ونکوور

ترجمه ی سعیده بوغیری - گروه بین المللی و ترجمه

ونکوور، شهری در جنوب غربی کلمبیای انگلیسی زبان کاناداست. این شهر بر روی شبه جزیره ای در برابر جزیره ونکوور واقع شده و از شمال با خلیج کوچک بورارد (Burrard)، تنگه جرجیا در غرب و رود فریزر در جنوب همسایه است. این شهر در 42 کیلومتری شمال غربی مرز ایالات متحده قرار دارد. ونکوور پس از تورنتو و مونترئال سومین کلان شهر بزرگ کانادا، یک بندر مهم در ساحل اقیانوس آرام و مهم ترین مرکز بازرگانی، صنعتی، مالی، گردشگری و فرهنگی کلمبیای انگلیسی زبان است.
ونکوور بیش از همه یک مرکز خدماتی است. این شهر از سال های 1960 سطح بالای رشد جمعیت، نیروی انسانی، سرمایه گذاری و تجارت را تجربه کرده است. از سال 1961 استخدام در بخش مالی، بیمه و فعالیت های مربوط به امور غیرمنقول و به همراه آن خدمات مربوط به مسکن و خوراک، خدمات رفاهی و حرفه ای به شدت گسترش یافت. در دهه های اخیر، از اهمیت صنعت در ونکوور کاسته شده است.
ونکوور بندر مهم کانادا و یکی از شلوغ ترین بندرهای شمال آمریکاست. صادرات عمده آن عبارتند از فراورده های جنگلی، لوازم کشاورزی، زغال سنگ، پتاس، سولفور و دیگر مواد خام غرب کاناداست. اغلب وارادات آن نیز موادمصرفی، منسوجات و پوشاک، مواد ساختمانی، ماشین آلات و قطعه های صنعتی هستند. شرکای عمده تجارت ونکوور، چین، ژاپن، کره جنوبی، برزیل، ایالات متحده و تایوان هستند. گردشگری نیز نقش مهمی در اقتصاد این شهر دارد و بسیاری از کشتی های سفری در اسکله این شهر لنگر می اندازند.
ونکوور یک لنگرگاه محلی، ملی و بین المللی است. قطار هوایی نوری سریع آن که در سال 1986 کار خود را آغاز کرد، به جابجایی مسافر در آن مشغول است. وانگهی یک خط حمل و نقل دریایی این شهر را به ساحل شمالی خلیج کوچک بورارد متصل می کند و اتوبوس نیز در تمامی نقاط این کلان شهر فعال است. ونکوور پایانه دو خط آهن کانادا و نیز خط آهن بریتیش کلمبیاست که به بخش های پرنس جرج و رود پیس (Peace) می رود. بزرگراه ترنس- کانادا نیز ونکوور را به دیگر شهرهای شمالی و شرقی کانادا متصل می کند. فرودگاه بین المللی ونکور که پروازهای ایالتی، ملی و خارجی را پوشش می دهد، پس از فرودگاه بین المللی پیرسون تورنتو، دومین فرودگاه شلوغ کاناداست.
در گالری هنر ونکوور، مجموعه ای بزرگ از آثار بریتیش کلمبیا و کانادا، شامل آثار نقاش مشهور کانادایی امیلی کار (Emily Carr) وجود دارد. مهم ترین موسسات آموزش عالی این شهر، دانشگاه بریتیش کلمبیا، محل موزه مردم شناسی؛ موسسه هنر و طراحی امیلی کار؛ و کالج ونکوور هستند. دانشگاه سیمون فریزر (s.Fraser) و موسسه فنی بریتیش کلمبیا نیز در نزدیکی برنابی (Burnaby) قرار دارند. کالج های محلی کاپیلانو (Capilano)، وانتلن (Kwantlen) و داگلاس (Douglas) نیز به جمعیت حومه شهر سرویس می دهند. در شهر ونکوور یک ارکستر سمفونیک وجود دارد که در سالن تئاتر اورفیوم (Orpheum) فعال است. یک کمپانی اپرا و چندین گروه تئاتر را نیز باید به آن افزود.
اوتاوا، پایتخت کانادا و شهری در جنوب شرقی ایالت اونتاریوست. اوتاوا مرکز دولتی کانادا و بخشی از ناحیه اوتاوا کارلتون (Ottawa- Carleton) است. اوتاوا و شهرهای پیرامون آن، ناحیه مربوط به پایتخت ملی کانادا را می سازند که شامل ادارات دولتی، پارک ها و مکان های گردشگری می شوند. گسترش و بهبود این ناحیه بر عهده کمیسیون ملی پایتخت (NCC) است، نهاد عمده ای که در این ناحیه کارهای مهمی به انجام رسانیده است. اوتاوا یکی از سردترین پایتخت های دنیاست که دمای آن در ژانویه بین 6- تا 16- و در ژوییه بین 15 تا 26 درجه در نوسان است.
به رغم کاهش بخش دولتی در سال های دهه 1990، استخدام مستقیم دولتی هنوز نزدیک به یک پنجم میزان اشتغال در اوتاوا را تشکیل می دهد و این ناحیه به دلیل درصد بالای کارمندان مدیریتی و حرفه ای خود که 41 درصد نیروی کار آن را تشکیل می دهند، شهره است. اوتاوا از سال های دهه 1970 به یک مرکز صنایع مهم تبدیل شد که اکنون بخش بزرگی از صنایع ناحیه را تشکیل می دهد. اکنون شرکت های رایانه ای، تحقیقاتی و گسترشی، و ارتباطی زیادی در این ناحیه وجود دارند و اوتاوا به یکی طلایه داران تجهیزات الکترونیک و ارتباطی تبدیل شده است. این بخش از اقتصاد اوتاوا بیش از 700 شرکت را دربر می گیرد که بیش از 37000 نفر را به کار گرفته اند.
گردشگری با بیش از 4 میلیون بازدیدکننده در سال نقش مهمی در اقتصاد اوتاوا ایفا می کند. این شهر به وسیله جاده و خط آهن به خطوط اصلی ترابری متصل می شود که مرکز و شرق کانادا را به هم وصل می کند. افزون بر این پیشرفت های دیگری در این زمینه در حال انجام است. نیز آبراه ریدو (Rideau) اوتاوا را به دریاچه اونتاریو در کینگ استون (Kingston) متصل کرده و فرودگاه بین المللی مک دونالد- کارتیه (Macdonald-Cartier) اوتاوا یکی از شلوغ ترین فرودگاه هاست.
نظر به درصد بالای استخدام دولتی در اوتاوا، کاهش بزرگ دولت در تمامی سطوح اقتصاد محلی را تحت تاثیر خود قرار داده است. بنا براین تنوع پایه های اقتصادی به زمینه های وابسته به دولت، در این ناحیه یکی از پیامدهای اصلی آن است. دیگر پدیده معاصر اوتاوا، آینده سیستم حمل و نقل دولتی آن (OC Transpo) است. این کمپانی که با کاهش بودجه روبروست، با کاهش حقوق بخشی از کارمندان خویش به منظور کاهش هزینه ها اقدام کرده است. این امر در ماه نوامبر 1996 به اعتصاب بلندمدتی انجامید. به هر حال نتیجه بحث درباره آینده کبک به تاثیر پررنگی در اوتاوا خواهد انجامید، زیرا ناحیه پایتختی اوتاوا هم به کبک و هم به اونتاریو تعلق دارد.

