سن بیمار و تاثیر آن بر طبابت پزشک

یکی از سوالاتی که همواره با دیدن تصمیم‌های متفاوت پزشکان در برابر کسالتی واحد به ذهن خطور می‌کند این است که تا چه حد باورهای فردی پزشک بر طبابت و تصمیمات مربوطه تاثیر دارد...
…

یکی از سوالاتی که همواره با دیدن تصمیم‌های متفاوت پزشکان در برابر کسالتی واحد به ذهن خطور می‌کند این است که تا چه حد باورهای فردی پزشک بر طبابت و تصمیمات مربوطه تاثیر دارد...

بارها به عنوان دانشجویان پزشکی، انترن یا پزشکی که در یک درمانگاه با دیگر پزشکان کار می‌کنیم تجربه کرده‌ایم که تصمیم ما با تصمیم همکارمان بسیار متفاوت است. یکی برای بیماری که با علایم سرماخوردگی مراجعه کرده آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند و توصیه می‌کند بیمار مصرف آن را از همان موقع شروع کند دیگری آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند ولی توصیه می‌کند اگر تب و علایم بیش از ۴۸ ساعت به طول انجامید یا بدتر شد مصرف آن شروع شود و بالاخره پزشک سوم آنتی‌بیوتیک تجویز نمی‌کند و به بیمار توصیه می‌کند در صورت عدم بهبود یا وخیم‌تر شدن علایم دوباره مراجعه کند. به طور معمول این تفاوت‌ها به نوع آموزش، فشار بیماران برای دریافت دارو، مقررات شرکت‌های بیمه و بسیاری عوامل دیگر نسبت داده می‌شود. ولی موضوعی که به تازگی به آن توجه شده است آن که نوع باور پزشک نسبت به بیماری یا به عبارتی «من بیمار» پزشک در نوع طبابت وی تاثیر دارد. همان‌طور که می‌توان انتظار داشت پزشکانی که خود مبتلا به بیماری قلبی هستند در ویزیت بیماران در مورد بیماری‌های قلبی بیشتر جستجو می‌کنند و بیشتر از استاتین و داروهای ضدپرفشاری خون استفاده می‌نمایند.

پزشکانی که نگران خال‌ها و ضایعات بیگمانته خود هستند بیماران بیشتری را برای درمان این ضایعات ارجاع می‌دهند. اگر چنین پدیده‌ای بر طبابت پزشکان واقعا تاثیرگذار باشد که مشاهدات اولیه وجود این تاثیر را تایید کرده‌اند، شناخت هر چه بهتر آن کمک می‌کند که راه‌های کنترل و بهره‌گیری بهینه از آن شناسایی شود. باید توجه داشت که همان‌قدر که باورهای مردم و رفتار آنها بر مقوله سلامت تاثیرگذار است، رفتار مجموعه ارایه‌کنندگان مراقبت‌های پزشکی و به خصوص پزشکان هم بر این امر موثر است.

دکتر محمد حسین زاده - عضو شورای سردبیری نوین پزشکی