یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
مجله ویستا

دانشنامه مرگ و مردن (بخش 8)



      دانشنامه مرگ و مردن (بخش 8)
هاجر قربانی

مدخل C/ واکنش به اندوه بغرنج (پیچیده): غم و اندوهِ طولانی مدت و بیش از 12 ماه با نشانه‌های خاصی از آسیب‌های روانی و افسردگی همراه است.علائمِ آسیب‌های روانی عبارتند از :

تصاویر یا افکارِ مزاحم، بخصوص در مورد فرد متوفی؛ واکنش‌های شدید عاطفی (بی‌حسی، گریه کردن، واکنش‌های وحشت‌زده)، علائمِ افسردگی، غفلت از استراتژی‌های وفقی در خانه و محلِ کار، بهداشتِ فردی ضعیف، انرژی پایین، احساسِ بیشاز حد به تنهایی و خلاء، کاهشِ حس اعتماد به نفس، گناه، اجتنابِ بیش از حد از وظایف که منجر به یادآورنِ فرد متوفی می‌شود، اختلالا در خوابِ غیر معمول.

واکنش‌های به سوگ بغرنج (پیچیده)، نسبت به واکنش‌های سوگِ بدونِ عارضه نیاز به درمان پیچیده‌تری دارند. اختلالاتی سازگاری (بخصوص افسردگی، خلق‌و‌خوی مضطرب، و یا احساسات و رفتارهای آشفته)، افسردگی اساسی، سوء مصرفِ مواد و حتّی ضربه‌های بعد از استرس برخی از مشکلاتی پس از سوگ پیچیده هستند. غم و اندوهِ بغرنج (پیچیده) با ادامه داشتنِ زمانِ طولانی از یک سری علائم ، تداخلِ ناشی و یا از شدت از علائم مشخص می‌شود (برای مثال افکار یا اعمالی خودکشی شدید).

غم و اندوهِ بغرنج (پیچیده) و یا حل نشده، ممکن است به مثابه یک فقدانِ کاملِ غم و یا سوگواری، ناتوانیِ مکرر به تجربۀ واکنش‌های غمِ عادی، به تعویق افتادنِ غم و اندوه، غم و اندوهِ ناسازگار و یا غم و اندوهِ مزمن ظاهر شود. عوامی که به این شانس کمک می‌کند که یک فرد ممکن است که غم و اندوهِ بغرنج (پیچیده) را تجربه کند، شاملِ مرگی ناگهانی، جنسیتِ فرد در سوگواری و رابطۀ عاطفی با متوفی( برای مثال یک رابطۀ شدید، بسیار نزدیک، و یا بسیار متناقض ) است. واکنش به غم و اندوهی که منجر به افسردگی می‌شود باید با دارو و معالجه روانشناختی درمانش شود. کسی که زا یادآوری مرگ فردی اجتناب می‌کند، و یا در مورد فرد و آروزهای او که اکنون مرده به طور مداوم می‌اندیشد، و یا از به یادآوردنِ فردی که مرده است می‌ترسد و هراس دارد، احتمالاً از اختلالی استرسِ پس از سانحه رنج می‌برد. سوء مصرفِ مواد اغلب در تلاشِ برای جلوگیری از احساساتِ دردناک، در موردِ ازدست‌دادن و علائم نتیجه بخش (مانند بی‌خوابی) و همچنین می‌تواند با دارو و معالجۀ روانشناختی درمان شود.

هافمن، توضیح می‌دهد که:« واکنش غم و اندوه بغرنج(پیچیده) حداقل با سه از چهار علائم به صورت روزانه و با یک درجۀ مشخص، شناخته می‌شود: 1)افکار سرزده در باب متوفی 2) میل به دیدنِ متوفی 3) در جستجوی متوفی 4) تنهایی بیش از حد. اگر اولین معیار ملاقات کردن است، پزشک باید اگر بیمار 4 علائم از 8 علائمی که به صورت روزانه و با یک درجه مشخص دارد را دریابد: 1) احساسِ بیهودگی2) احساس بی‌حسی یا عدم وجودِ پاسخگویی عاطفی3) عدم باور به مرگ 4) احساسِ بی‌معنی بودنِ زندگی 5) احساس مردنِ بخشی از وجودش 6) احساسِ از دست دادن اعتماد و یا کنترل 7)فرضِ رفتارهای پرخطر و یا مرتبط با متوفی 8) تحریک‌پذیری بیش از حد یا عصبانیت در مورد مرگ».

این علائم باید حداقل به مدتِ شش ماه و با توجّه به عللِ اختلالِ عملکرد به عنوانِ یک غم و اندوه بغرنج(پیچیده) طبقه‌بندی شود.

هزینه‌های مردن: در چند نسل پیش مردم کمی فراتر از سن پنجاه سالگی زندگی می‌کردند و ناتوانی‌های قبل از مرگ بسیار غیر معمول بود. اکثرِ مردم در اثرِ حوادث، عفونت و یا هنگامِ زایمان فوت می‌کردند. هزینه‌های مردن کم بود و عمتاً توسط خانواده پوشش داده می‌شد. پیشرفتِ در تکنولوژی همۀ این موارد را تغییر داد. بوزارت توضیح می‌دهد که: «میانگینِ مرگ در قرن بیست و یکم 78 سال است. ما در حالِ حاضر از طریق سرطان، بیماری‌های قلبی، سکتۀ قلبی یا آلزامیر با مرگ مواجهیم. ما با بیماری‌هایمان با میانگینِ بیش از چهارسال از بین خواهیم رفت. و مرگ بیشتر برای ما به دلیلِ مدت زمان ناتواناییمان، هزینۀ شفا یافتن و تجویزِ دوا و دارو برای افزایش زندگی و کاهشِ درد و رنج هزینه‌بر خواهد بود. اکثرِ ما قدر به پرداختِ هزینه‌ها برای سلامتی‌مان نیستیم و متّکی به سیستمِ بیمۀ خدمات درمانی و بیمۀ خدماتِ اجتماعی(متعلق به افراد بالای 65 سال) هستیم.

شهروندانِ بزرگترِ نزدیک به مرگ با توجه به آمار و ارقام در آگوست سال 2002 که توسطب مرکزِ ملی تحلیل ِ سیاست منتشر شد می‌توانند انتظار دریافتِ بیش از 50 هزار دلارهزینه‌های پزشکی، تشییع‌جنازه، هزینه‌های کفن و دفن را حاصل کنند.