هاول (Hull) شهری در جنوب غربی کبک است. این شهر در کرانه رود اوتاوا در برابر پایتخت کانادا در اونتاریو واقع شده. هاول بخشی از ناحیه پایتخت کانادا به شمار می رود که دفاتر دولتی، پارک ها و مکان های گردشگری اوتاوا و مناطق پیرامون را شامل می شود. کارخانجات آن شامل خمیر کاغذ، کاغذ، محصولات غذایی، ماشین آلات، آهن و استیل، فراورده های ساختمانی، مواد شیمیایی، محصولات الکترونیکی و مواد چاپ می شوند. در سال های دهه 1970 دفاتر گوناگون دولتی از اوتاوا به هاول منتقل شدند. بیشتر کارگران هاول در بخش خدمات و بسیاری از آنان در بخش دولتی فعال هستند. صنایع پیشرفته فنی و گردشگری نیز در این شهر افزایش یافته اند.
دانشگاه کبک در هاول، دانشگاه ملی و مستقل مکزیکو و دو کالج در این شهر واقع شده اند. جاذبه های این شهر عبارتند از موزه تمدن کانادا؛ عمارت مکنزی کینگ (Mackenzie King) که پیشتر خانه دهمین نخست وزیر کانادا بوده؛ ترن بخار هاول ویک فیلد (Hull-Wakefield)؛ و اکوموزه، مرکز اختصاص یافته به پدیده های محیطی.
اروپاییان در قرن نوزدهم به این شهر آمدند و نام آن را رایتزتاون (Wrightstown) نام نهادند. این اجتماع شهری به عنوان یک مرکز تولید فراورده های جنگلی رشد کرد. در سال 1875 رسما به عنوان یک شهر پذیرفته شد و شهرستان هاول نام گرفت. پس از جنگ جهانی دوم اقتصاد این شهر تنوع گرفت. جمعیت هاول در سال 2001 بیش از 66000 نفر برآورد شده است.

