینده باشد. خانه هایی که در صورت تبلیغات مفید و رسیدگی به وضعیت فعلی‌شان می توانند پای ایرانگرادان و جهانگردان را به این منطقه زیبای دیار آذربایجان باز کنند.

ایمیل نویسنده :

huseynvahedi@gmail.com

صفحه نویسنده :

http://www.anthropology.ir/node/24338

-آماده سازی این متن برای انتشار به وسیله آقای امیر،غریب عشقی مسئول گروه زبان ترکی استانبولی در انسان شناسی و فرهنگ انجام گرفته است.