ادمونتون شهری در کانادا و مرکز ایالت آلبرتاست. این شهر در آلبرتای مرکزی و در محل تاریخی تقاطع راه های آبی، زمینی و هوایی واقع شده. ادمونتون دارای اقلیمی سرد و نسبتا خشک است.
ادمونتون که به عنوان "دروازه شمال" لقب گرفته، مرکز ترابری و توزیع ناحیه ایست که به اقیانوس قطب شمال می رسد. نیز یک مرکز مهم دولتی، دفاعی و دیگر خدمات عمومی است و بیشتری تمرکز آن بر صنایع سنگین آلبرتا قرار دارد. ناحیه ادمونتون از نظر جنگل و منابع انرژی از جمله زغال سنگ، نفت، گاز طبیعی غنی است. مهم ترین صنایع آن پالایشگاه نفت و خدمات مربوط به همین زمینه است. کارخانه کود، پلاستیک سازی و مواد پتروشیمی، بسته بندی گوشت، فلزسازی و تخلیص نیکل نیز از دیگر صنایع این شهر است. در سال های اخیر ادمونتون به یک مرکز پیشرفته پژوهشی خاص فناوری نفت و داروسازی تبدیل شده است.
ادمونتون از نظر استراتژیک در بزرگراه یلوهد (Yellowhead)، یکی از دو جاده اصلی غرب کانادا قرار دارد که به بزرگراه هایی می رسد که از جنوب به کال گاری (Calgary) و از شمال به آلاسکا منتهی می شوند. خط آهن ملی کانادا، خط آهن پاسیفیک کانادا و چندین خط هوایی کانادا و ایالات متحده نیز به این شهر سرویس می دهند. ادمونتون دارای یک سیستم حمل و نقل لایت- ریل (LRT) نیز هست که نخستین نوع این تکنولوژی در کانادا به شمار می رود، نیز یک فرودگاه بین المللی و سه فرودگاه کوچک تر که به منظورهای خاص به کار می روند.
از دست دادن بخش مهمی از خدمات هوایی مسافری، یکی از فشارآور ترین چالش های امروز ادمونتون است. به دلیل رقابت ها و بی نظمی های خطوط هوایی، کال گاری به لنگرگاه سفرهای هوایی ناحیه غربی تبدیل شده، در حالیکه ادمونتون بسیاری از پروازهای مستقیم خود به شهرهای دیگر را از دست داده است. این شهر در پی تلاش برای بازپس گیری رونق پیشین خود، مجوز ساخت یک فرودگاه محلی را به دست آورد و تمامی خدمات بازرگانی مسافری که از طریق فرودگاه ادمونتون (که اکنون فرودگاه مرکزی شهر خوانده می شود) انجام می شد، به فرودگاه بین المللی ادمونتون منتقل شد. بنیان این اقدام، افزایش مراوده در فرودگاه بین المللی بود که انتظار می رفت به افزایش شمار پروازهای بین المللی بینجامد. به هر تقدیر این استدلال درست از آب درآمد و نتیجه فوری آن برای فرمانداری این شهر، کاهش چشمگیر درآمد فرودگاه شهری بود که پیش از تاسیس فرودگاه محلی فعال بود.
دیگر پدیده بزرگ معاصر ادمونتون، کاهش های بخش دولتی است: بسیاری از شغل های دولتی در ادمونتون از میان رفته اند، و در نتیجه، امتیازات شهری از میان رفته اند، برنامه های درمانی و اجتماعی کاهش یافته اند و فقر تشدید شده است.

منبع: دایره المعارف اینکارتا 2009.
 به قلم گرام وین (G.Wynn)، رابرت کودوس (R.Chodos)، پیتر جی.اسمیت (P.J.Smith)